ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 42

นี่เขาไปรู้จักคนดังอย่างธีโอ แซนเดอร์ ได้ยังไงกัน

“เดี๋ยวก่อน” จู่ ๆ ฟิลิปก็พูดขึ้น

ในทันที กลุ่มคนที่ประตูนิ่งไปด้วยความตกตะลึง ไม่แน่ใจว่าควรจะอยู่หรือไปดี

“มิสเตอร์คลาร์ค คุณมีคำสั่งอะไรเพิ่มเติมงั้นเหรอครับ?” ฮาโรลด์ยังคงมีความกล้าหลงเหลืออยู่บ้างและเขายังบังคับให้ตัวเองนิ่งสงบอยู่ได้

“ผมหวังว่าทุกคนจะไม่พูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้กับใคร ผมไม่ต้องการให้การใช้ชีวิตประจำวันของผมต้องเป็นไปอย่างยากลำบาก พวกคุณเข้าใจไหม?” ฟิลิปพูด

“พวกเราเข้าใจครับ เข้าใจดี” ฮาโรลด์พยักหน้ารับ

ฟิลิปจึงพยักหน้าและกลุ่มคนทั้งหมดก็สลายตัวกันไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อคนสุดท้ายออกมาได้ เจเรมี่สูดลมหายใจเข้าลึก เมื่อเขามาถึงทางออกพวกเขามองเห็นเห็นลินน์ยืนอยู่ เจเรมี่ลังเลอยู่เป็นเวลานานก่อนที่จะตัดสินใจนิ่งเงียบไป

“เป็นอย่างไรบ้าง?” ลินน์ถามขึ้นอย่างกระวนกระวายใจ ที่จริงแล้วเธอไม่ต้องการที่จะเห็นพี่เขยลูกพี่ลูกน้องที่ไร้ประโยชน์ของเธอโดนลงโทษ เธอจึงเลือกที่จะไม่เข้าไปด้านใน

เจเรมี่ส่ายหน้าก่อนจะตอบ “ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

“เรียบร้อยดี?” ลินน์รู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอสังเกตุเห็นว่าเพื่อนของเธอคนอื่น ๆ มีสีหน้าไม่สู้ดีนะ

“เอาล่ะ เอาล่ะ ไปร้องคาราโอเกะกันเถอะ” เจเรมี่แนะนำขึ้น เหตุผลหลักที่เขาพูดขึ้นเลยก็คือบรรยากาศรอบ ๆ ตัวพวกเขามันน่าอึดอัดเกินไป และเขากลัวว่าลินน์จะสังเกตุเห็นความผิดปกติ

เมื่อคนที่เหลือได้ยินพวกเขาต่างดึงสติกลับมาได้ ฝืนยิ้มออกมา “แน่นอนว่าพี่เจเรมี่จะเป็นคนเลี้ยง!” ในที่สุดกลุ่มเด็กวัยรุ่นก็พากันออกไป

อีกด้าน ลูกน้องของไทเกอร์และพนักงานสวนสนุกก็ตามหาตัวมิล่าเจอในเวลาไม่นาน พูดอย่างเจาะจงก็คือหญิงสาวอายุปลาย ๆ ยี่สิบ เป็นคนคอยดูแลมิล่า พวกเขารออยู่ที่ร้านขายขนมหวานด้านนอกสวนสนุก

“มิสเตอร์คลาร์ก เราพบเธอแล้ว เธออยู่ที่ร้านขนมหวานหวานใจ” ธีโอกึ่งเดินกึ่งวิ่งนำทางฟิลิปไป ไม่สนใจเม็ดเหงื่อบนหน้าผากของตัวเอง

ในขณะที่พวกเขารีบเร่งไปที่ร้านขนมหวาน ในที่สุดฟิลิปก็เห็นลูกสาวของเขานั่งกินเค้กอยู่

“ปะป๊า!” เมื่อมิล่าน้อยมองเห็นฟิลิปเธอรีบกระโจนเข้ามาในอ้อมแขนของเขา และด้วยความที่เธอเพิ่งจะเจอเหตุการณ์สะเทือนขวัญ เธอซุกตัวของเธออยู่ในอ้อมกอดของเขา กำเสื้อที่เปียกชุ่มของเขาแน่น

“ปะป๊าอยู่นี่แล้วมิล่า อย่ากลัวไปเลยนะ ปะป๊าอยู่นี่แล้ว” ฟิลิปอุ้มลูกสาวของเขาขึ้นมาปลอบโยนเธอ ในขณะเดียวกันเขาก็มองไปยังหญิงสาวคนนั้น

