แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1049

เฉินโม่มองไปที่วิญญาณธาตุน้ำ และพูดเบาๆ ฉันเกือบลืมไปแล้ว ทองสร้างน้ำสัตว์เดรัจฉานที่ให้กำเนิดจิตอย่างแกชอบกินอาหารประเภทที่อุดมไปด้วยพลังชาตะธาตุทอง”

วิญญาณธาตุน้ำถูกเฉินโม่ขนานนามว่าสัตว์เดรัจฉาน และมันก็ไม่ได้ไม่พอใจ แม้ว่ามันจะไม่มีตา แต่ทุกคนก็รู้สึกได้ว่ามันกำลังจ้องไปที่มุกแก่นทอง

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ละโมบของมัน เฉินโม่ยิ้มเล็กน้อย “ช่างมันเถอะ แม้ว่าสิ่งนี้จะหายาก แต่มันไม่มีประโยชน์สำหรับฉัน มอบให้แก!”

“ถือเป็นค่าแรงของแก!”

เย้ๆ!

วิญญาณธาตุน้ำดีใจจนกระโดดขึ้นลงอย่างตื่นเต้น เหมือนเรียนแบบมนุษย์ โค้งคำนับให้เฉินโม่ไม่หยุด

“โอเค เรื่องดีๆไม่เรียน แต่การประจบสอพลอนี่เรียนเก่งนะ เอาไปกินซะ ต่อจากนี้ไปจงทำงานอย่างซื่อสัตย์!”

เฉินโม่โยนมุกแก่นทองให้กับวิญญาณธาตุน้ำ วิญญาณธาตุน้ำ ก็กลายเป็นลูกบอลแสงสีขาว ห่อหุ้มมุกแก่นทองซ่อนตัวอยู่ในมุมเพื่อกินมื้อใหญ่

เฉินโม่มองดูวิญญาณธาตุน้ำ และแอบคิด “ถ้าหากในอนาคตหาอาหารที่อุดมไปด้วยพลังชาตะทองให้เจ้าตัวนี้ ไม่รู้ว่ามันจะเติบโตไปถึงขั้นไหน?”

แต่ความคิดนี้เป็นเพียงชั่วแวบเดียว เฉินโม่แค่จินตนาการเท่านั้น ชี่ทิพย์บนโลกนั้นขาดแคลน การได้มุกแก่นทองสักชิ้นเป็นเรื่องที่พบง่ายแต่ครอบครองยาก จะไปหาของล้ำค่ามากมายจากที่ไหนมาให้มันกินล่ะ?

เฉินโม่ยังคงตรวจเช็คและจับเก็บ หลังจากจัดเก็บเรียบร้อย เขาเหลือบมองวิญญาณธาตุน้ำที่อยู่ตรงมุม และรู้สึกว่าออร่าของมันแข็งแกร่งขึ้นมาก

“เจ้าตัวนี้ ได้รับผลประโยชน์มากมาย เดี๋ยวจะให้มันให้ปล่อยของออกมาเยอะหน่อย!”

วันต่อมา เฉินโม่มาถึงมหาลัยแต่เช้า

ตอนนี้มันยังมีเวลาเยอะก่อนที่จะเรียน เฉินโม่กลับไปที่หอพักก่อน และจะไปหาเพื่อนเลวพวกนั้นก่อน

แต่ว่า เมื่อเฉินโม่มาถึงหอพัก เขาพบว่าไม่มีใครอยู่ คนในหอพัก306หายไปพร้อมกันเหมือนนัดกันไว้