ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 45

ในใจของลีออนตอนนี้ว้าวุ่น ยุ่งเหยิง ขึ้น ๆ ลง ๆ ราวกับรถไฟเหาะ

ฉันชื่อลีออน ลาร์สัน และในตอนนี้ฉันก็กำลังเสียขวัญเป็นอย่างมาก! มีรถยนต์หุ้มเกราะขนเงินสดสามสิบคันจอดเรียงรายอยู่ด้านหน้า ด้านข้างรถแต่ละคันมีเจ้าหน้าที่หน่วยสวาทถือปืนยืนประกบอยู่ พวกเขาสวมชุดพร้อมรบเต็มยศ พร้อมกับถือปืนสีดำ และนั่นไม่ใช่แค่ผู้นำรถยนต์หุ้มเกราะทั่ว ๆ ไปที่ใช้กระสุนยาง นี่เป็นกระสุนจริง เพราะปลายกระบอกปืนดูใหญ่เกินกว่าจะเป็นแค่กระสุนยาง และพวกเขายังส่งเจ้าหน้าที่หน่วยสวาทมามากกว่าหนึ่งร้อยคนเพื่อนำขบวนรถขนเงินครั้งนี้ และทั้งหมดนี่เกิดขึ้นภายในเวลาแค่สิบนาที

ฟิลิปมองไปที่ลีออนที่ตอนนี้กำลังเหงื่อตกอย่างใจเย็น ก่อนจะพูดขึ้น “ฉันโทรเรียกพวกเขาเอง”

ตู้ม! ลีออนรู้สึกราวกับว่าภายในใจของเขาระเบิดออกมามือของเขาสั่นเทา เขามาจากครอบครัวที่มั่งคั่งและรู้ดีว่าคนที่สามารถส่งเงินสดมาได้ภายในเวลาอันสั้นขนาดนี้น่ากลัวแค่ไหน ขนท้ายทอยของเขาลุกซู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเจอกับเหตุการณ์น่ากลัวเช่นนี้ แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ยังลังเลที่จะยอมแพ้

“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางหรอก ไม่มีทางที่แกจะเป็นคนโทรเรียกพวกเขามา” ลีออนแทบจะยืนไม่อยู่ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมารีบโทรหาพ่อของเขา ต้องโทรตามพ่อ พ่อจะต้องแก้ปัญหานี้ได้!

อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะได้พูด เสียงตะโกนอย่างโกรธจัดจากปลายสายอีกด้านลอดผ่านออกมา “ไอ้เด็กโง่ แกเป็นบ้าไปแล้วงั้นเหรอ? แกไปยั่วยุใครมาวะ?” ลูอิสกำลังจะคลุ้มคลั่งด้วยความโกรธจัด เขาอยู่ที่บริษัทในห้องทำงานของประธาน ไม่ไกลจากเขาชายสูงวัยยืนอยู่ด้านข้างสวมโค้ทยาว ยืนถือไม้เท้าสีทองสลับดำ สีหน้าของเขาสงบนิ่ง

จอร์จ โธมัส ไปที่ไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป ด้วยตัวเอง

หลังจากที่ลูอิสคำรามอีกสองสามครั้งผ่านโทรศัพท์ เขาก็ตัดสายไป ก่อนจะยิ้มอย่างประจบประแจงให้จอร์จ “ท่านประธานโธมัส ผมต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ลูกชายของผมสร้างปัญหา ผมจะไปที่นั่นในตอนนี้เลยเพื่อขอโทษมิสเตอร์คลาร์คด้วยตัวผมเอง”

จอร์จส่ายหน้า ร่างสูงของเลขาสาวที่ยืนอยู่ด้านข้างเขารีบยื่นสัญญาลงนามให้กับลูอิส “มิสเตอร์ลาร์สัน นายน้อยของเราวางแผนที่จะซื้อกิจการของคุณ นี่เป็นข้อตกลงและราคาเสนอซื้อมูลค่าสามร้อยล้าน กรุณาเซ็นชื่อด้วย”