เธอเป็นสาวสวยอายุยี่สิบปลาย ๆ ผมตรงสลวยสีดำขลับ เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดดูเรียบง่ายกับกางเกงยีนส์สีหม่น และสวมรองเท้าสีขาวคู่เล็ก เธอแต่งหน้าเพียงเล็กน้อย เธอดูเป็นหญิงสาวน่ารักและบริสุทธิ์ผุดผ่อง

“ขอบคุณมากครับ” ฟิลิปพยักหน้าให้เธออย่างแสดงความขอบคุณ

หญิงสาวยิ้มออกมาละยืนขึ้น “ไม่มีปัญหาค่ะ ฉันเห็นเธอยืนร้องไห้อยู่คนเดียวในสวนสนุกและไม่เห็นพ่อแม่อยู่ด้วยฉันก็เลยพาเธอมาที่นี่”

“ยิ่งสาวตัวเล็กคนนี้ช่างน่ารักน่าชังนัก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องดีที่ไม่มีเรื่องเลวร้ายอะไรเกิดขึ้นกับเธอ” ซิลเวีย เฮย์ส ทัดผมไปที่หลังใบหูของเธอ ก่อนจะยกนิ้วขึ้นจิ้มไปที่แก้มของมิล่า ยิ้มออกมาอย่างอ่อนหวาน

หลังจากที่เธอพูดคุยกับมิล่าเล็กน้อย ฟิลิปก็วางเธอลงเด็กหญิงตัวน้อยจ้องไปที่เค้กสตรอเบอร์รี่ที่อยู่บนโต๊ะอย่างไม่วางตา

“ทานเถอะจ๊ะ ฉันซื้อมาให้เธอ” ซิลเวียผลักจานเค้กที่เหลืออยู่ไปให้มิล่า

มิล่าเงยหน้าขึ้น น้ำตายังเอ่อล้นในดวงตากลมโตของเธอจ้องไปที่ฟิลิปราวกับต้องการขอความเห็นของเขา

ฟิลลิปลูปหัวน้อย ๆ ของเธอ “บอก ‘ขอบคุณ’ พี่สาวสิลูก”

“ขอบคุณค่ะ พี่สาว” มิล่า ยิ้มเผยให้เห็นลักยิ้มน่ารักสองข้าง ก่อนจะลงมือกินเค้กอย่างมีความสุข

ตรงประตู ธีโอ ไทเกอร์ และลูกน้องของเขารออยู่ที่ถนนด้านนอก เขาไม่กล้าที่จะเข้าไปด้านในด้วยกลัวว่าจะทำให้เด็กหญิงตัวน้อยตกใจกลัว

ฟิลลิปยังคงพูดขอบคุณซิลเวียและได้ฟังเหตุการณ์จากเธอชัดเจนขึ้น “เอ่อ ถ้าคุณพอจะมีเวลาคืนนี้กรุณาให้ผมเลี้ยงข้าวเป็นการแสดงถึงความขอบคุณด้วยเถอะครับ” เธอเป็นหญิงสาวที่น่ารักใจกว้างและยังใจดี

ซิลเวียยิ้มก่อนจะพูดขึ้น “ไม่จำเป็นต้องลำบากหรอกค่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

ในเมื่อเธอปฏิเสธข้อเสนอ ฟิลิปก็ไม่บังคับเธอ ในตอนนั้นเองเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อตาของเขา ฟิลิปกล่าวขอโทษเธอก่อนจะขอตัวออกมารับโทรศัพท์ด้านนอก “สวัสดีครับพ่อ มีอะไรหรือเปล่า?”

“ฟิลิป แกกลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้ ฉันมีเรื่องจะพูดกับแก!” อีกด้านของปลายสาย พฤติกรรมของชายสูงวัยน่าหวั่นเกรงและน้ำเสียงของเขาฟังดูหงุดหงิด

หลังจากนิ่งคิดฟิลิปเตรียมใจของเขาก่อนจะตอบกลับไป “ได้ครับผมจะกลับไปเร็ว ๆ นี้”

ตู๊ด! ชายสูงวัยตัดสายไปเสียดื้อ ๆ ซะอย่างนั้น ฟิลิปถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา รู้ดีว่าเขาไม่มีทางหลบหนีไปได้ในคืนนี้

