ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 32

ชายที่อยู่ด้านข้างจ้องมองไปที่ร่างอันสง่างามของเจียงเซิงอย่างไม่ละสายตา

เมื่อผู้ชายมองผู้หญิงคนหนึ่ง เขามักจะดูที่รูปร่างก่อนแล้วค่อยดูที่ใบหน้า ผู้ชายคนไหนล่ะที่จะไม่ชอบผู้หญิงที่มีรูปร่างดีและใบหน้าสวย?

แต่หลังจากที่ชายคนนั้นพูดจบ เขาก็รู้สึกถึงถูกสายตาใครจ้องมองทันทีจนตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว เขาคิดว่าทิศทางของสายตาดูเหมือนมาจาก...

สถานที่ที่ยืนของท่านเจ๋วเลย!

เมื่อการเต้นรำเพลงนี้จบลงก็มีเสียงปรบมือดังขึ้น

เจียงเซิงรีบเดินออกจากฝูงชนเพื่อมองหาเซียวเถียนเถียน ทันใดนั้นก็มีคนคว้าเธอแล้วเธอก็กลับมาหาซือเย่เจ๋วอีกครั้ง

"คุณ..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เสื้อคลุมตัวหนึ่งก็ร่วงหล่นลงมาจากศีรษะของเธอ

เจียงเซิงถอดเสื้อคลุมของเขาออกและถามอย่างสงสัยว่า "คุณจะทำอะไร?"

"ใส่ไว้"

ในน้ำเสียงของซือเย่เจ๋วดูเหมือนกำลังออกคำสั่งอยู่

เจียงเซิงยิ้ม "เดี๋ยวนะ ชุดออกงานนี้ก็เป็นแบบนี้ ทำไมฉันต้อง..."

จู่ๆ ซือเย่เจ๋วก็ผลักเธอไปหลังม่าน วางมือของเขาไว้กับกำแพงแล้วให้เธออยู่ในอ้อนแข็นของเขา "คุณตั้งใจแต่งตัวแบบนี้ คุณอยากดึงอ่อยชายคนไหน"

ผู้หญิงคนนี้น่าโมโหจริงๆ ไม่รู้เหรอว่ามีผู้ชายมากแค่ไหนกำลังจ้องมองเธอ?

เจียงเซิงยกนิ้วขึ้นแล้วสะกิดไหล่ของเขา "คุณซือ มีผู้หญิงใส่โป๊มากมาย ทำไมคุณไม่ไปว่าพวกเธอแทนมาว่าฉันล่ะ"

ผู้หญิงอยากจะแต่งตัวอย่างไรมันเป็นอิสรภาพของผู้หญิงเอง มันไม่เกี่ยวข้างกับผู้ชาย

อีกอย่างชุดเดรสออกงานมักจะเป็นแบบนี้ทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ?

"อย่าแก้ตัว บอกให้ใส่ก็ใส่สิ" ซือเย่เจ๋วพูดกัดฟัน

"ฉันไม่..."

ซือเย่เจ๋วก้มหน้าลงและเข้ามาใกล้ "ถ้าคุณไม่รังเกียจอะไร ผมสามารถช่วยคุณใส่ให้"

การเข้ามาใกล้อย่างกะทันหันของเขาทำให้เจียงเซิงตัวสั่น ขนตาที่มองล่างของเขาขยับเหมือนปีกผีเสื้อ ร่างกายของชายคนนี้ราวกับภูเขาไฟที่แข็งแกร่ง ในพื้นที่แคบหลังม่าน อุณหภูมิค่อยๆ สูงขึ้น

ซือเย่เจ๋วมองไปที่ริมฝีปากที่กำลังกัดของเธอ คอของเขากลิ้งขึ้นลงไปสองครั้ง และกรามก็กระชับขึ้น

ฝ่ามือเจียงเซิงเหงื่อออก ผู้ชายชั่ยนี้อยู่ใกล้มากขนาดนี้ เขาคงไม่ใช่ว่า...

ทันใดนั้นเธอก็คว้าเสื้อคลุมที่อยู่บนตัวพันไว้แน่นแล้วผลักเขาออกไป "จะให้ใส่ก็ได้ คุณอย่าเข้ามาใกล้มาก เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจผิดได้"

เธอหันหลังกลับและเดินออกไป

ซือเย่เจ๋วเม้มริมฝีปากและดวงตาของเขาก็มืดลง

เมื่อกี้นี้เขามีแรงกระตุ้นและอยากจะจูบเธอแรงๆ

ผู้หญิงคนนี้เป็นพิษที่ไม่สามารถแตะต้องได้จริงๆ

เจียงเซิงห่อเสื้อคลุมของซือเย่เจ๋วด้วยความโกรธและเดินไปท่ามกลางฝูงชน เมื่อเซียวเถียนเถียนเห็นเธอ เธอก็เดินไปหาเธอ "เอ๊ะ เสื้อคลุมนี้ไม่ใช่ของท่านเจ๋วเหรอ?"

เซิงเซิงสวมเสื้อคลุมของท่านเจ๋วงั้นเหรอ?

โฮ่ มีอะไรแอบแฝงแน่?

เจียงเซิงสะบัดหน้าผากของเธอ "กำจัดความคิดฟุ้งซ่านของเธอออกไป!"

"เอาจริงๆ เธอเป็นผู้ชนะในคืนนี้นี้ คนหนึ่งคือท่านเจ๋ว และอีกด้านเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ทั้งสองต่างเป็นคนมีอำนาจในเมืองหลวง กำลังแข่งขันกันเพื่อคุณ อ๊า ละครโรแมนติกอะไรเนี่ย!"

เมื่อเห็นเซียวเถียนเถียนเริ่มดื่มด่ำกับจินตนาการ เจียงเซิงก็เหลือบมองเธอ "คุณอยากกินอึอีกไหม?"

"ฉันไม่รู้ว่าลูกบุญธรรมทั้งสองของฉันจะ..."

เซียวเถียนเถียนคิดอะไรบางอย่างได้ และสีหน้าาของเธอก็ค่อยๆ แข็งทื่อ เธอจ้องมองที่เจียงเซิงและพูดด้วยความงุนงงว่า "ให้ตายเถอะ เซิงเซิง จู่ๆ ฉันพบว่าหน้าตอของเหยียนเหยียนและเฉินเฉินดูคล้ายกับท่านเจ๋วมากนะ!"

เธอตกใจมาก "ผู้ชายที่คุณนอนด้วยเมื่อหกปีที่แล้วไม่ใช่ว่าเป็น ท่านเจ๋วหรอกมั้ง?"

คำพูดของเซียวเถียนเถียนทำให้การแสดงออกทางสีหน้าเจียงเซิงนิ่งไป เธอเองก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นซือเย่เจ๋วครั้งแรก เพราะใบหน้าของเขาดูเหมือนเหยียนเหยียนและเฉินเฉินมากจริงๆ

ที่บังเอิญยิ่งกว่านั้นก็คือน้ำหอมที่ใช้อยู่บนตัวเขานั้นเหมือนกับกลิ่นน้ำหอมของผู้ชายในคืนเมื่อหกปีที่แล้วเป๊ะเลย