ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 18

ฟิลิปยิ้ม “ฉันมาที่นี่เพื่อดู” ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ได้พบกับเอเดนที่นี่

"ดู? มีอะไรให้นายดูบ้าง?” ไอเดนฟังดูไม่พอใจ “นายรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน? ที่นี่คือสถานที่ที่คนอย่างนายสามารถเข้ามาได้เหรอ? ออกไปเดี๋ยวนี้!”

ไอเดนเกลียดฟิลิป ชายถังแตกที่ได้ขโมยเทพธิดาของเขาไปจากเขาและตอนนี้เขายังมาที่ซีวิลแกลลอรี่เพื่อเดินเล่น ชายคนนี้ไม่ตะหนักหรือว่าเขากำลังทำให้แกลเลอรีนี้เสื่อมเสียด้วยการดำรงอยู่ของเขา?

ฟิลิปขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกรำคาญ “ทำไมฉันมาที่นี่เพื่อดูไม่ได้?”

ไอเดน แกรนท์ คนนี้ไม่รู้เลยหรือว่าชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือเจ้าของคนใหม่ของซีวิลแกลลอรี่ ดังนั้นไอเดนจึงยังคงมีความกล้าที่จะดูถูกเขา ฟิลิปรู้สึกขยะแขยง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” ไอเดนหัวเราะออกมาอย่างไม่เชื่อ “ฟิลิป นายมันแค่โง่ นายรู้ไหมว่าคนประเภทไหนที่ได้รับการอนุญาตในซีวิลแกลลอรี่?”

“เรื่องนี่ฉันไม่รู้จริง ๆ ” ฟิลิปตอบอย่างใจเย็น

ไอเดนเชิดคางขึ้น โดยลืมไปแล้วว่าเขามาที่นี่เพื่อทำอะไร เมื่อไหร่อีกที่เขาจะสามารถฉีกหน้าฟิลิปได้ ถ้าไม่ใช่ตอนนี้?

“บุคคลที่ได้รับอนุญาตที่นี่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญของเมืองริเวอร์เดล ความมั่งคั่งสุทธิของพวกเขาเริ่มต้นอย่างน้อยสิบล้าน” ไอเดนเลิกคิ้วและเยาะเย้ย “ขยะอย่างนายที่อยู่ในระดับต่ำสุดของสังคมไม่มีสิทธิ์ยืนอยู่ตรงทางเข้าด้วยซ้ำ เข้าใจไหม?

“ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมวินน์อยากจะแต่งงานกับนาย ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอ”

การเยาะเย้ยอย่างไร้ความปรานีและคำดูถูก ในสายตาของไอเดน ฟิลิปเป็นเพียงมดตัวเล็ก ๆ ในขณะที่เขาเป็นช้าง เขาสามารถบีบฟิลิปให้ตายได้อย่างง่ายดาย

“ โอ้ เป็นอย่างนั้นเหรอ? มีกฎอย่างนั้นหรือ?” ทันใดนั้นฟิลิปก็หันไปถามแอนนาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา

ในที่สุดไอเดนก็สังเกตเห็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักข้าง ๆ ฟิลิป นี่คือ…ผู้จัดการของซีวิลแกลลอรี่ แอนนา คาร์เตอร์!

ไอเดนยิ้มทันที อยากจะจับมือของเธอ

อย่างไรก็ตามแอนนาเพ่งมองเขาด้วยท่าทางรังเกียจก่อนที่จะตอบฟิลิปว่า “ไม่มีค่ะ” เอเดน แกรนท์ คนนี้มีความกล้าจริง ๆ เขาเคยร้องขอเข้าพบกับมิสเตอร์คลาร์คแต่เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้มิสเตอร์คลาร์คยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาได้เยาะเย้ยมิสเตอร์คลาร์คด้วยซ้ำ!

ไอเดนตะลึงและสับสน “ผู้จัดการคาร์เตอร์ คุณหมายความว่าอย่างไรไม่มี? ไม่มีกฎนี้อยู่ตั้งแต่ก่อตั้งแกลเลอรี่เหรอ?”

เจ้าของคนก่อนคือ ธีโอ แซนเดอร์ ได้ตั้งกฎข้อนี้สำหรับซีวิลแกลลอรี่ไม่มีใครในเมืองริเวอร์เดลกล้าคัดค้าน

“โอ้ ตอนนี้ไม่มีอยู่แล้วค่ะ” แอนนาตอบอย่างเย็นชา

ไร้สาระ! ไอเดนรู้สึกมึนงง วันนี้เกิดอะไรขึ้น? แอนนา คาร์เตอร์ ผู้จัดการที่ยอดเยี่ยมของซีวิลแกลลอรี่กำลังพูดสนับสนุนไอ้ขยะที่ยากจน

“ผู้จัดการคาร์เตอร์ คุณ…” ไอเดนไม่รู้จะพูดอะไรอีก เขาจ้องมองฟิลิปด้วยความอิจฉาและเกลียดชัง “นายยังยืนอยู่ที่นี่เพื่ออะไร? ไปให้พ้น!” เขาเกลียดฟิลิป

แอนนาขมวดคิ้วอย่างหนัก วิธีที่ไอเดนด่าทอเจ้านายของเธอทำให้เธอขุ่นเคือง อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ามิสเตอร์คลาร์คต้องการให้เรื่องนี้สงบเงียบลง แอนนาจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรำคาญ “มิสเตอร์แกรนท์ ทัศนคติของคุณไม่พึงใจเป็นอย่างมาก มิสเตอร์คลาร์คได้บอกไว้โดยเฉพาะว่าอย่าเลือกปฏิบัติต่อผู้คน ดังนั้นกฎของซีวิลแกลลอรี่จึงเปลี่ยนไป”

“ใช่แล้ว มิสเตอร์คลาร์คพูดถูกจริง ๆ ” ไอเดนซึ่งเคยหยิ่งจองหองเพียงเสี้ยววินาทีก่อนหน้านี้ ตอนนี้พยักหน้าเหมือนเด็กที่เชื่อฟัง แม้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จมากกว่าแอนนา แต่ในด้านชื่อเสียงเขาก็ยังแพ้เธอ เธอเป็นผู้ติดตามของธีโอ แซนเดอร์! และผู้จัดการของซีวิลแกลลอรี่! ด้วยตัวของซีวิลแกลลอรี่เองก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ใครบางคนแสดงความเคารพ

อย่างไรก็ตามคำพูดต่อไปของแอนนาก็เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงมาที่เอเดน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นความอิจฉาอย่างไม่สบายใจ “แต่ฉันพบว่าทัศนคติของมิสเตอร์แกรนท์ไม่น่าพอใจก่อนหน้านี้ ซีวิลแกลลอรี่ของเราจะไม่ให้เช่าพื้นที่ของเรากับคนที่ดูถูกคนอื่น ดังนั้นโปรดออกไปค่ะ” แอนนากล่าว

เอเดนสะดุ้งเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขามาอ้อนวอนในวันนี้ แต่สุดท้ายเขาก็ขุดหลุมฝังศพของตัวเอง ในขณะเดียวกันความเป็นปรปักษ์ต่อฟิลิปก็เพิ่มขึ้น! มันเป็นความผิดของชายผู้ยากจนคนนี้ที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

เอเดนส่งสายตาที่มุ่งร้ายไปที่ฟิลิป ซึ่งดูเหมือนจะกลั้นยิ้ม จากนั้นถ่อมตัวเองและพูดว่า “ผู้จัดการคาร์เตอร์ ผมคิดว่าเรายังเจรจากันได้”

