ทะลุมิติมาเป็นพระชายา นิยาย บท 18

หรงลี่รู้สึกขบขัน นางยื่นมือออกไปคว้ากระเป๋าเงิน นางโยนมันเล่นแต่มิได้เปิดมันออก นางมองไปที่แม่บ้านหลินด้วยท่าทางขี้เล่น “เจ้าเข้าใจข้าผิด แม่บ้านหลิน ข้าต้องการอีกอันหนึ่ง”

จู่ๆ แม่บ้านหลินก็เงยหน้าขึ้นและเบิกตากว้าง นางรู้ได้อย่างไร?

เสี่ยวเถารีบมาหาแม่บ้านหลินและเอื้อมมือไปล้วงเสื้อผ้าของนาง

แม่บ้านหลินต่อต้านโดยไม่รู้ตัว แต่นางไม่คณามือเสี่ยวเถา ก่อนที่จะทันทำอะไร นางก็จับมือแม่บ้านหลินไว้ด้านหลังและเอื้อมมือข้างหนึ่งเข้าไปในเสื้อผ้าเพื่อหยิบถุงเงินออกมา

เซี่ยเฮ่าเซียนหรี่ตาของเขา ในความทรงจำของเขา เสี่ยวเถาไม่เป็นวรยุทธ์ นางไปเรียนการเคลื่อนไหวเช่นนี้มาจากที่ใด? เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แม้พวกมันจะไม่ได้แข็งแกร่งนัก แต่ก็ถูกองศาและสามารถจัดการกับผู้คนได้อย่างง่ายดาย

เขาเอียงศีรษะเพื่อมองดูหรงลี่ นางดูไม่แปลกใจเลย เป็นไปได้หรือไม่ว่านางเป็นผู้สอนกระบวนท่าให้สตรีนางนี้?

เสี่ยวเถามอบถุงเงินให้หรงลี่อย่างเคารพนบนอบและกลับไปยืนข้างหลังนาง

"แม่บ้านหลิน เจ้าจะอธิบายถุงเงินนี้ว่าอย่างไร" หรงลี่วางถุงเงินใบแรกคืนนางแล้วหยิบถุงที่สองขึ้นมาเขย่า

"นี่...นี่คือเงินของครอบครัวข้าน้อย" หน้าผากของแม่บ้านหลินเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่นางก็ยังสงบ

"โอ้" หรงลี่พยักหน้า นางแก้ถุงและเทเงินทั้งหมดบนตัวนาง จากนั้นนางก็หยิบขึ้นมาหนึ่งเหรียญแล้วใส่ลงในกระเป๋า "หนึ่ง สอง..."

"พระชายา การไปเล่าเรียนนั้นมีค่าใช้จ่ายมาก เพื่อสมบัติทั้งสี่ในห้องเรียนแล้ว ข้าต้องจ่ายให้ท่านอาจารย์ไปมากโข ครอบครัวข้าไม่ได้มีเงินมาก เพื่อให้เขาเป็นผู้มีความสามารถ ไม่ว่ามีเงินเท่าใด ข้าก็ต้องนำออกมาใช้" แม่บ้านหลินถอนใจว่าชีวิตไม่ง่าย หากไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือกอื่น นางก็คงไม่นำเงินจำนวนมากออกมาจากบ้านและเก็บไว้ที่นาง นี่เพื่อลูกของนางทั้งนั้น

หรงลี่ส่ายหัวและนั่งบนเก้าอี้พลางถอนหายใจ “ไม่ว่าจะหนักหนาสาหัสเพียงใด ก็คงไม่น่าขมขื่นไปกว่านี้แล้ว บุพการีในโลกนี้ช่างยากนัก”

คนใช้ชราและเซี่ยเฮ่าเซียนในห้องต่างก็สับสน นี่มันเรื่องใด? ก่อนหน้านี้ไม่ใช่กล่าวหาว่าแม่บ้านหลินให้นางจ่ายเงินค่าอาหารดอกหรือ? แล้วมาบุพการีช่างยากนักได้เยี่ยงไร?

“ข้าขอทราบชื่อของคุณชายได้หรือไม่?” หรงลี่ถามด้วยความสงสัย