ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 30

ในขณะนี้ มีชายสองคนยืนอยู่ชั้นบน

ในมือที่กำลังกอดอกของชายในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มนั้นถือแก้วไวน์แดงอยู่ และดวงตาของเขาก็จ้องมองไปที่ร่างอันงดงามในฝูงชน

เขาหันไปมองที่ซือเย่เจ๋ว พลางยกมือขึ้นและมองไปที่นาฬิกาของเขา ดวงตาของซือเย่เจ๋วจ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นมาสิบนาทีแล้ว

"ผู้หญิงคนนั้นสวยจังเลย"

"อืม"

ซือเย่เจ๋วตอบเบาๆ

เขาสังเกตเห็นตั้งแต่วินาทีที่เธอปรากฏตัว

ผู้หญิงคนนั้นเดินอยู่ท่ามกลางฝูงชน และแม้แต่สายตาของผู้ชายที่อยู่รอบตัวเธอก็มองตามเธอไปติดๆด้วยแววตาที่เป็นประกายและร้อนผ่าว

ไม่จำเป็นต้องจงใจมีเสน่ห์หรือเสแสร้งแกล้งทำ แค่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาออกไปจากเธอได้แล้ว

กู้เฉินกวางมองด้วยความประหลาดใจ จากนั้นจึงหันกลับมาเผชิญหน้าเขา"กว่าคุณจะชมผู้หญิงคนไหนว่าสวยนั้นมันไม่ง่ายเลยนะ?"

เขารู้จักซือเย่เจ๋วมาหลายปีแล้ว แต่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเขาจะชมผู้หญิงคนไหนว่าสวย แม้แต่เจียงเวยที่อยู่ข้างๆเขา เขาก็ไม่เคยเห็นด้วยกับเรื่องนั้น

ซือเย่เจ๋วผลุบสายตาออก หลังจากดื่มไวน์แดงจนหมดแก้วแล้ว เขาก็วางแก้วลงแล้วหันกลับเดินลงไปชั้นล่าง

กู้เฉินกวางกระตุกรอยยิ้มมุมปาก และดวงตาสวยงามคู่หนึ่งก็มองไปที่เจียงเซิงที่กำลังคุยเล่นกับคนอื่นๆ

ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ รอยยิ้มมีเสน่ห์มาก

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ซือเย่เจ๋วจะกระวนกระวาย

"พ่อคะ นี่คือคุณโซราผู้โด่งดังที่หนูพบในประเทศ s ค่ะ"

เซียวเจิ้งเซียงฟังการแนะนำของลูกสาวและยกแก้วขึ้นด้วยรอยยิ้ม "ที่แท้คุณคือนักออกแบบเครื่องประดับโซรานี่เอง ลูกสาวของผมพูดถึงคุณให้ฉันฟังเสมอ พอได้เจอคุณในวันนี้ มันพิเศษมาก"

เจียงเซิงยิ้มและพยักหน้า "สวัสดีค่ะคุณลุงเซียว คุณลุงชมเกินไปแล้วล่ะค่ะ"

ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเซียวเถียนเถียนพังทลายลงทันทีเมื่อเธอเห็นคนที่อยู่ข้างหลังเจียงเซิง

เซียวเจิ้งเซียงยกแก้วให้เขาอย่างสุภาพ "ท่านซือนี่เอง"

ทันใดนั้น เจียงเซิงก็ก้าวออกไปและมองกลับไปที่ซือเย่เจ๋ว ให้ตายเถอะ ทำไมชายคนนี้ถึงไม่สลายหายไปเสียทีนะ?

ซือเย่เจ๋วเหลือบมองเธอ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่เซียวเจิ้งเซียง และชนแก้วกับเขา

เขาวางแก้วไวน์ไว้ตรงด้านหน้าริมฝีปากของเขา และมองเซียวเถียนเถียน "นี่คือ..."

เซียวเจิ้งเซียงยิ้มก่อนจะแนะนำ "นี่คือลูกสาวของผมเองครับ เซียวเถียนเถียน"

การแสดงออกของเซียวเถียนเถียนดูอึดอัด มันจบลงแล้วละ

"อ๋อ เธอเป็นลูกสาวของตระกูลเซียวนี่เอง" ซือเย่เจ๋วดื่มไวน์แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ผมได้เจอคุณเซียวในสำนักงานเมื่อไม่นานมานี้"

"ในสำนักงั้นเหรอ?"

เซียวเจิ้งเซียงจ้องมองที่เซียวเถียนเถียน "สาวน้อย ไปสร้างปัญหาอีกแล้วเหรอ?"

เซียวเถียนเถียนดูเศร้าและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเจียงเซิง "พ่อคะ หนูเปล่านะ มันเป็นความเข้าใจผิด มันเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมดเลย!"

เจียงเซิงเหลือบมองซือเย่เจ๋วซึ่งดูเหมือนจะยินดีกับความโชคร้ายของเธอ และยิ้มให้เซียวเจิ้งเซียง "คุณลุงเซียวคะ เถียนเถียนไปที่สถานีก็เพราะฉันเองค่ะ ฉันบังเอิญขับรถเข้าไปชนกับรถของคุณซือ เถียนเถียนช่วยฉันจัดการเรื่องต่างๆให้ค่ะ"

เซียวเจิ้งเซียงพยักหน้าด้วยความงุนงง

ซือเย่เจ๋วมองไปที่เธอ ผู้หญิงคนนี้จัดการเรื่องต่างๆด้วยตัวเองเพื่อเพื่อนของเธอจริงๆ

"ที่นี่ดูคึกคักจริงๆ"

เสียงหนึ่งดังขึ้นมาอย่างช้าๆ

ผู้ชายที่เดินผ่านมาสวมชุดสูทสั่งทำพิเศษสีน้ำเงินเข้มและดูหรูหรา

ใบหน้าหล่อเหลาดูลึกล้ำ โดดเด่นจนอธิบายไม่ออก ให้ออร่าของชนชั้นสูงโดยกำเนิด เมื่อดูไปพร้อมกับรูปร่างหน้าตาของเขาก็เข้ากันอย่างเป็นธรรมชาติ

บรรยายยังไงดีนะ เหมือนกับเจ้าชายเดินออกจากหนังสือเทพนิยายเป๊ะเลย

เจียงเซิงรู้จักกู้เฉินกวางมานาน ท้ายที่สุดแล้ว เขาได้เป็นศิลปินยอดนิยมและเป็นราชาแห่งภาพยนตร์

เขาปรากฏตัวในภาพยนตร์คุณภาพสูงเท่านั้น และภาพของเขาบนหน้าจอก็มีความหลากหลาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเขาในชีวิตจริง

ชื่อของเขานั้นเหมือนกับตัวเขาเองเลย นั่นก็คือ"แสงยามเช้าสาดส่องเบาๆดุจแสงสว่างที่ส่องออกมาจากความมืดก่อนรุ่งสาง"