ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 92

ฟิลิปมาทำอะไรที่นี่?

ไม่ใช่แค่นะนั้น เขายังยืนอยู่ข้างศาสตราจารย์เฮนรี่ เทิร์นเนอร์อีกด้วย

มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

ฆวนรู้สึกสับสน จะเป็นไปได้เหรอที่ฟิลิปรู้จักกับเฮนรี่?

นั่นมันเป็นไปไม่ได้! ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์รู้จักคนขี้ขลาดอย่างฟิลิปงั้นเหรอ?

ศาสตราจารย์เฮนรี่ เทิร์นเนอร์ สะดุ้ง เขาไม่รู้จัก ฆวน ปาร์คเกอร์ แต่เขารู้จักพ่อของเขา

แต่จริง ๆ แล้วพวกเขาก็ไม่ได้ถือว่ารู้จักอะไรกันขนาดนั้น เขาเพียงแค่มีความสนใจบางอย่างตรงกันเท่านั้น

เป็นเพราะเขาชอบอัญมณีจำพวกหยก และซื้อมันมาตกแต่งบ้านสองสามชิ้นเท่านั้น

ครั้งหนึ่งตอนที่เขาอยู่ที่เมืองโกลเด้น เฮนรี่ได้รับอัญมณีหยกน้ำดีจากโรเบิร์ต มันเป็นชิ้นที่หายากมาก ๆ ทำมาจากหยกมังกรสีเขียว ด้วยเหตุนี้เขาจึงจำเรื่องนี้ได้

และเมื่อสองสามวันก่อนโรเบิร์ตติดต่อมาหาเขาด้วยตัวเอง เขาพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับลูกสาวของเพื่อนลูกชายของเขาป่วยเป็นโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด จึงมาขอร้องให้เขาช่วยไปดูอาการของเธอ

นี่เขาคิดว่าไม่ว่าใครก็สามารถมาแนวโน้มให้เฮนรี่ เทิร์นเนอร์ทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ?”

และเพราะเขามาอ้อนวอนหลายต่อหลายครั้งบวกกับหยกน้ำงามชิ้นนั้นที่เคยได้รับมา เฮนรี่จึงยอมตอบตกลงที่จะมาดูอาการให้

“พวกคุณรู้จักกันงั้นเหรอครับ?” เฮนรี่ถามในขณะที่เขาจ้องไปที่ฆวน

นั่นเป็นเพราะเขาดูออกว่าท่าทีของฆวนที่มีต่อมิสเตอร์คลาร์คนั้นไม่ดีนัก จะเป็นไปได้ไหมว่าพวกเขามีเรื่องบาดหมางต่อกันมาก่อน?

ผลที่ตามมาก็คือสีหน้าของเฮนรี่ยิ่งเย็นชามากกว่าเดิม คิ้วของเขาขมวดปมเข้าด้วยกัน

ถ้านั้นเป็นจริง เขาก็จะไม่ช่วยฆวนอย่างที่เขาขอมา

ฆวนพ่นลมหายใจออกทางจมูกก่อนจะขำออกมาและตอบกลับ “แน่นอนครับว่าพวกเรารู้จักกัน ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์ อันที่จริงแล้ว คุณไม่ควรไปยื่นข้างคนแบบนั้นนะครับ มันจะเป็นการหมิ่นเกียรติคุณเสียเปล่า ๆ ทำไมเราไม่ไปหาที่คุยกันทางนู้นละครับ? แล้วผมจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับคุณที่อาร์ค เดอ ไทรอัมพ์คืนนี้”

ฆวนมั่นใจว่าคนอย่างฟิลิปไม่มีทางรู้จักศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์แน่นอน

อย่างมากสุด ก็คงแค่เพราะพวกเขาคงบังเอิญเดินมาเจอกันเฉย ๆ

หรือมันจะเป็นไปได้ไหมที่หมอคนที่เขาหามาได้คือเฮนรี่ เทิร์นเนอร์?

นี่มันจะอะไรดีมากมายขนาดนั้นเลยเหรอ?

อย่างไรก็ตามสีหน้าของเฮนรี่บึ้งตึงขึ้นมาทันที และก่นด่าในใจ

หมิ่นเกียรติ?

นี่มันคือโอกาสอันดีของเขาเสียด้วยซ้ำที่ได้ยืนอยู่ข้างมิสเตอร์คลาร์ค!

ฆวน ปาร์คเกอร์ ช่างเป็นคนที่ใจแคบนัก!

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณ! ผมคิดว่ามิสเตอร์ปาร์คเกอร์ยังดีไม่มากพอที่จะร่วมทานข้าวกับผม” สีหน้าของเฮนรี่เย็นชา สายตาอันแหลมคมของเขาเชือดเฉือนเข้าที่จิตใจของฆวน

นั่นเป็นการแสดงออกที่เรียบง่าย แต่กลับทำให้ฆวนนั้นกลัวจนตัวสั่น

‘ดีไม่มากพอ’ สี่คำนี้ฟังดูหยาบคายสำหรับฆวน

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่กล้าที่จะแสดงความไม่พอใจออกไป เขาถามขึ้นอย่างลนลาน “ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์ ผมทำอะไรผิดไปอย่างนั้นเหรอครับ? ได้โปรดบอกผมด้วย ผมสัญญาว่าผมจะปรับปรุงตัวเอง!”

