ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 91

หมอไม่ได้เรื่องพวกนั้นที่ฟิลิปจ้างมาจะต้องตกตะลึงจนตัวสั่นเมื่อได้เห็นเฮนรี่ เทิร์นเนอร์

ฆวนพูดเช่นนี้ก็เพื่ออยากที่จะเห็นฟิลิปต้องอับอายขายหน้าอย่างแน่นอน

สำหรับเขา การที่จะรับมือกับฆวนได้นั้นออกจะเกินกำลังไปหน่อย

คิ้วของฟิลิปขมวดปมแน่น เขาพูดไปแบบนั้นก็เพราะไม่อยากถูกฆวนดูหมิ่นและไม่อยากให้วินน์เข้าใจผิด

อย่างไรก็ตามท่าทีที่เกรี้ยวกราดของฆวนก็ทำให้เขาหงุดหงิดไม่ใช่น้อย

ควรจะบอกความจริงไปเลยดีกว่าไหมนะ?

ฟิลิปไม่อยากจะทำให้พวกเขาขายหน้า ถอนหายใจออกมา “ช่างมันเถอะ ตราบใดที่เธอมีความสุขก็ไม่เป็นไร”

ฟิลิปไม่อยากจะให้ใครรู้สึกแย่ เพราะถึงอย่างไร แม่ยายของเขาก็ดูจะถูกใจฆวนอยู่มากในช่วงนี้

ถ้าเกิดไปทำอะไรให้มาร์ธาโกรธเข้า ชีวิตเขาคงจะไม่เหลืออะไรดีเลย

และอีกอย่าง เขาก็ไปพบหมอเพื่อลูกสาวของเขา

และด้วยเหตุนี้เอง ฟิลิปจึงไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องจำเป็นอะไรที่จะต้องไปทำให้ฆวนขายหน้า

แต่นี้ ก็จะเป็นแค่เหตุผลเดียวที่เขาจะยอมให้

“ฮ่าฮ่า ฟิลิปแกนี่ตลกดีนะ” ฆวนหัวเราะเยาะเย้ยออกมา ยิ่งมองไปที่ฟิลิปก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาก็เป็นไอ้ขี้แพ้ดี ๆ นี่เอง “พูดตรง ๆ เลยนะ ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าหมอที่แกหามาจะมีฝีมือแค่ไหนกันเชียว เพราะเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลย ถ้าให้หมอกะโหลกกะลาที่ไหนก็ไม่รู้มารักษามิล่า และมันเกิดผิดพลาดขึ้นมาตอนรักษาขึ้นมา แกจะมีปัญญารับผิดชอบไหม?”

ฟิลิปอยากจะฆ่าเขาให้ตายซะตอนนี้เลย!

คำพูดของฆวนเจ็บแสบแม้แต่วินน์เองก็ใจกระตุกไปด้วยเมื่อเขาพูดเช่นนั้น

“ฟิลิป ขอบคุณนะที่ช่วยหาหมอมาให้มิล่า แต่ฉันคิดว่าเธอต้องการผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านในการรักษานี้ ให้พี่ฆวนจัดการเรื่องนี้เถอะนะ” วินน์พูดอย่างเย็นชา เธอไม่ต้องการให้ลูกสาวของเธอต้องตายในขณะทำการผ่าตัด

คำพูดนั้นของเธอไม่มีความเชื่อถือในตัวของฟิลิปแม้แต่น้อย

ฟิลิปรู้สึกว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปพูดต่อล้อต่อเถียง เขาก็เพียงแค่ต้องยอมเสียศักดิ์ศรีนิดหน่อย

ตราบใดที่เฮนรี่ เทิร์นเนอร์เป็นคนรักษามิล่า ใครจะเป็นคนที่ติดต่อเขามาก็คงไม่ใช่เรื่องสำคัญ ถูกไหม?

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณพี่ฆวนซะสิ ยืนรออะไรอยู่ล่ะ?” คิ้วเรียวสวยได้รูปของวินน์ขมวดปมอย่างไม่พอใจในท่าทีของฟิลิป

ฆวนช่วยพวกเขามาตั้งหลายครั้งหลายครา แต่เขาก็ยังยืนนิ่งเป็นตอไม้อยู่เสียแบบนั้น

“ขอบคุณ” ฟิลิปพูดขึ้น

ตราบใดที่มันเป็นความปรารถนาของวินน์ ฟิลิปก็ยินดีที่จะทำ

แค่คำขอบคุณมันไม่ได้ลดทอนศักดิ์ศรีอะไรของเขาอยู่แล้ว

ฆวนเลิกคิ้วพร้อมกับเชิดคางขึ้นอย่างภาคภูมิในขณะที่ปัดฝุ่นออกจากชุดสูทของเขา “ด้วยความยินดี”

