ถ้ารักเธอเป็นความลับ นิยาย บท 6

ฐานะของเรานั้นไม่เหมาะสมกัน เป็นฉันเองที่ไม่คู่ควรกับคุณ

เมื่อพูดถึงเรื่องราวในอดีตอีกครั้ง เรื่องราวเหล่านั้นก็คล้ายกับแผลที่เคยถูกปิดไปแล้วได้กลับมาเปิดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

ในเมื่อเลือกที่จะจากไป ทำไมเมื่อคืนนี้ถึงยังกลับมาหาผมอีกหลี่เจ่อเฉิงเคาะพวงมาลัยด้วยนิ้วอันเรียวยาวของเขา

เถาซูหน้าแดง ภาพอันแสนน่าอายของคืนวานก็แวบเข้ามาในสมองของเธอ

ฉันดื่มมากเกินไปหน่อย ขอโทษนะ...เถาซูพูดด้วยเสียงตะกุตะกัก

หลี่เจ่อเฉิงจึงเริ่มสตาร์ทรถ แล้วพูดด้วยเสียงอันทุ้มต่ำว่า"เถาซู คุณต้องจำไว้ด้วยนะว่า คนที่พูดว่าต่อให้ตายยังไงก็ไม่มีทางที่จะติดต่อเด็ดขาดคือคุณ ไม่ใช่ผม"

เถาซูตะลึง แล้วเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าด้านข้างของหลี่เจ่อเฉิงที่ยังคงหล่อเหลาและทำให้เธอไม่สามารถละสายตาได้เหมือนเดิมเฉกเช่นห้าปีก่อน

เมื่อนึกถึงตอนที่เขาโทรศัพท์ไปเลือกชุดแต่งงานในวันนั้น เถาซูรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะพาคนที่เธอคิดถึงกลับมาได้อีกแล้ว

ขอโทษนะ! คุณมีความสุขนั่นก็ดีแล้วเถาซูยกยิ้มขึ้น

หลี่เจ่อเฉิงหันหน้าไปมองดวงตาของเถาซูด้วยสีหน้าที่คาดเดาไม่ได้

รถได้หยุดลงที่ใต้อาคาร เถาซูกำลังจะลงจากรถเพื่อเดินไปที่บริษัท

คุณถูกไล่ออก คำพูดของหลี่เจ่อเฉิงคล้ายกับคมมีดที่กรีดลงไป

เถาซูยืนตกตะลึงอยู่ที่เดิม สีหน้าดูซีดเซียว

และเมื่อมองไปที่เงาด้านหลังของหลี่เจ่อเฉิงที่เดินจากไป เถาซูทำได้เพียงกัดฟันหมุนตัวเพื่อเรียกรถแท็กซี่กลับไปที่ห้องเช่าของตัวเองและคิดได้ว่าเมืองหนานเฉิงไม่ได้เป็นที่ของเธอ ดังนั้นเธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ในเมืองนี้อีกต่อไป

โทรศัพท์ได้ดังขึ้น พร้อมกับมีข้อความใหม่แจ้งเตือนขึ้นมา

เด็กน้อย กางเกงในของหนูหอมจริงๆ!

เถาซูขมวดคิ้วและรู้สึกขยะแขยงข้อความที่ส่งมาจาดคนโรคจิตคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

แฟนคนปัจจุบันได้แต่สร้างปัญหาให้กับเธอ การปกปิดความสัมพันท์อันน่าอับอายระหว่างพี่น้อง แล้วแฟนเก่าของเธอก็ยังทำร้ายเธอด้วยการทำให้เธอตกงาน

แล้วตอนนี้ยังมีชายโรคจิตอีกคนหนึ่งที่ก่อกวนตัวเองเป็นครั้งคราวอีก

เถาซูกดโทรศัพท์เพื่อโทรออกไปหาชายโรคจิตคนนั้นอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายยังคงรีบวางสายและไม่ยอมรับสายของเธอเหมือนเดิม

เด็กน้อย ขอพ่อเลียหน่อย....