ถ้ารักเธอเป็นความลับ นิยาย บท 10

ทุกซอกทุกมุมของร่างกาย ถูกชายคนนี้สำรวจอย่างหนัก

ทุกตารางนิ้วของผิว ยังทิ้งลมหายใจของเขาไว้บนร่างกาย

เถาซูหวังว่าเขาจะยุติการทรมานนี้โดยเร็ว และให้โอกาสเธออยู่รอด

แต่ผู้ชายโรคจิตกลับไม่ได้เป็นไปตามที่เธอต้องการ กลับทำซ้ำๆอยูอย่างนั้น อย่างลืมเวลา ดูเหมือนจะอยากรวมเธอเข้ากับ เลือดและกระดูกของตัวเองให้เข้าไปอยู่ด้วยกัน

เถาซูปวดเมื่อยจนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน ไม่รู้ว่าผู้ชายโรคจิตบนร่างกายจะหยุดสักที

ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ฟ้าก็สว่างแล้ว

เถาซูลืมตามาด้วยความยากลำบาก เชือกที่ผูกติดกับตัวเองหายไปนานแล้ว ชายโรคจิตคนนั้นไม่รู้ไปไหน

ฝันร้ายนั้นมันจบแล้วเหรอ?

เถาซูหายใจเข้าลึก ๆ แต่กลับรู้สึกไม่มีเรี่ยวแรง

เธอมองไปรอบ ๆ และพบว่าตัวเองอยู่ในห้องพักของโรงแรม

เตียงเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก มีเพียงร่องรอยของตัวเองนอนอยู่ ไม่มีกลิ่นเน่าหลังจากมีความสุข

ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเองยังมีรอยสีม่วงแดงอยู่ เถาซูคงคิดว่าเมื่อวานเป็นแค่ความฝัน

มีเช็ควางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงระบุจำนวนเงินห้าแสนหยวนไว้อย่างชัดเจน

แฟนคนปัจจุบันบังคับให้เธอคืนเงิน แต่แฟนเก่าไม่ยอมให้ยืมเงิน ตอนนี้ชายโรคจิตคนนี้กลับพูดจาให้เชื่อและให้ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย

เธอหัวเราะเยาะตัวเอง รสชาติที่ไม่สามารถพูดจากก้นบึ้งของหัวใจ

เถาซูหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อเตรียมแจ้งตํารวจ แต่ข้อความที่ยังไม่ได้อ่านกลับปรากฏข้อความนั้นเป็นวิดีโอ

เธอกดคลิป มือสั่น โทรศัพท์นั้นพลันตกลงบนผ้าห่ม

ในวิดีโอเธอเต็มการย่ำยีของชายคนหนึ่งที่ทำขึ้นมาขึ้น ๆ ลง ๆ บนตัวเธอ

ในปากของเธอยังพร่ำเพ้ออย่างน่ารังเกียจ ไร้ยางอาย พลันตะโกนกรี๊ดออกมา...

"ที่รัก สงครามเมื่อวานนี้ผมถ่ายวิดีโอไว้ตลอด คุณอยากดูไหม"

เถาซูมองข้อความของผู้ชายโรคจิตและอดนึกถึงเสียงโลหะเย็น ๆ ของเขาเมื่อวานโดยไม่ได้ตั้งใจ

"คุณคิดยังไงกันแน่" เถาซูเริ่มสั่นมือแก้ไขข้อความและส่งไป

"ฉันชอบผู้หญิงที่เชื่อฟัง คุณรู้ว่าคุณควรทํายังไง" ข้อความของชายวิปริตตอบกลับอย่างรวดเร็ว

เถาซูตัวสั่นและโยนโทรศัพท์ไปที่มุมกําแพงโดยตรง

ตอนนี้เธอมีเงินที่จะออกจากกั๋วไค แต่จะปล่อยให้ชายโรคจิตคนนี้ควบคุมหรือไม่