ถ้ารักเธอเป็นความลับ นิยาย บท 7

คุณติตตั้งกล้องแอบถ่ายไว้ในบ้านฉันอย่างนั้นหรือ เถาซูถามขึ้นด้วยความรู้สึกกล้าๆกลัวๆอย่างไม่มั่นใจ

ในแววตาของกั๋วไค่นั้นกระพริบเล็กน้อย "ผมแค่อยากเห็นว่าผู้ชายที่สวมเขาให้ผมคือใคร..."

ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในใจของเถาซูและโกรธทันที

คุณพูดมาสิ คุณคือคนที่ส่งข้อความวิปริตเหล่านั้นใช่ไหม ไม่ใช่ว่าคุณอยากเป็นขโมยหรอ?

กั๋วไค่ขมวดคิ้ว "คุณเลิกคิดว่าผมเป็นคนลงมือทําได้แล้ว ผมไม่ได้หยาบคายอย่างที่คุณคิด..."

คุณอย่ามาพูดเลยดีกว่า! ผิวเผินรูปลักษณ์ภายนอกดูเป็นสุภาพบุรุษ แต่ข้างในนั้นแอบซ่อนพฤกติกรรมอันแสนชั่วช้าเอาไว้ คุณมันเป็นคนเลว! โรคจิต! คนบ้า!

เถาซูพ่นคําหยาบคายที่เธอนึกออกมาทั้งหมด และดวงตาที่มองกั๋วไค่นั้นก็เต็มไปด้วยความรังเกียจและความโกรธ

กั๋วไค่นั้นไม่เคยเห็นเถาซูทําหน้าตาท่าทางตีโพยตีพายเฉกเช่นนี้มาก่อน และยิ่งทนฟังไม่ได้ที่คนอื่นด่าตัวเองเช่นนี้

คุณเป็นบ้าแล้วใช่ไหม? ทันทีที่กั๋วไค่ทิ้งเถาซูไป ความรู้สึกผิดละอายใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ในสุดของหัวใจก็มลายหายไป

ไหล่ของเถาซูกระแทกเข้ากับมุมตู้วางรองเท้า ความเจ็บปวดนั้นพลันทำให้แสยะยิ้มและร่างกายของเขาอยู่ในสภาพกึ่งทรุด

ออกไป!!! เสียงของเถาซูอันตโกนแหบแห้งและกึกก้องยังคงสะท้อนอยู่ในห้อง

ความอดทนของกั๋วไค่ก็หายไปและรู้สึกเหมือนโดนฉีกหน้าโดยเข้าตรงๆ

ให้ฉันเลิกกับเธอใช่ไหม ได้ ！งั้นเอาเงินห้าแสนหยวนของเหล่าจื่อมาคืนสิ แล้วฉันจะเห็นด้วยกับการเลิกรากันของเรา

"นั่นเป็นตั้งใจของคุณเองที่เสนอให้แม่ผมไปชําระคืนเงินกู้คืนด้วยดอกเบี้ยที่สูงลิบลิ่ว ไม่ใช่ผมให้คุณยืม! "เถาซูไม่คิดว่ากั๋วไค่จะพูดแบบนี้ออกมาในเวลานี้

เธอคิดว่าการที่กั๋วไคไม่เห็นด้วยกับการเลิกกันเพราะยังมีความรู้สึกต่อตัวเอง ไม่คิดว่าเขาจะเป็นมากเอาได้เพราะเงินเหล่านี้

ตอนนั้นแม่ของเธอพูดว่า ให้เงินเธอห้าแสนเธอก็จะแต่งงานกับเหลาจื่อ ตอนนี้อยากกระชากหน้ากากคน! กั๋วไค่ได้เปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของเขาอย่างเต็มที่

เมื่อถึงทางตันเถาซูก็รู้สึกเหมือนอ้างว้างและโลกพังทลาย

ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าแม่ของเธอมีคุณธรรมอะไร เพียงแต่ไม่ได้คาดหวังว่าเธอนั้นจะเป็นสินค้าที่ราคาเพียงแค่ห้าแสนหยวน

กั๋วไค่นั้นไม่ต้องการให้เพื่อนมาสนใจดูเรื่องราวและไม่ลืมที่จะถอนคําพูดที่โหดร้ายก่อนจากไป

เมื่อคุณไม่จะคืนเงินก็อย่าคิดจะออกจากเมืองหนานเฉิง ตอนนี้แม่ของคุณยังเล่นการพนันอยู่ในเมืองเป่ย คุณกล้ากลับไปไหม?