ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 43

จู่ ๆ ลีออนก็หัวเราะขึ้นมามันเป็นการระเบิดเสียงหัวเราะที่อวดดีปนเยาะเย้ย

“นี่แกเพิ่งพูดอะไรออกมา? สี่หมื่นเชียวนะ? พี่ชาย แกควรจะรู้ตัวเองบ้างนะ” ลีออนยังคงไม่หยุดพูดถากถาง “ฉันคิดว่าชุดที่แกใส่อยู่ก็มีค่าไม่ถึงสามร้อยด้วยซ้ำ อ้อใช่ ลูกสาวตาบอดของแกก็ด้วย แกสองคนรวมกันยังมีค่าไม่ถึงสี่หลักด้วยซ้ำ ลืมเรื่องเงินสี่หมื่นไปได้เลย แกสามารถจ่ายเงินสี่หมื่นได้ในตอนนี้เลยงั้นเหรอ?”

นี่เป็นครั้งแรกที่ลีออนได้พบกับคนที่น่าขันเช่นนี้ และชายคนนี้ยังเป็นพ่อของเด็กโง่เง่านี่ เขาคงแค่พยายามทำตัวให้ดูเท่ต่อหน้าลูกตัวเอง

“ลีออน นี่คุณพูดอะไรออกมาคุณเองนะที่เป็นคนผิด ทำไมคุณถึงไม่ขอโทษเด็กเสียล่ะ” ซิลเวียพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าลีออนจะกล้าทำร้ายเด็กหญิงที่น่ารัก ชายคนนี้จะชั่วช้าเกินไปแล้ว ค่อยยังชั่วที่เธอไม่ได้ตอบรับคำสารภาพรักของเขาก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม ซิลเวียรู้สึกกังวลกับฟิลิป เพราะเธอรู้ภูมิหลังของลีออนดี ชายหนุ่มมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย ครอบครัวของเขาเป็นเจ้าของธุรกิจที่มีมูลค่ากว่าสองร้อยล้าน ลีออนมักจะโอ้อวดถึงการขับรถยนต์เฟอร์รารี่และใช้ชีวิตอยู่ในแมนชั่นกับเพื่อนของเขา เขาก็เป็นแค่ลูกคนรวยที่ถูกตามใจจนเคยตัว มันจะไม่กลายเป็นเรื่องน่าปวดหัวแน่ถ้าไปยั่วยุเขา

“มิสเตอร์คลาร์ค ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ให้ฉันได้ขอโทษแทนเขาด้วยเถอะ เขาเป็นเพื่อนของฉัน” เธอเป็นห่วงว่าถ้าฟิลิปและลีออนทะเลาะกันขึ้นมามันจะไม่ส่งผลดีกับฟิลิปและลูกสาวของเขา

อย่างไรก็ตามฟิลิปพูดขึ้นอย่างเฉยชา “ขอบคุณสำหรับความตั้งใจดีของคุณ แต่เขาต้องขอโทษลูกสาวของผม ผมจะไม่พูดอีกเป็นครั้งที่สาม”

“นี่มันทำให้ฉันขำมากนะ! พี่ชาย แกนี่ตลกดีนะ รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร?” ลีออนยิ้มเยาะอย่างดูถูก เขาหยิบกระเป๋าตังค์กุชชี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อด้านหน้า หยิบเอาแบงค์สีแดงสองสามใบออกมาก่อนจะโยนลงต่อหน้าฟิลิป “นี่ แค่นี้พอหรือเปล่า แกก็แค่พยายามที่จะมาหลอกเอาเงินฉันใช่ไหม? ฉันรู้ว่าพวกขยะอย่างแกคิดอะไรอยู่”

เมื่อเห็นว่าฟิลิปไม่ขยับเขยื้อนตัว ลีออนก็หยิบเงินออกมาอีกสองสามร้อยดอลลาร์แล้วยัดลงไปที่กระเป๋าเสื้อของฟิลิป พูดขึ้นอย่างอวดดี “ถ้านั่นยังไม่พอ ก็นี่เอาไปอีก บอกตัวเลขฉันมาได้เลย เงินเป็นสิ่งที่ฉันมีนับไม่ถ้วน” หลังจากนั้นเขาก็จ้องอย่างเย็นชาไปที่มิล่าที่อยู่ในอ้อมกอดของซิลเวีย ก่อนจะบ่นพึมพำ “นังตัวแสบ”

เมื่อได้ยินดังนั้นฟิลิประเบิดออกมา

“ธีโอเข้ามาที่นี่เดี๋ยวนี้!” ฟิลิปคำราม

ธีโอกำลังสูบบุหรี่อยู่ข้างถนนเมื่อได้ยินคำสั่งชายหนุ่มรีบพุ่งตัวเข้าไปที่ร้านทันทีไม่เหลือภาพพจน์ของเจ้าพ่อมาเฟียสักนิด

“มิสเตอร์คลาร์ค มีอะไรยังงั้นเหรอครับ?” ธีโอถามขึ้นอย่างนอบน้อม

ฟิลิปหันไปยิ้มกับซิลเวีย “ผมขอรบกวนคุณให้อุ้มลูกสาวผมออกไปรอด้านนอกในขณะที่ผมจัดการเรื่องได้ไหมครับ?”

ซิลเวียขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอพูดออกมาด้วยเสียงเล็กของเธอ “มิสเตอร์คลาร์คอย่าทำอะไรเกินตัวเลย บางเรื่องถ้ามันเป็นไปไม่ได้ก็ปล่อยมันไปซะเถอะ”

ฟิลิปพยักหน้าก่อนจะเกาที่จมูกของลูกสาวเบา ๆ แล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “มิล่าคนดี ปะป๊าจะลงโทษคนชั่วก่อนแล้วถึงจะไปอยู่เป็นเพื่อนลูกนะ ตกลงไหม?”

มิล่าขยี้ตากลมโตที่ยังคงมีน้ำตาของเธอก่อนจะพยักหน้า

หลังจากที่ซิลเวียอุ้มเธอออกไปด้านนอก ฟิลิปก็หันมาจ้องลีออน

อีกฝ่ายไม่สะทกสะท้านก่อนจะพูดถากถางต่อ “ว้าว นี่แกพาผู้ช่วยของแกเข้ามาด้วยงั้นหรอ? ทำไมล่ะ? แกยังอยากจะสั่งสอนฉันอย่างนั้นหรอ?”

ฟิลิปไขว้มือไปด้านหลังก่อนจะถามขึ้นอย่างเย็นชา “ชื่อของแกคือลีออน ลาร์สัน งั้นเหรอ?” ในใจของฟิลิปเขาได้คิดวิธีการที่จะทำให้ชายหนุ่มคนนี้ชดใช้อย่างสาสม

“ใช่แล้วชื่อของฉันคือลีออน ลาร์สัน นายน้อยแห่งไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป ลีออนแนะนำตัวของเขาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏอยู่บนริมฝีปาก เป็นที่แน่ชัดว่าเขาพยายามทำตัวขมขู่ฟิลิป

ไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในเมืองริเวอร์เดลแห่งนี้ ถ้าคนธรรมดาทั่วไปไปมีเรื่องกับบริษัทนี้เข้าละก็ คงเหมือนกับการเขวี้ยงไข่ลงหินที่มีแต่เสียกับเสีย และก็เห็นได้ชัด ในสายตาลีออนฟิลิปก็คือไข่นั่น

ฟิลิปหันกลับไปจ้องอยู่ธีโอและถามขึ้นเสียงต่ำ “นายรู้จักพวกเขาไหม?”

ธีโอรีบตอบกลับ “ไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป เป็นหนึ่งในบริษัทที่เป็นที่รู้จักอย่างมากในริเวอร์เดล บริษัทของพวกเขามีทรัพย์สินมูลค่าสองร้อยล้าน เป็นบริษัทที่เน้นขายวัสดุก่อสร้าง ประธานบริหารคือลูอิส ลาร์สัน พวกเขามีนักฆ่าในบริษัทอยู่สองสามคนไว้คอยจัดการเรื่องวิวาททางธุรกิจ”

ธีโออธิบายด้วยข้อมูลแบบเจาะลึกของบริษัทนี้ ไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป เป็นบริษัทที่ไม่ง่ายที่จะจัดการเลย ถึงแม้ธีโอจะเป็นเจ้าพ่อมาเฟียแต่บางครั้งมันก็เป็นเรื่องยากที่จะจัดการคนที่อยู่เหนือกว่ามาก โดยเฉพาะบริษัทแบบนี้ที่จะทำให้เขาเสียหายเป็นมูลค่าหลายร้อยล้าน ถึงแม้ว่าทุกคนจะให้ความเคารพกับเขา แต่ถ้าพวกเขาเกิดทะเลาะกันขึ้นมาทั้งสองฝ่ายก็จะต้องเสียผลประโยชน์กันทั้งคู่

