จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 431
หลังจากเสิ่นรั่วชิงกล่าวประโยคนี้ออกมา.....
ภายในบ้านเงียบสงัด!
โดยเฉพาะหวงฝู่เจิ้งฉี ถึงแม้ว่าเขายังคงถูกเย่ฝูถูล็อกคอ แต่สายตาของเขายังคงมองไปที่ใบหน้าของเสิ่นรั่วชิง!
ในแววตาของเขา นอกจากความไม่อยากจะเชื่อแล้ว ยังมีร่องรอยความหวาดกลัวอีกด้วย!
นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า นอกจากหน้าตาสวยแล้ว ยังเก่งขนาดนี้อีกด้วย!
เมื่อสักครู่เธอชี้ไหล่ของตนเอง แล้วเกาะปราณทองเขียวที่ปกคลุมอยู่รอบร่างกายของตนเอง.....
ก็สลายไป?
นี่มัน……
เป็นไปได้ยังไง!
เธอใช้วิทยายุทธอะไรกันแน่?
ขณะนี้ ชี่แท้ที่ซ่อนอยู่ในเจ็ดเส้นประสาทแปดสัญญาณชีพทั่วร่างกายของหวงฝู่เจิ้งฉี กำลังสลายไปอย่างรวดเร็ว!
ยกตัวอย่างเพื่อเปรียบเทียบ ชี่แท้ในร่างกายของหวงฝู่เจิ้งฉี เหมือนเสื้อไหมพรมที่เส้นด้ายหลุด
คนที่เริ่มดึงหัวเส้นด้าย หลังจากนั้นดึงเส้นด้ายของเสื้อไหมพรมออกจนหมด ก็คือผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเสิ่นรั่วชิง!
เวลาเย่ฝูถู รู้หลังจากเกิดเรื่องแล้วเช่นกัน
เมื่อสักครู่ คนที่เอาชนะหวงฝู่เจิ้งฉีไม่ใช่ตนเอง แต่เป็นลูกสะใภ้ของตนเอง?
หานจื่อเซียนก็สังเกตเห็นแล้วเช่นกัน เมื่อสักครู่คนที่บีบบังคับจนทำให้หวงฝู่เจิ้งฉีพ่ายแพ้ คือเสิ่นรั่วชิง!
ไม่อยากจะเชื่อ
เสิ่นรั่วชิง！
เพียงแค่ชี้ไปที่ไหล่ของหวงฝู่เจิ้งฉีเบา ๆ ก็ทำให้เกราะปราณที่ปกคลุมร่างกายของหวงฝู่เจิ้งฉีสลายไปหมด!
สิ่งสำคัญที่สุด เธอยังเป็นภรรยาของเย่อู๋เทียนอีกด้วย!
นั่นหมายความว่าคราวนี้ตนเองและหลี่หานหูลงมาจากภูเขา ถึงแม้จะสามารถเอาชนะเย่อู๋เทียนได้ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะภรรยาของเขาได้?
นี่มัน……
เรื่องอะไรกันแน่?
ทำไมเสิ่นรั่วชิงถึงได้เก่งขนาดนี้?
และขณะนี้เอง หวงฝู่เจิ้งฉีกล่าวกับเย่ฝูถู ที่ยังคงล็อกคอของตนเองด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ถ้ายังไม่ปล่อยมืออีก ผมก็จะถูกแกบีบคอตายแล้ว!”
นึกไม่ถึงว่าหลังจากกล่าวจบ เย่ฝูถูยกมือแล้วตบไปที่ศีรษะของหวงฝู่เจิ้งฉี
เพี๊ยะ!
หลังจากนั้น เย่ฝูถูกล่าวว่า
“แม้แต่ลูกสะใภ้ของผมยังเอาชนะแกได้อย่างง่ายดาย แกยังจะมาโอ้อวดอยู่ต่อหน้าผมอีกทำไม?”
เมื่อหวงฝู่เจิ้งฉีได้ยินประโยคนี้ เขารู้สึกโกรธมาก
อย่างไรก็ตาม เขาคิดไม่ถึงเช่นกัน......
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เป็นภรรยาของเย่อู๋เทียน!
หลังจากเย่ฝูถูปล่อยมือ หวงฝู่เจิ้งฉีไม่รีบเจรจาต่อรองกับเสิ่นรั่วชิง แต่รีบนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นทันที
เขายกมือขึ้น แล้วกดไปที่ตันเถียนล่างของตนเอง
หลับตาแน่น!
พยายามทำให้พลังของตนเองสงบ
ไม่มีทางเลือก!
เพราะนิ้วที่ชี้เมื่อสักครู่นั้นน่ากลัวมาก!
เผยให้เห็นจุดอ่อนเดียวบนร่างกายของตนเองทันที!
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าหวงฝู่เจิ้งฉีจะอยากรู้เพียงใด ที่ว่าทำไมเสิ่นรั่วชิงถึงทำให้เขาบาดเจ็บได้ง่ายขนาดนั้น แต่เขาก็ไม่มีเวลาถาม!
ไม่มีเหตุผลอื่นใด นอกจากเหตุผลที่กล่าวก่อนหน้านั้น!
ถ้าปล่อยให้ชี่แท้ที่แปรปรวนในร่างกายของตนเองสลายไป...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