ทะลุเข้ามาเป็นวายร้าย นิยาย บท 753

นายท่านอวี๋ถอนหายใจเบา ๆ “ฮูหยินท่านนี้ แม้ว่าท่านหมอจูจะมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่หมอไม่อาจรักษาตนเองได้ ดวงตาพร่ามัวกะทันหันก็เป็นเรื่องธรรมดา คงไม่ได้จะบอกว่าพวกเราตั้งใจฆ่าเขากระมัง?”

“แม่นางฟางหัว เจ้าพูดต่อเถอะ” มู่ซืออวี่ผายมือให้ฟางหัว

ฟางหัวไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทว่าเมื่อเห็นบรรยากาศตึงเครียดในตอนนี้ นางก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว

“แม่นางฟางหัว เจ้าเพียงบอกมาว่าเกิดอะไรขึ้นก็พอ ไม่ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นที่นี่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า เมื่อเจ้าเดินออกไปจากประตูนี้ เจ้าก็จะยังเป็นสตรีดีงามที่ใช้ชีวิตตามปกติ”

“จู่ ๆ ท่านหมอจูก็มองไม่ชัด ท่านหมอผางบังเอิญอยู่ที่บ้านจึงเชิญเขามาปรึกษา ท่านหมอจูและท่านหมอผางเป็นสหายเก่าแก่กัน ทั้งสองจึงปรึกษากันเรื่องอาการของฮูหยิน ท่านหมอจูมองไม่เห็น ทว่าอาศัยคำบอกเล่าของท่านหมอผาง ท้ายที่สุดจึงสรุปว่าฮูหยินของพวกเราป่วยด้วยโรคนี้”

“ดังนั้น หมายความว่าท่านหมอจูสรุปว่าฮูหยินของพวกเจ้าเป็นกามโรคโดยอาศัยคำบอกเล่าของท่านหมอผางใช่หรือไหม?”

“เจ้าค่ะ”

“ตั้งแต่ตอนนี้ไป ผู้ใดเป็นคนจ่ายยาให้ฮูหยินของพวกเจ้า?”

“ท่านหมอจูเจ้าค่ะ”

“ท่านหมอจูมองไม่ชัด แล้วผู้ใดเป็นคนจ่ายยา?”

“บ่าวไปที่โรงหมอของท่านหมอจูพร้อมกับเทียบยาเพื่อรับยาจากศิษย์ของที่นั่นเจ้าค่ะ”

“หลังจากนั้นก็ต้มยา ภายหลังฮูหยินของพวกเจ้าจึงถูกพิษตาย”

“ไม่ใช่เจ้าค่ะ ไม่ได้เร็วถึงเพียงนั้น แรกเริ่มยังอยู่ดี อาการป่วยของฮูหยินดีขึ้นไม่น้อย หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งเดือนครึ่ง ท่านหมอจูก็มาตรวจอาการฮูหยินเป็นครั้งที่ห้า ครั้งนี้จึงถึงแก่ชีวิตเจ้าค่ะ”

“ตอนนั้นดวงตาของท่านหมอจูยังมองไม่ชัดอยู่อีกหรือ?”

“เจ้าค่ะ”

“ท่านหมอจูมองไม่ชัดมาตลอดเลยหรือ?”

“ไม่เจ้าค่ะ เคยได้ยินท่านหมอจูบอกว่า เมื่อไม่กี่วันก่อนอาการดีขึ้นแล้ว ทว่าจู่ ๆ ก็ทรุดลงจนมองไม่เห็นแม้กระทั่งแสงสว่าง เดิมทีท่านหมอจูอยากให้เราไปเชิญท่านหมอคนอื่น เพียงแต่ฮูหยินของเราเชื่อเพียงท่านหมอจูเท่านั้น อย่างไรโรคนี้ก็ไม่ใช่โรคที่แพร่เชื้อได้ ท่านหมอจูค่อนข้างเข้มงวด ฮูหยินของพวกเราจึงเชื่อในตัวเขา ไม่ยินยอมเปลี่ยนเป็นหมอคนอื่นเจ้าค่ะ”

หลังจากฟังคำถามของมู่ซืออวี่มาเนิ่นนาน นายอำเภอกู่ก็เอ่ยขัดขึ้น “ฮูหยินสงสัยว่าดวงตาของท่านหมอจูถูกผู้อื่นทำร้ายหรือ?”

“ใต้เท้าช่างรอบรู้เสียจริง” มู่ซืออวี่เอ่ย “ดวงตาของท่านหมอจู บางครั้งก็ดีขึ้นและบางครั้งก็แย่ลง ทุกครั้งที่อาการแย่ลง ล้วนเป็นตอนมาที่จวนอิน นี่เป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ หรือ?”

“พอฮูหยินกล่าวเช่นนี้แล้ว ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่ท่านว่าจริง ๆ” ฟางหัวเอ่ย “เพียงแต่ ฮูหยินของพวกเราไม่ได้สงสัยอะไร”

“ฮูหยินของพวกเจ้าไม่สงสัย นั่นเพราะสหายของฮูหยิน คนงานที่ชื่อเจี่ยงลี่ผู้นั้นก็เป็นโรคนี้ พวกเจ้าคิดว่าโรคนี้แพร่มาจากเจี่ยงลี่กระมัง?”

ฟางหัวไม่กล้าเอ่ยอะไรอีก

ถึงแม้ว่าเจ้านายจะตายไปแล้ว ทว่าอย่างไรฮูหยินอินก็เป็นสตรีผู้หนึ่ง คงไม่อยากให้ผู้อื่นมาตำหนินางลับหลัง

“ใต้เท้ากู่ คนของข้าพบท่านหมอผางแล้ว ให้เขาเข้ามาระบุตัวผู้ที่ซื้อตัวเขาเลยได้หรือไม่” มู่ซืออวี่กล่าว