เมื่อเขาหันหลังกลับและเดินเข้าไปในร้านของหวาน เหตุการณ์ที่น่าตกใจก็เกิดขึ้น

จู่ๆ ชายคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นมา ถือดอกกุหลาบช่อใหญ่ ดูหล่อเหลาและร่ำรวย

และในตอนนั้นเอง มิล่าก็ร้องออกมาเสียงดัง เสียงร้องของเธอค่อย ๆ กลายเป็นเสียงสะอึกราวกับว่าเธอหายใจได้อย่างยากลำบาก

ซิลเวียรีบย่อตัวลงไปหามิล่า ปลอบโยนเธอก่อนจะจ้องมองอย่างไม่พอใจไปที่ชายหนุ่มน้ำเสียงของเธอโกรธเคือง เธอถามขึ้น “ลีออน ลาร์สัน คุณทำร้ายเด็กทำไม?”

ชายหนุ่มที่มีนามว่าลีออนทำปากยื่น ท่าทางโกรธจัด เขาสวมชุดสูทสีกรม “ก็นังเด็กเหลือขอนี่ทำสูทของผมเปื้อนผมจึงตีเธอเพื่อเป็นการสั่งสอนแทนพ่อแม่ของเธอ สูทของผมราคาสี่หมื่นเชียวนะ!”

ลีออนโกรธจัด สูทที่เขาสวมอยู่นี้ เป็นสูทสั่งตัดของอาร์มานี่มีมูลค่าสามหมื่น เขาอุตส่าห์แต่งตัวมาเป็นอย่างดีในวันนี้เพื่อที่จะสารภาพรักกับซิลเวีย แต่กลับโดนนังเด็ก เหลือขอนี่ทำครีมเปื้อนชุดของเขา ดังนั้นแค่เขาตีสั่งสอนเท่านี้ก็ถือว่าใจดีแล้ว! เธอไม่มีทางที่จะชดใช้ค่าชุดสูทของเขาได้ ถึงแม้ว่าเขาจะขายเธอแลกเงินมาก็ตาม

ฟิลิปที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านเห็นเหตุการณ์ “เกิดอะไรขึ้นมิล่า?” เขารีบเข้าไปหาเด็กหญิงตัวน้อยและเห็นรอยตบเป็นปื้นสีแดงที่แก้มด้านซ้ายของเธอ!

ฟิลิปเดือดดาลขึ้นมาในทันที โดยเฉพาะเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องไห้ไม่หยุดหย่อนของมิล่า ฟิลิปอยากจะพุ่งเข้าไปแทงชายหนุ่มที่ยิ่งยโส อวดดีตรงหน้าเขาเสียเหลือเกิน

ฟิลิปลุกขึ้นยืนและจ้องไปที่ชายหนุ่มด้วยความโกรธ ก่อนจะพูดผ่านไรฟัน “แก ขอโทษลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้!”

ริมฝีปากของลีออนหยักขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ “แกเป็นพ่อของนังเด็กเหลือขอนี่เหรอ? ก็ดี เบิกตาโสโครกของแกดูให้ดี นี่มันสูทสั่งตัดของอาร์มานี่ราคาสี่หมื่นดอลลาร์ ที่ลูกสาวของแกเพิ่งจะทำเปื้อนมา ถ้าแกชดใช้ให้ฉันได้ ฉันก็จะขอโทษลูกสาวแก”

ลีออนได้มองสำรวจรูปลักษณ์ของชายที่อยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มแต่งตัวธรรมดารเรียบง่าย ดูก็รู้ว่าเขาไม่มีเงิน เขาตั้งใจพูดตัวเลขสี่หมื่นเพื่อที่จะข่มขู่ฟิลิป เพื่อให้เขายอมจำนน ตัวเขาเองก็ก็จะได้ไม่ต้องยุ่งยากอะไร

อย่างไรก็ตาม คำพูดถัดมาของฟิลิปทำให้ลีออนถึงกับตกตะลึง

“อาร์มานี่? สี่หมื่น? ได้ฉันจะให้แกสี่หมื่น ทีนี้ก็ขอโทษลูกสาวฉันซะ!” ฟิลิปพูดขึ้นด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาแดงก่ำพร้อมกับกำมือแน่น

เมื่อมิล่ายิ้มโลกทั้งใบก็จะอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผิด

และเมื่อมิล่าร้องไห้เขาก็จะทำให้คนทั้งโลกร้องไห้ไปกับเธอด้วย!

ด้วยฐานะของพวกเขาใครก็ตามที่เข้ามาทำร้ายลูกสาวของเขา จะต้องชดใช้อย่างสาสม!