ฆวนกระวนกระวายใจ ถ้าเขาทำอะไรผิดพลาดไปแม้แต่น้อยและทำให้ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์ไม่พอใจ ไม่ใช่แค่ลูกสาวของวินน์จะไม่ได้รับการรักษา แต่ธุรกิจของเขาก็จะได้รับผลกระทบไปด้วยเช่นกัน

เขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์

พวกเขายังพูดคุยกันไม่ถึงห้าประโยคด้วยซ้ำ

แล้วนี่ทำไมเขาถึงไม่ได้รับการยอบรับจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญคนนี้ได้นะ?

ในเวลาถัดมา หน้าผากของฆวนก็เต็มไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ

“ก็เพราะคุณไม่รู้จักการเคารพผู้อื่นน่ะสิ!” เฮนรี่ตำหนิ ก่อนจะหันหลังกลับมาเพื่อเตรียมเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของฟิลิป แต่เขาก็เห็นอีกฝ่ายส่ายหน้าปรามเอาไว้

เฮนรี่สะดุ้งแต่ก็เข้าใจได้ในทันที เขาหันกลับไปที่ฆวนแลพูดขึ้น “ที่แม้ว่า…สุภาพบุรุษท่านนี้จะเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป คุณก็ไม่ควรจะพูดถากถางเขาเช่นนั้น เราควรจะรู้จักการเคารพผู้อื่นสิ”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดังนักแต่หนักแน่น

ฆวนขนลุกซู่ไปทั้งตัวในขณะที่ฟัง เฮนรี่มีออน่าบางอย่างที่สะกดคนอื่นเอาไว้ได้!

นี่มันคือออร่าของคนที่คลุกคลีอยู่กับคนชนชั้นสูง ไม่มีทางเลยที่จะไปแตะต้องเขาได้ง่าย ๆ

“ใช่ จริงด้วยครับ ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์ คุณพูดถูกแล้ว” ฆวนพูดขึ้นพร้อมกับรีบพยักหน้ารับ และในขณะเดียวกันนั้นก็เหลือบมองฟิลิปจากทางหางตา

เพราะไอ้ขี้แพ้นี่เลยทีเดียว เขาต้องมาขัดขวางทุกสิ่งอย่างเลยสิน่า!

ก็ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าหมอนั่น เขาจะถูกศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์ตำหนิอย่างงั้นเหรอ?

เขาจะต้องหาโอกาสเหยียบย่ำเจ้าหมอนั่นให้ได้

“คุณยังมัวยืนทำอะไรอยู่? คุณจะไม่ขอโทษสุภาพบุรุษท่านนี้งั้นเหรอ?” เฮนรี่พูดอย่างเย็นชา

ขอโทษงั้นเหรอ?

ฆวนมองไปที่ฟิลิป ปลายหางตาของเขาฉายแววมืดมน

ฆวนลังเลที่จะกล่าวขอโทษต่อไอ้คนขี้แพ้นั่น

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก ถ้าเขาทำให้เฮนรี่ไม่พอใจ แผนที่เขาได้วางไว้นั้นก็จะพังไม่เป็นท่า

เมื่อคิดทบทวนดูเป็นอย่างดีแล้วฆวนก็เอ่ยปากพูดขึ้นอย่างเย็นชา “โทษทีนะฟิลิป ฉันหวังว่านายจะไม่เก็บมันมาใส่ใจ”

ฟิลิปไม่ได้อยากจะมีเรื่องกับเขา เขาจึงพยักหน้าแล้วหมุนตัวกลับเพื่อเตรียมจะเดินออกไป

แต่แล้วบางสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!

มาร์ธาเร่งรีบเข้ามา

“ฆวน ทำไมเธอถึงโทรเรียกป้ามาแต่เช้าขนาดนี้?” เมื่อมาร์ธามองไปที่ฆวนเธอยิ้มแย้มออกมา สายตาเต็มไปด้วยความเอ็นดูราวกับว่าเธอกำลังมองลูกเขยของเธออยู่

แต่ทันทีที่สายตาเธอสบกับฟิลิป เธอทำท่าราวกลับโดนเข็มทิมแทงไปทั้งตัว น้ำเสียงที่เธอพูดออกมาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “แกมาทำอะไรที่นี่ ฉันบอกแกแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่ให้มาที่นี่อีกต่อไป? ไปซะ! ออกจากที่นี่ไปเดี๋ยวนี้นะ!”

มาร์ธาโมโหทุกครั้งไปที่เธอเห็นฟิลิป

ไอ้เจ้าคนขี้แพ้นี่ช่างน่ารำคาญนัก ไม่ว่าเขาจะไปอยู่ที่ไหนก็ตาม