ทาสรัก นิยาย บท 51

EP50

.

.

.

@MMU.

“…นิไปแล้วนะคะ ตอนเย็นเจอกัน”

“เดี๋ยวลงไปส่ง”

“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ…เดี๋ยวจะเข้าเรียนสาย”

“วันนี้ไม่มีเรียนคลาสเช้า…”

“อย่าโกหกสิคะ…นิสัยไม่ดีเลยนะ” นิวาเอ็ดคนตัวโตที่โกหกหน้าตายว่าไม่มีเรียน เนื่องจากอาการติดแฟนทำให้เขาไม่อยากห่างเธอไปไหน อีกทั้งตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลายังบึ้งตึงทีถูกเด็กสาวจับได้…

“…ฉันไม่อยากห่างเธอ”

“แค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง”

“…”

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาแล้วยื่นหน้าเข้าไปหานิวาก่อนจะซุกหน้าเข้าที่ลำคอเนียนแล้วฝังรอยความเป็นเจ้าของเอาไว้ มือหนาอังใบหน้านวลอีกข้างล้วงหยิบกระปุกยาทาออกมา เพื่อให้นิวาใช้ลบลอยออก…

“คะ…คุณ”

“ถ้ามีใครเข้ามาจีบ…ให้บอกว่ามีผัวแล้ว เข้าใจใช่มั้ย?”

“อื้อ…”

“อย่าให้รู้ว่าคุยกับผู้ชายคนไหน…” ปลายจมูกคมสันที่ยังคลอเคลียอยู่กับพวงแก้มเนียนผละออกเล็กน้อยแล้วเลื่อนมากระซิบที่ข้างใบหู “เดี๋ยวจะถูกลงโทษ…หนึ่งนาทีต่อหนึ่งนํ้า”

“…” คำขู่ของแฟนหนุ่มทำเอาใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อเธอกระพริบตาปริบๆ ราวกับเด็กน้อยที่ไม่เข้าใจกับสิ่งที่ผู้ใหญ่พูด แต่ลึกๆ ข้างในเธอเข้าใจความหมายมันดี ถ้าคุยกับผู้ชายคนไหนจะถูกลงโทษ หนึ่งนาทีหนึ่งนํ้า สองนาทีสองนํ้า…มากกว่านั้นก็ตามจำนวนครั้ง คิดแล้วขนอ่อนทั่วร่างมันก็ลุกชัน…

“นิไม่ค่อยได้คุยกับใครอยู่แล้ว…ถ้าไม่จำเป็น”

“ดีแล้ว…เป็นเด็กดีของฉันแค่คนเดียวก็พอ”

จุ๊บ!

สองสายตาประสานมองกัน ก่อนที่ปลายนิ้วแกร่งจะเชยคางมนขึ้นแล้วจุ๊บปากเบาๆ เป็นการส่งท้ายก่อนไปเรียน ตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาลทิศเหนือก็อยู่กับนิวาตลอด หอบข้าวหอบของมาอยู่กับเธอปล่อยบ้านทิ้งไว้แบบนั้นอย่างไม่ใยดี…

“ไปก่อนนะคะ”

“อืม…” ทิศเหนือขานรับแล้วมองตามแผ่นหลังบางที่เดินหายเข้าไปในคณะจนสุดสายตา ใจจริงอยากตามไปเฝ้าแต่กลับถูกนิวาจับได้เลยต้องจำใจแยกกัน…

“…แม่งใจจะขาด” ชายหนุ่มสบถออกมาแล้วเคลื่อนรถออกจากนิเทศทันที…

PY คอนโด…

แกร๊ก!

“ทำอะไรอยู่…ดึกแล้ว” ร่างหนาเดินเข้ามาในห้องระหว่างกลางดึก ชายหนุ่มพึ่งกลับมาจากโกดังหลังจากที่ประชุมกับกลุ่มเพื่อนเสร็จ

“คิดถึงเรื่องเก่าๆค่ะ” นิวาตอบสายตาเหลือบมองเสื้อใหมพรหมตัวเล็กที่เคยถักเอาไว้ให้ลูก เธอหยิบมาจากห้องเก่าที่บ้านเล็กเพื่อดูต่างหน้า

“นิ…ขอโทษนะ ที่เป็นคนทำให้เสื้อตัวนี้ไม่มีเจ้าของ” ท่อนแขนกำยำโอบกอดร่างเล็กแล้วเกยคางไว้บนไหล่ สายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกลอบมองใบหน้าหวานที่เจือความหมองเศร้า…

“รู้มั้ยคะ…ที่จริงนิไม่ได้อยากให้อภัยคุณเลย เพราะเขา…ลูกมาเข้าฝันนิ เขาอยากให้นิให้อภัยคุณ เขาคงไม่อยากให้นิจมอยู่กับความเจ็บปวดที่ต้องทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร…”

“ฉัน…ไปขอให้เขาช่วยเอง มันทรมานมานานเหมือนกัน ที่มารู้ทีหลังว่าฆ่าลูกตัวเอง เรามาเริ่มต้นใหม่กันนะนิ ลูกคงไม่ได้อยากให้เราจมอยู่กับเรื่องที่ผ่านมา…ถ้ารู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นเธอต่อให้ลูกออกมาแบบไหนฉันก็รักเขาเหมือนที่รักเธอ…”

“คุณรักนิมากขนาดไหนหรอคะ…ถึงยอมฆ่าเด็กที่คิดว่าแม่ของลูกไม่ใช่นิ…” ทิศเหนือแอบจุกกับคำถามของคนในอ้อมกอด ทวาชายหนุ่มก็เลือกที่จะตอบความจริงออกไป ถ้าเขาไม่ประสบอุบัติเหตุทุกอย่างคงไม่เกิดขึ้น ถ้าเจอไดอารี่ก่อนหน้านั้น แต่สิ่งที่เก็บความจริงเอาไว้กลับถูกซ่อนเอาไว้ด้วยฝีมือของผู้เป็นแม่ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะความเห็นแก่ตัวของเธอคนนั้น…

“มากกว่าชีวิตตัวเอง มากซะจนยอมเป็นคนเหี้ยเพื่อรักษาสัญญาของเธอ…”

“แล้วเธอล่ะ…เห็นไอ้อิฐมันบอกว่าเธอปฏิเสธมัน คงเพราะมีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่มั้ย?” ชายหนุ่มแสร้งถามออกไป ทั้งๆที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว นิวาจึงค่อยๆผละมือหนาออกจากเอวขอดเพราะมันเริ่มสอดเข้าใต้เสื้ออีกแล้ว…