ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 137

“อืม โรงพยาบาลเทิร์นเนอร์ต้องการร่วมมือกับบีคอนแต่เงื่อนไขคือพวกเขาจะเจรจากับฉันเท่านั้น” วินน์พูดอย่างลังเล เธอเงยหน้าขึ้นมองฟิลิป “แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ? ฉันควรยอมรับมันดีไหม?”

วินน์อยากที่จะยอมรับข้อเสนอของเดอร์ริคเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามเธอไม่อยากตกงาน

นอกจากนี้เดอร์ริคยังให้คำมั่นสัญญาถึงสิทธิพิเศษมากมายให้กับเธอ

เธอค่อนข้างพอใจกับข้อเสนอนี้ เพราะเธอต้องเลี้ยงดูครอบครัวและลูกสาว

“ผมรู้ว่าเธอไม่อยากตกงาน วินน์ ไม่ว่าเธอจะเลือกอย่างไร ผมจะสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ”

ฟิลิปพูดขณะที่เขาเอาแขนโอบรอบคออันบอบบางของวินน์ ราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักในวัยหนุ่มสาว

วินน์พยักหน้าอย่างจริงจัง “สักวันหนึ่งฉันจะต้องเลี้ยงอาหารค่ำศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ได้เลย ผมจะจัดการนัดเขาให้” ฟิลิปตอบ

หลังจากที่เรื่องดังกล่าวคลี่คลายแล้ว วินน์ก็ตกลงที่จะเจรจากับโรงพยาบาลเทิร์นเนอร์

ตามสัญญาที่ได้ให้ไว้ เดอร์ริคเลื่อนตำแหน่งให้วินน์เป็นรองประธานบริษัท

ทุกอย่างดูเหมือนจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

ในขณะเดียวกัน กลับมาที่บ้านของครอบครัวจอห์นสตัน มาร์ธา เยทส์กำลังคุยกับชาร์ลส์ จอห์นสตัน เกี่ยวกับการหาคู่ที่เหมาะสมสำหรับวินน์

กองภาพถ่ายจากแม่สื่อถูกวางลงกระจายบนโต๊ะกาแฟ

พวกมันทั้งหมดเป็นรูปถ่ายของหนุ่มโสดชั้นยอด

“โอ้ ชาร์ลี ดูบรรดาหนุ่มหล่อนี้สิ พวกเขามาจากครอบครัวที่ดีและมีฐานะทางการเงินที่น่าพอใจมากเลยนะ”

“คนนี้ก็บริหารบริษัทของตัวเองเหมือนกัน”

“บอกฉันที ลูกสาวของเราเป็นคนที่แน่วแน่อย่างนั้นใช่ไหม? เธอยังมั่นคงกับฟิลิป คลาร์ค ไม่ว่าฉันจะบอกอะไรกับเธอไป ไอ้ขยะคนนั้นมีดีอะไร? เขาไม่มีเงินหรือยศตำแหน่ง ลูกสาวของเราจะไม่ต้องทนทุกข์เพียงแค่หย่ากับเขาไป!

“ถ้าคุถามฉันว่าฉันคิดยังไง ฉันคิดว่าเราควรคิดแผนการเพื่อให้วินน์หย่ากับฟิลิป ไอ้คนไร้ค่านั้น!”

ยิ่งมาร์ธาพูดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งโกรธฟิลิปมากขึ้นเท่านั้น

ชาร์ลส์สวมแว่นสายตาอ่านหนังสือพิมพ์และฟังข่าวทางโทรทัศน์ “ฉันอยากจะบอกว่าคุณควรกังวลให้น้อยลงนะ ตอนนี้วินน์เป็นผู้ใหญ่แล้ว ลูกเราก็คิดเป็นนะ”

“ความคิดของเธอเป็นอย่างไรล่ะ โอ้ คุณมีความสุขเหรอที่ลูกเราจะต้องใช้เวลาที่เหลือในชีวิตกับไอ้ที่ไร้ประโยชน์นั่น?"

มาร์ธารู้สึกขุ่นเคืองทันที “นี่คุณเป็นอะไรไป ชาร์ลส์ จอห์นสตัน ทำไมคุณไม่สนใจวินน์ ลูกสาวของคุณเลย? นั่นเป็นวิธีที่คุณควรทำในฐานะพ่อเหรอ? ฉันต้องตาบอดไปแล้วแน่ ๆ ตอนที่ตัดสินใจแต่งงานกับคุณ ฉันเป็นคนเดียวที่กังวลทุกอย่างในบ้านหลังนี้ สิ่งที่คุณทำคือเสียเวลากับสิ่งโง่ ๆ ที่คุณเก็บมาจากถังขยะ”

มาร์ธาจ้องสามีด้วยความโกรธ

ชาร์ลส์หมดหนทางจะต่อล้อต่อเถียง เขาพลิกไปที่หน้าหนังสือพิมพ์อีกหน้าแล้วถอนหายใจ “ก็ได้ ก็ได้ อย่างงั้นผมจะเชื่อคุณ อยากทำอะไรก็ทำตามใจคุณเลย”

มาร์ธารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากนั้น เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันจะโทรหาไอเดน เขาไม่ได้มาเยี่ยมบ้านเราหลายวันแล้ว”

ชาร์ลส์หมดคำที่จะพูด เขามองมาที่มาร์ธา ส่ายหัว และถอนหายใจ

บี๊บ บี๊บ…

ไม่มีใครรับสาย

มาร์ธาโทรออกอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังไม่มีใครรับสาย “ทำไมไอเดนไม่รับนะ”

“บางทีเขาอาจจะยุ่ง เขาดูแลบริษัท คุณน่าจะโทรหาเขาพรุ่งนี้” ชาร์ลส์กล่าว

ในระหว่างนี้ ผู้ประกาศข่าวยังคงรายงานข่าวทางโทรทัศน์ต่อไป

"ตามข้อมูลล่าสุดที่ได้รับจากช่องของเรา กอร์ดอน แกรนท์ผู้อำนวยการกลุ่มการศึกษาสเปลนเดอร์ ซึ่งเป็นสถานศึกษาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวที่เกี่ยวข้องกับการยักยอกเงิน การสมรู้ร่วมคิดและการส่งเสริมกันระหว่างอาชญากรรมอื่น ๆ ประธานแกรนท์ได้ถูกคุมขังเพื่อสอบสวนต่อไป”

“ข่าวต่อไป ไอเดน แกรนท์ เจ้าของสตาร์ดรีมมีเดีย และลูกชายของกอร์ดอน แกรนท์ ประธานของกลุ่มการศึกษาสเปลนเดอร์ ถูกจับในข้อหาเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวทางเพศ…”

ตุ้บ!

โทรศัพท์ของมาร์ธาตกลงบนพื้น เธออึ้งอย่างเป็นที่สุด!

'เป็นไปได้อย่างไร?

'ไอเดนถูกจับเหรอ?

'พ่อของไอเดนก็ถูกจับด้วย?'

ความฝันของมาร์ธาที่จะให้ลูกสาวแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยพังทลาย

ชาร์ลส์ส่ายหัวและถอนหายใจ ขณะที่ดูการรายงานข่าวต่อไป

มาร์ธารับไม่ได้ เธอแทบจะเป็นลม “เกิดอะไรขึ้นชาร์ลี? ไอเดนทำผิดกฎหมายได้ยังไง เขาต้องถูกใส่ร้าย! ไม่ ฉันต้องโทรหาวินน์แล้วถามเรื่องนี้”

มาร์ธากังวลใจเป็นอย่างมาก

ถ้ารู้ว่าใครเป็นคนใส่ร้ายไอเดน เธอลากคอพวกมันมาให้หมด

ในเวลาเดียวกัน กริ่งที่หน้าบ้านก็ดังขึ้น วินน์กับฟิลิปเข้ามาภายในบ้าน ในมือถือของขวัญมาพะรุงพะรัง

“แม่คะ ฟิลลิปซื้อของมาฝากเยอะแยะเลย” วินน์ยิ้มแย้มในขณะที่เดินเข้ามาภายในบ้าน

เธอเห็นด้วยกับฟิลิปเรื่องที่จะกลับมาที่บ้านเพื่อพูดคุยกับพ่อแม่

“แม่ครับ พ่อครับ” ฟิลิปทักทายพวกท่านทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มกว้าง

ถึงกระนั้น มาร์ธาก็รู้สึกถึงเลือดที่สูบฉีดไปด้วยความโกรธทันทีที่เห็นหน้าฟิลิป เธอพุ่งตัวไปและกวาดของขวัญมากมายในมือฟิลิปกระจัดกระจาย “ใครอนุญาตให้แกเข้ามามิทราบ? ไปให้พ้นหน้าเลยไป!”