หลังจากนั้นสักพัก ฟิลิปก็หาข้ออ้างออกมาและเดินไปที่ห้องพักรับรองของโรงพยาบาล

เฮนรี่ เทิร์นเนอร์ ที่อยู่ในชุดสูทสีเทา เฝ้ารออย่างใจเย็นพร้อมกับหมอฝึกหัดอีกสองคนในห้องนั้น

วินาทีที่เข้าเห็นฟิลิป เฮนรี่รีบตรงปรี่เขามาหาอย่างนอบน้อมและโค้งหัวให้เขาพร้อมกับอมยิ้ม “มิสเตอร์คลาร์ค”

หมอฝึกหัดสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังถึงกับตกตะลึง

อาจารย์ของพวกเขาเป็นอาจารย์แพทย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังทั่วโลกและมีลูกศิษย์ลูกหาจำนวนมาก เขาได้ทำการรักษาช่วยชีวิตคนมาอย่างน้อยหลายร้อย หรือเผลอ ๆ อาจะหลายพันชีวิต

เป็นเรื่องน่าแปลกใจที่ได้เห็นอาจารย์คนนั้นที่ทุกคนต่างเคารพนับถือเป็นอย่างมากและยังมีตำแหน่งทางการแพทย์ใหญ่โตกลับแสดงออกอย่างเคารพนอบน้อมต่อชายหนุ่มที่แต่งตัวธรรมดา ๆ คนนี้

เขาเป็นใครกันนะ?

เขามีอำนาจมากขนาดไหนนะ?

ฟิลิปก้มหัวเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นอย่างราบเรียบ “ไม่มีเวลามากนัก เราเข้าเรื่องกันเลยเถอะ”

เฮนรี่รีบให้หมอผู้ช่วยของเขาส่งแบบแผนที่จะใช้ทำการรักษาให้ฟิลิปดูก่อนที่เข้าจะอธิบายให้ฟิลิปฟังด้วยตัวเอง

ท้ายที่สุดฟิลิปพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย ก่อนจะถามขึ้น “การผ่าตัดจะเสร็จสิ้นเมื่อไหร่?”

“ภายในเวลาหนึ่งอาทิตย์ครับ” เฮนรี่ตอบ “ในขณะเดียวกันเราก็จะทำการตรวจร่างกายของมิสคลาร์คและให้พยาบาลคอยดูแลสุขภาพของเธอไปด้วย”

ฟิลิปทำเสียงพึมพำตอบรับก่อนจะพูดขึ้นอีก “ขอบคุณที่ช่วยมาเป็นธุระให้นะครับ ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์”

เฮนรี่ลนลานเขารีบตอบกลับในทันที “มิสเตอร์คลาร์คไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ การผ่าตัดจะต้องสำเร็จไปด้วยดีแน่นอน”

ในขณะที่พวกเขาคุยกันใกล้จะเสร็จ ฟิลิปก็กำลังเตรียมตัวจะออกไป เขามีเรื่องอื่นที่ต้องสะสางต่อ

เหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ ในขณะที่เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล ใครบางคนก็ตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์! ผมไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคุณที่นี่ ผมดีใจมากเลยนะครับที่ได้เจอคุณ”

ฆวนกำลังจะติดต่อไปหาพ่อของเขาและขอให้โทรหาศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์เพื่อถามวันที่เขาจะสามารถขอเข้าพบด้วยตัวเองได้

ใครจะไปคาดคิดได้ว่าเขาจะได้เจอกับศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์ตัวเป็น ๆ ที่โรงพยาบาลนี้!

ฆวนตื่นเต้นอย่างมากในขณะที่เขารีบเดินเข้าไปจับมือกับศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์ เขารีบพูดเข้าประเด็นพร้อมการแนะนำตัวเอง “คุณเป็นอย่างไรบ้างครับศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์? ผมชื่อฆวน ปาร์คเกอร์ ลูกชายของโรเบิร์ต ปาร์คเกอร์”

ในขณะที่บทสนทนาดำเนินไป สายตาของเขาก็เหลือบมองไปทางด้านข้าง เมื่อเขาเห็นฟิลิปที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเฮนรี่มากนัก สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นไม่พอใจ พูดขึ้นอย่างประหลาดใจ “นายมาทำอะไรที่นี่?”