ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 137

“อืม โรงพยาบาลเทิร์นเนอร์ต้องการร่วมมือกับบีคอนแต่เงื่อนไขคือพวกเขาจะเจรจากับฉันเท่านั้น” วินน์พูดอย่างลังเล เธอเงยหน้าขึ้นมองฟิลิป “แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ? ฉันควรยอมรับมันดีไหม?”

วินน์อยากที่จะยอมรับข้อเสนอของเดอร์ริคเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามเธอไม่อยากตกงาน

นอกจากนี้เดอร์ริคยังให้คำมั่นสัญญาถึงสิทธิพิเศษมากมายให้กับเธอ

เธอค่อนข้างพอใจกับข้อเสนอนี้ เพราะเธอต้องเลี้ยงดูครอบครัวและลูกสาว

“ผมรู้ว่าเธอไม่อยากตกงาน วินน์ ไม่ว่าเธอจะเลือกอย่างไร ผมจะสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ”

ฟิลิปพูดขณะที่เขาเอาแขนโอบรอบคออันบอบบางของวินน์ ราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักในวัยหนุ่มสาว

วินน์พยักหน้าอย่างจริงจัง “สักวันหนึ่งฉันจะต้องเลี้ยงอาหารค่ำศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ได้เลย ผมจะจัดการนัดเขาให้” ฟิลิปตอบ

หลังจากที่เรื่องดังกล่าวคลี่คลายแล้ว วินน์ก็ตกลงที่จะเจรจากับโรงพยาบาลเทิร์นเนอร์

ตามสัญญาที่ได้ให้ไว้ เดอร์ริคเลื่อนตำแหน่งให้วินน์เป็นรองประธานบริษัท

ทุกอย่างดูเหมือนจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

ในขณะเดียวกัน กลับมาที่บ้านของครอบครัวจอห์นสตัน มาร์ธา เยทส์กำลังคุยกับชาร์ลส์ จอห์นสตัน เกี่ยวกับการหาคู่ที่เหมาะสมสำหรับวินน์

กองภาพถ่ายจากแม่สื่อถูกวางลงกระจายบนโต๊ะกาแฟ

พวกมันทั้งหมดเป็นรูปถ่ายของหนุ่มโสดชั้นยอด

“โอ้ ชาร์ลี ดูบรรดาหนุ่มหล่อนี้สิ พวกเขามาจากครอบครัวที่ดีและมีฐานะทางการเงินที่น่าพอใจมากเลยนะ”

“คนนี้ก็บริหารบริษัทของตัวเองเหมือนกัน”

“บอกฉันที ลูกสาวของเราเป็นคนที่แน่วแน่อย่างนั้นใช่ไหม? เธอยังมั่นคงกับฟิลิป คลาร์ค ไม่ว่าฉันจะบอกอะไรกับเธอไป ไอ้ขยะคนนั้นมีดีอะไร? เขาไม่มีเงินหรือยศตำแหน่ง ลูกสาวของเราจะไม่ต้องทนทุกข์เพียงแค่หย่ากับเขาไป!

“ถ้าคุถามฉันว่าฉันคิดยังไง ฉันคิดว่าเราควรคิดแผนการเพื่อให้วินน์หย่ากับฟิลิป ไอ้คนไร้ค่านั้น!”

ยิ่งมาร์ธาพูดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งโกรธฟิลิปมากขึ้นเท่านั้น

ชาร์ลส์สวมแว่นสายตาอ่านหนังสือพิมพ์และฟังข่าวทางโทรทัศน์ “ฉันอยากจะบอกว่าคุณควรกังวลให้น้อยลงนะ ตอนนี้วินน์เป็นผู้ใหญ่แล้ว ลูกเราก็คิดเป็นนะ”

“ความคิดของเธอเป็นอย่างไรล่ะ โอ้ คุณมีความสุขเหรอที่ลูกเราจะต้องใช้เวลาที่เหลือในชีวิตกับไอ้ที่ไร้ประโยชน์นั่น?"

มาร์ธารู้สึกขุ่นเคืองทันที “นี่คุณเป็นอะไรไป ชาร์ลส์ จอห์นสตัน ทำไมคุณไม่สนใจวินน์ ลูกสาวของคุณเลย? นั่นเป็นวิธีที่คุณควรทำในฐานะพ่อเหรอ? ฉันต้องตาบอดไปแล้วแน่ ๆ ตอนที่ตัดสินใจแต่งงานกับคุณ ฉันเป็นคนเดียวที่กังวลทุกอย่างในบ้านหลังนี้ สิ่งที่คุณทำคือเสียเวลากับสิ่งโง่ ๆ ที่คุณเก็บมาจากถังขยะ”

มาร์ธาจ้องสามีด้วยความโกรธ

ชาร์ลส์หมดหนทางจะต่อล้อต่อเถียง เขาพลิกไปที่หน้าหนังสือพิมพ์อีกหน้าแล้วถอนหายใจ “ก็ได้ ก็ได้ อย่างงั้นผมจะเชื่อคุณ อยากทำอะไรก็ทำตามใจคุณเลย”