ดังนั้นธีโอจึงเอนตัวมาใกล้ ๆ ฟิลิปก่อนจะกระซิบกับเขา “มิสเตอร์คลาร์ค ไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป เป็นบริษัทที่เล่ห์เหลี่ยมเยอะและตาแก่ลูอิส ลาร์สัน นั่นก็มีอิทธิพลมาก”

ฟิลิปขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไร ดูเหมือนว่าธีโอจะดูน่าเกรงขามแค่ภายนอกเท่านั้น ถ้าธีโอรู้ว่าฟิลิปคิดกับเขาอย่างไร ชายหนุ่มคงจะเกลียดเขาที่มองเขาเป็นคนขี้ขลาด

ลีออนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “อะไรกัน? แกคิดว่าแค่แกสาธยายในสิ่งที่ครอบครัวฉันทำมันจะทำให้ฉันกลัวแกงั้นเหรอ? แค่ค้นคว้าหน่อยเดียวทุกคนก็รู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว” พวกมันจะทำอะไรกันแน่? พยายามจะขู่ให้เขากลัวงั้นเหรอ? ไอ้สองคนนี้มันโง่บรมเลยงั้นสินะ?

อย่างไรก็ตาม ฟิลิปพูดขึ้นอย่างสงบนิ่ง “ธีโอ ฉันจะไม่รบกวนนายเรื่องนี้ ฉันจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวของฉันเอง”

ธีโอถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดตามจริงถ้าเขาต้องไปงัดข้อกับไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป ผลที่ออกมาจะต้องไม่เป็นเรื่องดีแน่ ๆ ถึงกระนั้นเพื่อเป็นการช่วย ธีโอจึงพูดขึ้น “ทำไมไม่ให้ผมโทรเรียกลูอิสมาที่นี่เพื่อขอโทษคุณล่ะครับ? อย่างน้อยเขาก็ยังให้ความเคารพนับถือผมอยู่บ้าง”

“ไม่จำเป็นหรอก เขา ลีออน ลาร์สัน ต้องเป็นคนรับมือกับเรื่องนี้เองในวันนี้ ถ้าพ่อของเขาสร้างปัญหาขึ้นมาอีก เขาก็ต้องชดใช้เรื่องนั้นด้วยเช่นกัน” ฟิลิปเงยหน้าขึ้นก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา “ฉันต้องการให้ไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป หายไปจากเมืองริเวอร์เดลแห่งนี้แบบไม่เหลือรากโคน!”

หายไปแบบไม่เหลือรากโคนเลยงั้นเหรอ? ธีโอถึงกับนิ่งงันไป เขารู้สึกงงงวยเป็นอย่างมาก ถึงแม้เขาจะรู้ว่าตัวตนของมิสเตอร์คลาร์กนั่นพิเศษมากแค่ไหน แต่การที่จะทำให้บริษัทที่มีมูลค่าทรัพย์สินกว่าร้อยล้านหายไปในพริบตาเพียงแค่เอ่ยปากไม่กี่คำ ฟังดูราวกับเป็นเรื่องตลก

ลูอิส ลาร์สัน เป็นชายที่มีหน้ามีตาในเมืองริเวอร์เดล เขารู้จักกับคนมีชื่อเสียงมากมายหลายคน แม้แต่ผู้ทรงอิทธิพลอย่างธีโอ แซนเดอร์ ก็ไม่กล้าที่จะสู้กับลูอิส ลาร์สัน แห่งไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป เพราะมันได้ไม่คุ้มเสีย

ไม่ใช่ว่าธีโอไม่มีความสามารถพอแต่เมื่อช่างน้ำหนักดูผลได้และผลเสียแล้ว เขาเองแน่นอนว่าต้องเลือกทางที่จะเป็นประโยชน์มากที่สุดให้แก่ตัวเอง

ไม่สนใจเรื่องไร้สาระอีกต่อไปฟิลิปหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะกดโทรออก