ทาสรัก นิยาย บท 47

EP46

“คุณเหนือ…พะ…พอก่อนค่ะ” ฉันผละใบหน้าขึ้นจากอกแกร่ง เมื่อคนใต้ร่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ที่บอกให้พอเพราะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมากกว่าเดิมจนทำต่อไม่ได้แล้ว…

กรอก~ กรอก~

และท้องมันก็เริ่มร้องประท้วงแล้วด้วย…

“หิว?”

“อื้อ…”

“เดี๋ยวพาไปกินข้าวก่อนดีมั้ย”

“ดีค่ะ…” ฉันพยักหน้าตอบหงึกๆแล้วฉีกยิ้มออกมา นี้เป็นครั้งแรกเลยนะที่เขาบอกว่าจะพาไปกินข้าว เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าถูกใส่ใจ ถึงแม้ตอนนี้เจ้าน้องชายของคุณเหนือมันยังคงแข็งทื่ออยู่ก็เถอะแต่เขาก็ยอมตามใจฉันก่อน…

“รีบอาบนํ้าเถอะ…ถ้าอาบด้วยกันแบบนี้คงอดใจไม่ไหวแน่”

ฟอด!

“?” ฉันเบิกตากว้างตกใจกับการกระทำของเขา คุณเหนือหอมแก้มเข้าฟอดใหญ่แล้วอุ้มร่างลงจากตักพอฉันมองหน้าเขาก็รีบหลบสายตาแล้งคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างแล้วเดินไปล้างตัวที่ฝักบัวเหมือนเกิดอาการเขินจนทำตัวไม่ถูก…

เห็นแบบนั้นฉันจึงยกมือขึ้นแตะที่แก้มตัวเองแล้วแอบอมยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดนํ้าแล้วล้างตัวต่อ ไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นร่างหนานั่งรออยู่ปลายเตียง เขามองหน้าอกฉันแล้วรีบก้มหน้าเล่นมือถือต่อ…

เป็นอะไรลนลานแปลกๆ

“อยากกินอะไรจะได้จองร้านไว้ให้”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ…ไปที่ห้างดีกว่านิอยากซื้อของนิดหน่อย”

“อืม” เขาตอบเพียงเท่านั้นแล้วกลับมาเงียบเหมือนเดิม เป็นอะไรนะ ฉันได้แต่เก็บคำถามเอาไว้ในใจแล้วหยิบชุดขึ้นมาเดินไปเปลี่ยน เปลี่ยนเสร็จคุณเหนือก็หยุดเล่นโทรศัพท์แล้วเดินนำออกไปจากห้อง ถึงจะแปลกๆฉันก็ไม่ได้ถามอะไร จนเราออกมาถึงห้างกันเขาก็ยังเงียบอยู่…

“คุณ…เป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมไม่คุยกับนิเลย” ฉันจับมือหนาเอาไว้ในขณะที่คนตัวโตกำลังเปิดประตูลงจากรถ เขาเป็นแบบนี้มันรู้สึกใจไม่ดีเลย

“เปล่า…รีบไปเถอะหิวไม่ใช่หรอ”

ฟอด!

“ตอนอยู่ในอ่างเรายังคุยกันดีๆอยู่เลย ทำไมออกมาถึงเป็นแบบนี้ละคะ นิมองหน้าก็ไม่ยอมสบตา” ฉันขยับไปใกล้ๆร่างหนาแล้วเข้าไปหอมแก้ม อย่างน้อยๆถ้าเขาโกรธอยู่คงจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง พอเห็นคนตรงหน้าเงียบแล้วมองไปนอกกระจกแทน ฉันจึงยกมือขึ้นจับใบหน้าหล่อที่ตอนนี้เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นมา เขาโกรธฉันอยู่จริงๆด้วยหน้าถึงแดงขนาดนี้…

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร”

“ไม่จริง…โกรธอะไรนิหรอ”

“จะโกรธก็ตอนนี้นี่แหละ หยุดทำตัวให้ฉันหลงก่อนได้ไหม ทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย…” เขาจับมือฉันที่อังแก้มตัวเองเอาไว้นิ่ง แล้วระหว่างเราก็เกิดความเงียบเกิดขึ้นจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของคนตัวโต ฉันกำลังงงว่าคุณเหนือไม่ได้โกรธแต่เขากำลังเขินที่ตัวเองหอมแก้มฉันงั้นหรอ ไม่อยากเสียฟอร์มเลยเก็บทรงเอาไว้แบบนี้?

“นิ…นึกว่าคุณโกรธนิคะ ก็ไม่เห็นคุยด้วย”

“ใครจะโกรธลง…มีแต่หลงขึ้นทุกวินาที”

“…อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ นิใจไม่ดี”

“แล้วจะให้ทำไง…ฉันไม่เคยเขินใครขนาดนี้” ทำไมเขาน่ารักขึ้นขนาดนี้กันนะ ใบหน้านุ่มนิ่มตอนนี้มันขัดกับลุคดิบเถื่อนแต่ก่อนมากเลยเขาเหมือนผู้ชายที่มีเสน่ห์ทุกทุกการเคลื่อนไหวจนผู้หญิงคนไหนที่เห็นอดมองไม่ได้…

“เป็นคนหอมแก้มนิเอง หอมเอง เขินเอง ใช่ป่าว นิหอมคืนแล้วไงคะเมื่อกี้ หายกัน…”

“อืม…” เขาครางรับในลำคอสั้นๆ ฉันจึงบีบแก้มใสด้วยอาการหมั่นเขี้ยวอยากบีบให้ชํ้าเลย โทษฐานทำให้ใจหาย คนบ้าอะไรไม่รู้มีทั้งความดุและความน่ารักในคนเดียวกัน บทจะโหดก็ทำเอาฉันกลัวจนทำตัวไม่ถูก บทจะน่ารักก็นุ่มนิ่มไปหมดเห็นแล้วอยากจับกลืนลงท้อง…

-ยิหวา-

ฉันเหลือบมองนาฬิกาข้อมือตัวเองแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ตาบ้านั้นก็ไม่ยอมให้ออกไปไหน แถมยังไม่สนใจฉันอีกเอาแต่นั่งเล่นเกมส์อยู่นั้นและน่าโมโหชะมัด!

ได้…ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกมส์กับเมียมันจะเลือกใคร

“นี้นาย…จะเล่นเกมส์อีกนานไหมอ่ะ” พอคิดได้แบบนั้นก็เริ่มแผนเรียกร้องความสนใจด้วยการเดินนวยนาดเข้าไปอยู่ข้างหลังแผ่นหลังกว้างที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาใส่หูฟังใจจดใจจ่ออยู่กับเกมส์ตรงหน้า

“เชี้ยเอ่ย…แม่งกากฉิบหาย”

ให้ตายเถอะ…บัดซบ

“นี้…ได้ยินฉันเปล่า”

“…” ฉันรู้ว่าอีบ้านี้มันได้ยินแต่มันเลือกที่จะไม่สนใจ ทีง้อมาแล้วไม่เห็นจะเอาใจใส่เหมือนตอนอยากให้ฉันคืนดีเลย มันสนใจเกมส์มากกว่าฉันอีก…

“อิฐ…ฉันถามไม่ได้ยินหรอ”

“มึงวิ่งเลนส์ล่างดิไอ้เหี้ย…” มึงอ่ะ…อิเหี้ย ผัวเวร

ฉันกรอกตามองบนถอดหูฟังออกมือหนายังจับมาสวมไว้เหมือนเดิมทำเหมือนฉันเป็นธาตุอากาศ ได้…แบบนี้มันต้องงัดท่าไม้ตายออกมาใช้…

พรึบ!

ตอนที่ 46 ผู้ชายนิสัยรวย 1

ตอนที่ 46 ผู้ชายนิสัยรวย 2

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก