ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 700

บทที่ 700 ตอนพิเศษ 6-เจ้าสี่โจวมี่

ในฐานะคนเล็กสุดในรุ่นที่สองของบ้านโจว โจวมี่ก็มีสถานะสูงมาก

ไม่ว่าจะเป็นแฝดมังกรหงส์บ้านหวังหยวน หรือว่าพั่งพั่งบ้านโจวซานนีต่างมีอายุมากกว่าเธอทั้งหมด แต่เวลาเจอหน้าเธอต้องเรียกอาเล็กกันทั้งนั้น

โจวมี่เกิดในกองน้ำผึ้งหวานแหววอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เล็กจนโตไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้เธอต้องอัดอั้นตันใจเลย

และเนื่องจากที่บ้านฐานะดีมาก หลินชิงเหอจึงกลัวว่าเธอจะมีจิตใจไม่ดี จึงส่งสาวน้อยมี่มี่ไปอยู่ที่กองทัพของพี่ใหญ่เธออย่างใจเหี้ยม

ตั้งใจว่าจะให้เธอไปผ่านความลำบากที่นู่น

เป็นเพราะเรื่องนี้เอง พ่อของเธอที่ชีวิตนี้ไม่เคยดุแม่ของเธอเลยสักครั้งก็โกรธแม่เธอ ได้ข่าวว่าไม่คุยกับแม่เธอเลยทั้งคืน

คิดแล้วก็ตลกอยู่ไม่น้อย

แต่สุดท้ายเธอก็ถูกส่งไปอยู่ดี

ถ้าจะบอกว่าชีวิตช่วงนั้นของโจวมี่ไม่เหนื่อยไม่ลำบากคงเป็นไปไม่ได้ แต่เล็กจนโตเธอเป็นดั่งเจ้าหญิงมาตลอด จนกระทั่งเธออายุ 7 ขวบแล้วพ่อเธอยังอุ้มเธออยู่เลย

เป็นถึงลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของบ้าน แต่จู่ ๆ ก็ถูกนำตัวไปทิ้งไว้ที่กองทัพ จะไม่ให้รู้สึกแย่ได้อย่างไร?

อย่างไรเสียเธอก็เป็นลูกสาวบ้านโจว รู้สึกแย่ส่วนรู้สึกแย่ มีอยู่หลายครั้งทีเดียวที่กลับไปแล้วแอบเช็ดน้ำตาคนเดียวตอนกลางคืน

แต่หลังจากอดทนผ่านช่วงเวลาตอนแรกมาได้แล้ว เธอก็คุ้นชินกับที่นี่ และชอบการฝึกแบบนั้นด้วย

ถึงจะตากแดดจนคล้ำลงไม่น้อย แต่หลังจากกลับมาแล้วเธอยังคิดถึงช่วงเวลาในกองทัพอยู่มาก

ใช้เวลาแค่ครึ่งปี ศักยภาพทางร่างกายต่าง ๆ ของเธอก็สูงขึ้นมาก ขนาดที่เธอในตอนนี้สามารถอัดอีกฝ่ายที่เป็นผู้ชายให้หมอบกระแตได้หากมีเรื่องด้วย

ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนสุดแสนจะหวงของบ้านโจว ถูกหลินชิงเหอกัดเซาะจนกลายเป็นหญิงสาวที่แข็งแกร่งพึ่งพาตัวเองได้

ในครึ่งปีที่เธอไปอยู่ในกองทัพ หลินชิงเหอและโจวชิงไป๋ก็เคยไปเยี่ยมอยู่เหมือนกัน ไปตั้งสองสามรอบทีเดียว เพียงแต่ตัวโจวมี่เองไม่รู้ ซึ่งโจวชิงไป๋ที่ได้มาเห็นถึงขั้นทำตาแดง

หลินชิงเหอนึกแล้วก็อยากขำ จุดอ่อนที่บอบบางที่สุดของชายคนนี้ก็คงจะเป็นลูกสาวที่เขามามีตอนแก่ อมไว้ในปากก็กลัวจะละลาย กุมไว้ในมือก็กลัวจะร่วง

ก็เพราะเขาตามใจจนเกินไปนี่แหละ เธอถึงต้องทำแบบนี้

หลังจากแม่นางมี่มี่เรียนจบแล้วก็ออกไปทำงาน ไม่ได้ทำกิจการที่บ้าน แต่ออกไปหางานทำเอง

เธอเรียนด้านการเงิน จึงหางานไม่ยาก

หลินชิงเหอคิดว่าออกไปทำงานเองก็ดี ถึงยังไงการทำงานก็เป็นการฝึกฝนชั้นดี

แต่คิดไม่ถึงว่าออกไปทำงานได้ไม่นาน ก็มีประธานผู้เอาแต่ใจตามจีบถึงที่

พูดแบบหลินชิงเหอก็คือประธานผู้เอาแต่ใจ พูดแบบโจวชิงไป๋ก็คือพวกวู่วาม ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง

ที่บ้านเขามีเงิน ไม่ใช่แค่มีเงิน แต่เป็นถึงไฮโซระดับต้น ๆ ของปักกิ่งเลยทีเดียว ขนาดหลินชิงเหอยังเคยได้ยินแบรนด์ของบ้านเขา

ถึงอย่างนั้นก็เป็นเพียงคนเสเพลคนหนึ่ง

ครั้งแรกที่ตามจีบมาถึงที่ก็เจอกับเจ้าสามพอดี จึงโดนเจ้าสามอัดกลับไป

เพราะเจ้าสามเคยได้ยินเรื่องของไอ้หนุ่มนี่ ได้ข่าวว่าเคยเลี้ยงผู้หญิงด้วย แถมเปลี่ยนเดือนละคน อายุการใช้งานแต่ละคนไม่เกิน 1 เดือนด้วยล่ะ

คนแบบนี้จะคู่ควรกับน้องสาวสุดที่รักของเขาได้อย่างไร?

คนที่คิดแบบนี้ไม่ได้มีเพียงโจวกุยหลาย โจวชิงไป๋ก็คิดแบบนี้เช่นกัน และไม่แม้แต่จะคิดใหม่

แน่นอนว่าคนเป็นแม่อย่างหลินชิงเหอก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

แต่เด็กคนนี้เป็นคนหน้าด้าน ดึงนู่นลากนี่ จะหาทางเชื่อมสายสัมพันธ์กับบ้านโจวให้ได้