ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 308

"ในเมื่อเย่เจ๋วหมายปองแค่เธอ อาก็หวังว่าไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เธออย่าแยกจากเย่เจ๋วไปง่าย ๆ"

เจียงเซิงหยุดชะงัก ทำไมถึงมีความรู้สึกเหมือนว่าคุณท่านซือฝากฝังชีวิตของลูกชายของเขาให้เธอดูแลนะ?

เธอยกริมฝีปากขึ้นแล้วยิ้ม: "วางใจเถอะค่ะ อาซือ หนู..."

เธอเหลือบมองซือเย่เจ๋วที่นั่งอยู่ด้านข้างตัวเองอย่าง "เชื่อฟัง" แล้วพูดขึ้น: "ไม่มีทางแยกจากเขา"

ซือเย่เจ๋วเลิกคิ้วเล็กน้อย พ่อของเขาเป็นกังวลเรื่องเขากับเซิงเซิงขนาดนี้ ต่อไปเขาต้องดีกับพ่อให้มากหน่อยแล้ว

คุณท่านซือพูดอย่างพึงพอใจ: "เอาล่ะ ส่วนเรื่องของคุณปู่ของเย่เจ๋วยกให้อาก็พอ พวกเธอวัยรุ่นสองคนก็ใช้ชีวิตของพวกเธอให้ดี อาเชื่อว่าต้องมีสักวันที่ปู่ของเย่เจ๋วจะยอมรับเธอ"

หลังจากวางสายแล้ว เจียงเซิงก็ส่งโทรศัพท์คืนให้เขา

ซือเย่เจ๋วหรี่ตาลง ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดเหมือนกับจิ้งจองเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่ง: "ได้ยินแล้วยัง พ่อใช้ให้เธออย่าจากฉันไป"

เจียงเซิงขมวดคิ้ว กำปั้นอ่อนนุ่มไร้เรี่ยวแรงต่อลงบนไหล่ของเขา: "อย่าได้คืบเอาศอก ฉันรับปากคุณอาซือ แต่ต่อไปถ้าคุณทำเรื่องที่ผิดต่อฉัน ฉันจะพาลูกไปแล้วแต่งงานใหม่!"

แต่งงานใหม่!

คำสองคำนี้ฝังลึกอยู่ในใจของเขา ทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว ถึงแม้ยังไม่จดทะเบียนสมรส แต่เธอรู้ตัวแล้วว่าเธอคือภรรยาของเขา

ซือเย่เจ๋วจับหลังมือของเธอและจูบลง พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ: "เธอไม่มีโอกาสนี้"

หลังจากที่ซือเย่เจ๋ว "พักฟื้น" ได้สองสามวัน รอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขาก็จางลงมากแล้ว เขาพาดเสื้อสูทไว้ที่ข้อศอกแล้วค่อย ๆ เดินลงไปชั้นล่าง ไปที่ห้องครัว

พิงที่กำแพงมองดูแผ่นหลังที่อรชนอ้อนแอนนั้น มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย

เจียงเซิงไม่ได้สังเกตถึงคนที่ขยับเข้าใกล้ที่ด้านหลัง เธอปรับไฟเบาเมื่อหันหลังก็ชนเข้าในอ้อมแขนของคนบางคน ยังไม่ทันเอ่ยปากพูดก็ถูกริมฝีปากอบอุ่นปิดเอาไว้

"อือ......ซือเย่เจ๋ว คุณอย่าเล่น......" เจียงเซิงถูกเขาดันเข้ากับกำแพงห้องครัว

เธอทนไม่ได้กับการหยอกล้อของซือเย่เจ๋ว