แอนนาเงียบเหมือนอยู่ในความคิดส่วนลึก ๆ

ไอเดนรู้สึกกังวลมากเหมือนกำลังยืนอยู่บนความเสี่ยง “ผู้จัดการคาร์เตอร์ว่าอย่างไรล่ะ ผมจะทำทุกอย่างที่คุณขอจากผม ผมหวังเพียงว่านิทรรศการในวันเสาร์จะสามารถดำเนินการได้ตามแผน ได้โปรดช่วยผมด้วยนะครับ ผู้จัดการคาร์เตอร์ เพื่อทำตามคำพูดดี ๆ เพียงมีกี่คำกับมิสเตอร์คลาร์ค”

แอนนาแสร้งพิจารณาแล้วพยักหน้า

สิ่งนี้ทำให้ ไอเดนมีความสุข

“ดีล่ะ ถ้ามิสเตอร์แกรนท์สามารถทำตามภารกิจต่อไปนี้ได้ ฉันสัญญาว่าจะอนุญาตให้จัดนิทรรศการในวันเสาร์” แววตาเจ้าเล่ห์ฉายในดวงตาของแอนนา

"โปรดบอกผม ผมทำได้แน่นอน” ไอเดน กล่าวอย่างกังวล

“ขอโทษเขา” แอนนาชี้ไปที่ฟิลิป

ดวงตาของไอเดนเบิกกว้างทันทีและเขาก็ร้องเสียงหลง “ขอโทษเขาเหรอ? ผู้จัดการคาร์เตอร์คุณล้อเล่นหรือเปล่า? นั่นมันคนส่งของ! ผมจะขอโทษคนแบบเขาได้ยังไง?”

“อาชีพไม่แบ่งชนชั้น คุณบอกว่าทำไม่ได้ใช่ไหมมิสเตอร์แกรนท์?” แอนนายิ้มอย่างเย็นชา

“ผม...” ไอเดนลังเล ใบหน้าของเขาคิดไม่ตก

ฟิลิปกลับคลี่ยิ้มแทนที่จะแสร้งทำเป็นปฏิเสธ “ฉัน...ไม่คิดว่าจะจำเป็น ถึงอย่างไรเขาเป็นประธานบริษัท ทำไมเขาต้องขอโทษคนยากจนอย่างฉัน?”

ไอเดนกำลังกัดฟันด้วยความโกรธ งั้นนายก็ยังตระหนักได้ว่าเป็นคนยากจน!

“จะไม่เป็นเช่นนั้น! มิสเตอร์แกรนท์ต้องขอโทษคุณในวันนี้! มิสเตอร์คลาร์คได้กำชับพวกเราว่าซีวิลแกลลอรี่จะไม่อนุญาตให้บุคคลหยาบคายที่ดูถูกคนเข้ามาในสถานที่” แอนนากล่าวอย่างเคร่งเครียด เธอดูไม่เหมือนกำลังทำการแสดงเลย

ตอนนี้ไอเดนรู้สึกประหม่า เหงื่อเย็น ๆ ปกคลุมหน้าผากของเขา ในขณะที่เขาเงียบตลอดเวลา

“เนื่องจากมิสเตอร์แกรนท์ไม่ได้วางแผนที่จะขอโทษ ฉันจึงไม่บังคับคุณ ได้โปรดออกไปค่ะมิสเตอร์แกรนท์” แอนนากล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

ไอเดนรีบพูดทันทีว่า “ไม่ ไม่ ผมเต็มใจ”

เมื่อรู้สึกขัดแย้งอย่างรุนแรง เขาจึงหันไปมองฟิลิปและพูดอย่างเร่งรีบว่า “ฉันขอโทษ”

"อะไร? ฉันไม่ได้ยิน " ฟิลิปยักไหล่ มีบางอย่างผิดปกติกับทัศนคติการขอโทษของเขา ไม่ผ่าน!

“ฟิลิป!” ไอเดนกำลังกัดฟัน มองอย่างโกรธเกรี้ยว “อย่าอวดดีเกินไป!”