หัวใจของลูอิสกระตุก กำมือแน่น เขาฝืนยิ้มออกมาก่อนจะถามขึ้น “ท่านประธานโธมัส ผมต้องทำอย่างนั้นจริง ๆ เหรอครับ? ทำไมไม่ให้ผมไปขอโทษนายน้อยฟิลิปด้วยตัวของผมเองล่ะ?” บริษัทนี้เป็นเหมือนชีวิตของเขา ก็จริงอยู่ที่บริษัทของเขามีมูลค่าสามร้อยล้าน แต่ถ้าเค้าส่งต่อให้คนอื่นไปอย่างกะทันหันเขาจะมีฐานะอะไรเหลือในเมืองริเวอร์เดลแห่งนี้ล่ะ? เขามีเป้าหมายสำคัญนั่นก็คือการเข้าสู่ตลาดนานาชาติ

“ลูอิส ลาร์สัน นี่ไม่ใช่การต่อรอง นี่เป็นความตั้งใจของนายน้อยของผม กรุณาลงเซ็นเถอะ” จอร์จยังคงมีท่าทีนิ่งเฉย เขาหรี่ตาลงจนแทบจะมองไม่เห็น

แผ่นหลังของลูอิสเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น กัดฟันแน่นเขาหยิบปากกาขึ้นมาอย่างยากลำบาก ก่อนจะเซ็นชื่อลงไปในข้อตกลง

เขาปฏิเสธที่จะไม่เซ็นชื่อได้ด้วยเหรอ? ชายที่อยู่ตรงหน้าเค้าคือ จอร์จ โธมัส เป็นชายหนุ่มที่ร่ำรวยที่สุดในริเวอร์เดลมูลค่าทรัพย์สินมากกว่าพันล้าน! ถ้านายน้อยของเขาต้องการที่จะเข้าซื้อธุรกิจของเขา เขาจะปฏิเสธได้อย่างไร? ถ้าเขากล้าที่จะทำ สิ่งที่รอเขาอยู่ก็คงจะมีแต่หายนะ มากไปกว่านั้นการที่บริษัทของเขาเติบโตขึ้นมาได้ก็ต้องขอบคุณเงินลงทุนของประธานโธมัส ที่ได้ช่วยเหลือสนับสนุนเขาไว้ในช่วงแรก ๆ

หลังจากเซ็นชื่อของเขาเรียบร้อย ลูอิสรู้สึกราวกับพลังงานได้ออกจากร่างเขาไปจนหมด ขณะที่เขานั่งลงอย่างไร้อำนาจบนโซฟา

จอร์จยิ้มออกมาก่อนจะพูดขึ้น “ลูอิส ลาร์สัน คุณตัดสินใจได้ถูกแล้ว ทีนี้ก็กรุณามากับผม”

ลูอิสพยักหน้า เมื่อเขาลุกขึ้นยืนเขารู้สึกแก่ลงไปอีกสิบปี สายตาที่เคยเปล่งประกายด้วยความฉลาดหลักแหลมดูเหมือนจะหายไปจากดวงตาเขาจนหมดสิ้น ตอนนี้เขาไม่ต่างไปกับลูกชายที่ไม่ได้เรื่องของเขาเลย

กลับมาที่ฝั่งของฟิลิปและลีออน หลังจากที่พ่อของลีออนก่นด่าเขา เขาก็นิ่งอึ้งไป พูดอะไรไม่ออกไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป ฝูงชนที่มารอดูอยู่ด้านนอกเริ่มหนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่พวกเขาพากันซุบซิบพูดคุยกัน ในห้องถ่ายทอดสดบนโทรศัพท์มือถือของเขาเป็นที่แพร่หลายเป็นอย่างมาก มีคนเข้ามาดูมากกว่าหนึ่งล้านคน! บนหน้าจอเต็มไปด้วยข้อความที่ผู้ชมส่งเข้ามา ตัวอย่างเช่น ‘นักธุรกิจ’ ‘เยี่ยมไปเลย’ ‘เทพแห่งความร่ำรวยได้โปรดให้ผมได้สวดภาวนาให้คุณด้วยเถอะ’ และอีกมากมาย รถหุ้มเกราะขนเงินสดสามสิบคันเป็นฉากที่ดึงดูดใจผู้คนมาก พวกเขาต่างไม่มีใครเคยเห็นมาก่อนในชีวิต!

