ทาสรัก นิยาย บท 49
EP48
หลังจากผ่านศึกหนักมาทั้งคืนร่างเล็กก็ไร้เรี่ยวแรงพล็อยหลับยาวจนถึงช่วงสายของอีกวัน อาการปวดตรงจุดกลางกายทำให้เด็กสาวรู้สึกตัวแล้วกวาดสายตามองไปรอบห้อง…
“ตื่นสายเชียวนะ…เมื่อคืนทิ้งฉันกลางทางเลย” ทิศเหนือที่อยู่ในชุดวิศวะเดินเข้ามาในห้องนอน มือหนายกกระป๋องเบียร์กระดกลงคอ พร้อมกับเอ่ยแซวคนตัวเล็กบนเตียงที่ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่
“นิหลับตอนไหนคะ…” นิวาก้มหน้าหลบสายตาแล้วพาตัวเองลุกขึ้นจากเตียงโดยมีผ้าห่มพันร่างเล็กอยู่ ทวาเรียวขากับสั่นระริกก้าวเดินแทบไม่ไหว กุญแจมืออีกข้างยังติดอยู่ที่ข้อมืออยู่
“น็อคเลยดีกว่า” ชายหนุ่มเอ่ยตอบแล้ววางกระป๋องเบียร์เอาไว้ มือหนาถอดกุญแจมือออก แล้วอุ้มนิวาขึ้นมาในอ้อมกอด “นอนพักอยู่ห้องก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปเรียน”
“นิไม่เป็นไรค่ะ…นิไปไหว”
“บอกก็อย่าดื้อดิ เดินยังไม่ไหว” ทิศเหนือเอ็ดคนตัวเล็กแล้ววางเด็กสาวลงในอ่าง แล้วกระชากผ้าห่มออก ร่างหนานั่งลงบนขอบอ่าง…
“แต่…”
“ฉันเป็นห่วง…เมื่อคืนรุนแรงไปหน่อย ไม่คิดว่าชุดนักเรียนของเธอจะทำให้ฮึกเหิมขนาดนั้น”
“นิ…จะไม่ใส่อีกแล้ว” นิวาตอบอ้อมแอ้มพลางหลุบตามองไปทางอื่น
“ทำไมล่ะ…แต่ฉันชอบนะ ใส่บ่อยๆ ยิ่งดีคืนนี้ขอชุดพยาบาลก็แล้วกัน” ทิศเหนือยื่นใบหน้าไปกระซิบที่ข้างใบหู ทำเอานิวาต้องเบือนหน้าหลบ ก่อนที่พวงแก้มจะถูกหอมฟอดใหญ่แล้วร่างหนาก็เดินออกจากห้องน้ำไป…
นิวาถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วจัดการกับตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย เธอเดินมาแต่งตัวแล้วกวาดสายตามองหามือถือพลันก็ไปหยุดที่ร่างหนาเขากำลังเช็คมือถือนิวาด้วยใบหน้าบึ่งตึง
“…มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ไอ้เหี้ยนี้มันทักมาอีกทำไม…มีนัดกันหรอ?”
“ค่ะ…นิขอคืนด้วยนะ”
“ไม่ต้องไป…”ชายหนุ่มบอกในตอนที่นิวาจะเอามือถือคืนทวาทิศเหนือกลับไม่ให้นิวาเอากลับ ร่างหนาลุกขึ้นจากปลายเตียงแล้วเดินไปถอดซิมการ์ดออกจากเครื่อง เปลี่ยนมาใส่เครื่องของตัวเองแทนด้วยความรวดเร็ว…
“ทำอะไรคะ…ทำไมถอดเบอร์นิออก”
“ใช้เบอร์เดียวกันไง เลิกยุ่งกับมันเมื่อไหร่เดี๋ยวเอาคืน”
“…เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรอคะ แบบนี้นิว่ามันเกินไป”
“ใครจะชอบให้เมียตัวเองยุ่งกับคนที่เคยชอบว่ะ เธอชอบหรอ?” พูดจบเพียงเท่านั้นมือหนาก็หย่อนมือถือลงกระเป๋ากางเกง ร่างหนาเดินไปที่ประตูห้อง ถึงจะไว้ใจมากแค่ไหน แต่มันก็อดไม่ได้ยังกระวนกระวายใจทุกครั้งเวลาอิฐทักมา… “แล้วอย่าออกจากห้องไปไหนด้วยล่ะ…กลับมาให้เจอ”
ปั้ง!
ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป ด้วยอาการไม่พอใจ นิวาจึงทิ้งตัวนั่งลงบนปลายเตียง แอบเหนื่อยใจนิดหน่อยที่ทิศเหนือชอบคิดไปไกล แล้วแบบนี้ต้องเลิกยุ่งกับอิฐจริงๆ ทั้งที่ไม่ได้คิดอะไรด้วยกันแถมยังเป็นพี่ชายคนหนึ่งที่เธอไว้ใจ แบบนี้มันก็ไม่สมเหตุสมผลเกินไป…
-นิวา-
“ดีนะที่เธอโทรมาบอกก่อน…ไม่งั้นฉันคงเป็นสาเหตุให้เธอทะเลาะกับมันอีก พึ่งคืนดีกันไม่ใช่ไง?” คุณอิฐถามขึ้น ตอนนี้เรานั่งอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพราะเขาเป็นคนบอกว่าจะมาเลี้ยงตอบแทนที่ช่วยเคลียร์ให้เข้าใจกับคุณหวา
“ยังไม่เชิงคืนดีหรอกค่ะ…นิแค่แอบหวั่นไหว มันยังไม่สาสมกับสิ่งที่เขาเคยทำด้วยชํ้า…”
“แล้วแบบนี้จะเอายังไงต่อ…จากที่เธอเล่าดูเหมือนว่ามันยังทำตัวเหมือนเดิมอยู่นะ” ใช่…คุณเหนือยังเหมือนเดิม เขาไม่ยอมฟังอะไรเลยทั้งที่ฉันก็ยอมทุกอย่าง แล้วแบบนี้จะกลับมาคืนดีกันจริงๆ จังๆ ได้ยังไงกันนะ…
“มีแค่บางเวลาที่เขาทำตัวดีๆ กับนิ”
“มันรักเธอมากไง…แต่ยังติดนิสัยเดิมอยู่ แค่เรื่องเดียวถ้ามันยอมแก้ไข เธอกับมันคงพัฒนากันได้ดีกว่านี้…”
“เขาบอกว่าเขาจะเชื่อใจนิ…แต่มันก็ไม่ใช่ มันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย”
“มันเชื่อใจเธอ แต่ไม่ได้เชื่อใจฉัน ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากให้คนที่เคยชอบเมียตัวเองมายุ่งด้วย…”
มันคงจริงอย่างที่คุณอิฐพูด เขาคงคิดมากจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้วแบบนี้ฉันจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ… “ฉันจะช่วยเธอเอง มันจะได้ไม่คิดมากอีก”
“ช่วยได้ด้วยหรอคะ…แค่เขาเจอหน้าคุณอิฐก็แทบจะควักปืนใส่แล้ว” ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายแล้วหยิบช้อนซ่อมในจานขึ้นมาเขี่ยเล่นอย่างคนไร้ทางไป ถ้าเคลียร์ให้คุณเหนือเข้าใจได้ก็คงดี
“มันคงไม่ทำหรอก ถ้าฉันไม่ยั่วประสาทมัน”
“แล้วคุณอิฐจะทำยังไงละคะ?” ไม่ว่าคุณอิฐจะกำลังคิดแผนอะไรอยู่ในใจมันก็ยังแอบเป็นห่วงว่าทั้งสองจะมีเรื่องกันอีกเวลาคุณเหนือโกรธทีไร เขาน่ากลัวจะตาย…
“เย็นนี้ชวนมันมาทานข้าวที่บ้านลุงไกรก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะให้พ่อช่วย เราจะเจอกันที่นั้นมันคงไม่กล้าก่อเรื่องอะไรร้ายแรง…อย่าลืมล่ะเย็นนี้…” คุณอิฐพูดจบก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปนอกร้าน สงสัยรีบไปหาคุณหว่าแหละมั้ง พออยู่คนเดียวฉันก็นั่งคิดตามสิ่งที่เขาพูด กลัวจะเกิดเรื่องขึ้นอีก แต่มันก็ไม่มีทางเลือกแล้ว เคลียร์ให้มันจบๆไป…
ชมรม 4XD…
“ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาไม่โผล่หัวมาหาพวกกูเลยนะมึง…ติดเมียหรอไอ้สัส” ไอ้เชี้ยไฟมันถามขึ้น ตอนนี้พวกเรานั่งรวมตัวกันอยู่ในห้องชมรมเป็นครั้งแรกที่มาเจอพวกมันหลังจากออกจากโรงพยาบาล
“ถามทำส้นตีนไร” ผมสบถออกมาอย่างหัวเสียแล้วหันหน้ามองไปทางอื่น ยังหงุดหงิดให้นิวาไม่หาย บอกไปเป็นพันครั้งแล้วว่าไม่ชอบไอ้เหี้ยอิฐยังเสือกติดต่อกับมัน ใครแม่งจะโอเค ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่โมโหไปกว่านั้น เพราะกลัวเธอเสียความรู้สึกเลยต้องรีบออกมามอก่อน
“ดูทรงคงหงุดหงิด” ดินมันพูดหลังจากที่นั่งเงียบมานาน เสียงเปิดไฟแช็คคาเทียร์รุ่นมังกรที่มันพกติดตัวไว้เล่นยาดังขึ้นเป็นระยะๆในตอนที่มันครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนลงมา ท่าทางของไอ้เหี้ยนี้ดูโรคจิตฉิบหาย
“หงุดหงิดมากๆเดี๋ยวกูพาไปปลดปล่อย พรุ่งนี้มีคอนเสิร์ตที่ซีเคมีใครสนใจไปกับกูไหม…”
“ต้องขออนุญาตลูกพีชก่อน”
“พรุ่งนี้ประชุม” ไอ้ดินมันพูดสวนขึ้นมาแล้วไล่สายตามองพวกผมทีละคน ไอ้ห่านี้ก็ทำแม่งแต่งาน หรือมันเป็นพวกโรคจิตเสพติดการหักโหมว่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก