ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง นิยาย บท 15

บทที่ 15 การกลับมาของจอมมาร /2

ด้านล่างห่างออกไปคือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของตำหนักเทพอนันต์ พระราชวังหลวงสีขาวทองสร้างจากศิลาอัคนีหยกขาว ตั้งอยู่ใจกลางหุบเขาเทพประทานพร สถานที่ซึ่งอุดมสมบูรณ์ไปด้วยสมุนไพรปราณและปราณบริสุทธิ์จากธรรมชาติ แมกไม้เขียวขจี สายธารรินไหลจากที่สูงลงสู่ทะเลสาบนิรันดร์ ใจกลางตำหนักเทพอนันต์ ทัศนียภาพเบื้องหน้างดงามราวสรวงสวรรค์

“ตามองครักษ์ที่ติดตามข้าไปเมืองลวี่เฟิงเมื่อห้าปีก่อน บอกให้ไปรอที่ตำหนักนอกเมือง ข้าจะออกเดินทาง”

“พะย่ะค่ะ” องครักษ์คนสนิทรับคำสั่งและแวบหายไปจากตรงนั้นราวกับไม่เคยมีอยู่

“...” อี้หรงแอบกลอกตามองฟ้า “เอ่อ ไท่จื่อ ท่านไม่คิดจะกลับไปตำหนักเทพอนันต์ เพื่อเยี่ยมเยียนพระอัยกาสักหน่อยก่อนหรือ” เดี๋ยวก็ได้งานเข้าอีกหรอก แหมมม ออกจากการกักตนปุ๊บ ก็จะหนีเที่ยวปั๊บเลยนะ!

“ข้าย่อมกลับไปก่อนแน่ ป่านนี้ท่านปู่คงคิดถึงข้าแย่แล้ว รายนั้นติดข้าจะตาย หุหุ” สีหน้าของชายหนุ่มเป็นเปลี่ยนซุกซนยามเอ่ยถึงท่านปู่ผู้เข้มงวด

ฮัดชิ้ว!! ฮั่วเซี่ยวเทียน จามออกมาขณะกำลังคัดเลือกสมุนไพร

ร่างสูงหันกลับมาหาอี้หรง เอ่ยถามบางอย่างผ่านกระแสจิต ‘องค์ชายใหญ่กับมารดาของเขายังเล่นสกปรก ใส่ไฟข้ากับเสด็จปู่ให้ปลดข้าออกจากตำแหน่งอยู่รึเปล่า’

‘ช่วงแรกๆ ก็ยังมีอยู่บ้าง แต่โดนองค์ราชินีเล่นงานกลับจึงยอมรามือ ส่วนคนอื่นๆ ต่างเก็บตัวฝึกวิชาเพื่องานประลองใหญ่ที่กำลังจะมาถึงในอีกครึ่งปี’

“จริงด้วยสินะ ปีนี้น่าจะมีอะไรสนุกๆ ให้ชมมากมายเชียว ตำหนักเทวอนธการจะเข้าร่วมด้วยหรือไม่ เจ้าพอรู้หรือเปล่าอี้หรง”

“หากให้ข้าเดา ชินอ๋องอวี้เหวินเทียนหยาน่าจะพาธิดาเทพมาร่วมงาน เพื่อเปิดตัวนางต่อหน้าธารกำนัลของอาณาจักรอู๋ซางในงานนี้ ส่วนเรื่องจะลงประลองด้วยหรือไม่นั้น ข้าตอบไม่ได้”

จากนั้นพวกเขาก็เดินทางกลับตำหนักเทพอนันต์ ฮั่วเฮ่อฉีตรงไปหาพระอัยกาเป็นคนแรก

ชายชราในชุดผ้าแพรสีขาว อายุเกือบเจ็ดสิบทว่าดูราวชายวัยกลางคนอายุสี่สิบกลางๆ พลังตบะระดับฮว่าเสินขั้นปลายใกล้จะบรรลุสู่ขั้นสมบูรณ์ในอีกไม่กี่ปี กำลังยืนคัดแยกต้นอ่อนของสมุนไพรปราณที่เพาะเลี้ยงมากับมืออย่างทะนุถนอม

“ท่านปู่ หลานกลับมาแล้วขอรับ” เสียงแหบทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นข้างกายฮั่วเซี่ยวเทียน

ดวงตาสีฟ้าของชายชรา เหลือบมองหลานชายที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาห้าปีอย่างภาคภูมิใจ

“ระดับหยวนอิงขั้นกลาง ไม่เลวๆ ถือว่าไม่ทำให้ข้าผิดหวัง โอสถทิพย์เบิกทางสวรรค์ที่ข้าตั้งใจหลอมให้เจ้าโดยเฉพาะนับว่าไม่เสียเปล่า พลังของอัคคีหิรัณย์เป็นอย่างไรบ้าง ไหนแสดงให้ข้าดูซิ”

ฮั่วเฮ่อฉีกระตุกยิ้มซุกซนแบมือของตนออก ลูกไฟสีทองเจิดจรัสเปลี่ยนรูปเป็นสาวน้อยเต้นระบำยักย้ายส่ายเอวอยู่ในมือของชายหนุ่ม

ดวงหน้าสะคราญค่อนไปทางเย้ายวนเย็นชาขึ้นสามส่วน หลังฟังเรื่องราวจากปากหลานสาวจนจบ

เมิ่งอวี้เซียงหยัดกายขึ้นนั่ง เพ่งพิศเมิ่งเฟยหลิงด้วยสายตาล้ำลึก

“การคิดปองร้ายธิดาเทพมีโทษอย่างไรเจ้ารู้หรือไม่หลิงเอ๋อร์”

“ข้าทราบเจ้าค่ะท่านป้า แต่หากนางตายเองเพราะอุบัติเหตุหรือด้วยเหตุสุดวิสัยล่ะเจ้าคะ”

“เจ้าหมายความอย่างไร” เมิ่งอวี้เซียงหรี่ตามองอีกฝ่าย

เมิ่งเฟยหลิงขยับเข้ามาใกล้ท่านป้าของตน เริ่มเล่าถึงแผนการที่นางคิดทบทวนมาหลายวันให้เมิ่งอวี้เซียงฟัง

พวกนางสบตากันหลังจากนั้นอย่างมีเลศนัย รอยยิ้มร้ายผุดพรายบนใบหน้าของทั้งคู่

“หากใช้วิธีนี้ย่อมไม่มีใครคัดค้านแน่นอน แม้แต่ตัวชินอ๋องเองก็ตาม ฉลาดมากหลิงเอ๋อร์”