ทะลุมิติมาเป็นพระชายา นิยาย บท 14

ช่วงนี้คนในครัวใหญ่มีความสุขจนหุบปากไม่ลง คนจากลานมู่ฝูใจกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ นางให้เงินพวกเขาเพียงหนึ่งตำลึงสำหรับอาหารประจำวัน บางครั้งถ้านางอยากกินอย่างอื่นนางก็ต้องจ่ายเอง

แม่บ้านหลินหัวหน้างานครัวกำลังคำนวณอยู่ในใจ นอกเหนือจากการให้เงินแก่บุคคลที่อยู่เบื้องบนแล้ว นางยังสามารถแบ่งปันให้กับผู้ที่อยู่ด้านล่างได้ หลังจากคำนวณแล้ว นางก็มีความสุขและคิดว่าคราวนี้ครอบครัวของนางจะสามารถซื้อของชิ้นใหญ่ได้

ตอนนี้ไฟกำลังต้มน้ำแกงและอาหารสำหรับองค์ชายและพระชายารอง ไม่มีอะไรอื่นที่พวกเขาต้องทำ แม่บ้านหลินสั่งว่า "นำอาหารออกไปก่อน สำรับขององค์ชายกับพระชายารองจะพร้อมในไม่ช้า ไปจัดโต๊ะก่อนแล้วเราค่อยนำอาหารไปวาง"

"ตกลง" หญิงรับใช้ที่มีอายุมากกว่าเจ็ดหรือแปดคนหยิบชามและตะเกียบออกมาและรีบจัดอาหาร ครู่หนึ่งก็ลุกไปตั้งโต๊ะเตรียมกินข้าว

ก่อนที่พวกเขาจะได้ขยับตะเกียบ ม่านที่ประตูก็ถูกยกขึ้นทันทีและใบหน้าของเสี่ยวเถาก็ปรากฏให้เห็นก่อน

เห็นได้ชัดว่าแม่บ้านหลินโกรธ พวกเขากำลังจะกิน เหตุใดพวกนางถึงมายุ่มย่าม? พวกนางเพิ่งเอาอาหารออกไป เหตุใดพวกนางถึงกลับมาตอนนี้?

“เจ้ากีบม้า เจ้ากับเจ้านายของเจ้าหิวตายหรือไร? เจ้าเพิ่งเอาอาหารมาและตอนนี้เจ้ายังมาอยู่ที่นี่ เจ้ามีเงินเหลือเฟืองั้นหรือ?”

“ฮ่า ท่านโกรธมากเชียว” ด้วยการหัวเราะเบา ๆ เสี่ยวเถาเอนตัวไปด้านข้างและหลีกทางให้หรงลี่

ในเวลานี้ แม่บ้านหลินเห็นคนที่อยู่เบื้องหลังเสี่ยวเถา แต่นางไม่กลัว ทุกคนในจวนรู้ว่าองค์หญิงเป็นเพียงเครื่องประดับ คนรับใช้คนใดจะกล้ารังแกนาง หากปราศจากการสนับสนุนจากองค์ชาย นางจะไปมีอำนาจอันใด?

“เป็นท่านนี่เอง พระชายา” แม่บ้านหลินไม่แม้แต่จะทักทาย นางยิ้มเสแสร้งและพูดว่า "ข้าไม่รู้ว่าท่านมีเรื่องสำคัญอันใด พระชายา อาหารของท่านถูกนำไปแล้ว ซึ่งก็มากโข มีอะไรผิดปกติหรือ? หรือว่าท่านไม่อิ่ม?"

หรงลี่พยักหน้าและมองไปที่จานบนโต๊ะ "ทุกคนพร้อมกินข้าวแล้วหรือ?"

"พวกเรายังต้องรออีกสักหน่อย เจ้านายยังไม่ได้กิน ผู้ใดจะกล้ากินก่อนเล่า?" แม่บ้านหลินหมดความอดทน นางจะมาที่ครัวเพื่อคุยเล่นหรืออย่างไร?

"พระชายา หากหมดเรื่องแล้วขอจงกลับไป ครัวของเราไม่สะอาด เสื้อผ้าท่านจะสกปรกเอาได้ อีกอย่าง เรายังมีเรื่องต้องทำ เกรงว่าจะไม่อาจรับใช้ท่านได้" แม่บ้านหลินเชิญนางกลับโดยไม่อ้อมค้อม นางยังหิวอีกด้วย

หรงลี่ชำเลืองมองนางแล้วพูดว่า "เสี่ยวเถา ทุบมันให้ข้าที"