“ลีออนฉันบอกนายก่อนหน้านี่แล้วว่านายต้องขอโทษลูกสาวฉันในวันนี้” ฟิลิปพูดขึ้นอย่างเย็นชา “และตอนนี้ฉันกำลังให้ทางเลือกกับนายว่านายจะออกไปที่ด้านนอกและขอโทษลูกสาวของฉันต่อหน้าทุกคน หรือนายจะตบหน้าตัวเองสิบครั้ง”

ฮี่ฮี่ฮี่! ลีออนหัวเราะขึ้นมา มันเป็นเสียงหัวเราะที่บ้าคลั่ง เขามาจากครอบครัวที่ร่ำรวย เขาเป็นนายน้อยแห่งไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป เขามีศักดิ์ศรีพอ! “แกอยากจะให้ฉันขอโทษนังตัวแสบนั่นนะเหรอ? ฝันไปเถอะ! แกมีเงินแล้วยังไงเหรอ? มันไม่ใช่ว่าแกจะมาบังคับให้ฉันขายบริษัทได้เสียหน่อย!” ลีออนยิ้มเหยาะออกมาอย่างน่ากลัว เขายกมือถือขึ้นมาและจ่อไปที่หน้าของฟิลิปและพูดขึ้น “ทุกคน มองหน้าไอ้หมอนี่ไว้ให้ดี คือชายคนนี้! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉัน ช่วยแจ้งตำรวจแทนฉันให้ด้วย!”

แจ้งตำรวจ? เปรี้ยง! ฟิลิปเดินเข้าไปเตะลีออนอย่างแรงที่ท้องของเขา ทำให้เด็กหนุ่มล้มลงหน้าทิ่ม ก่อนจะดึงมือถือออกไปจากมือของลีออน จ้องเขม็งไปที่กล้อง ก่อนจะปรับภาพให้คมชัด หยักริมฝีปากขึ้นากเล็กน้อย ฟิลิปพูดขึ้นอย่างสุภาพ “ ทุกคนที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดนี้ สวัสดีครับผมชื่อฟิลิป คลาร์ค เป็นพ่อของมิล่า คลาร์ค ลูกสาวอายุสามขวบของผมบังเอิญทำเค้กเปื้อนเสื้อนายน้อยแห่งไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป เขาจึงตบหน้าเธอ ในฐานะพ่อผมทนไม่ได้ที่ลูกสาวของผมถูกทำร้าย ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะใช้เงินสามร้อยล้านดอลล่าร์เข้าซื้อกิจการของไพร์ม ฮาร์เวสท์ กรุ๊ป เพื่อให้นายน้อยคนนี้ที่ดูถูกลูกสาวผมและตัวผมมาขอโทษลูกสาวของผม”

เป็นเพียงแค่คำพูดง่าย ๆ แต่กลับทำให้คนในห้องถ่ายทอดสดต่างพากันส่งเสียงเชียร์

ชายคนนี้เพิ่งใช้เงินสามร้อยล้านซื้อบริษัทนั่นงั้นเหรอ?

“พ่อครับ พ่อมองหาลูกอีกคนไหม? พ่อฮะ ผมเป็นลูกชายพ่อได้ไหม?”

“เฮ้ พวกนายแชทข้างบนน่ะ พวกนายเป็นน้องชายของฉันนะ เรียกฉันว่า ‘พี่ชาย’ สิ!”

ชั่วพริบตาเดียว บรรยากาศในห้องถ่ายทอดสดก็เปลี่ยนไปทุกคนเริ่มโจมตีลีออน ในขณะที่อีกหลายคนให้กำลังใจฟิลิป