บทที่ 16 ภารกิจพิสูจน์ความสามารถ /1
เมื่อเสร็จจากธุระในเมืองเฉินเปี้ยน รวี่เยว่ก็เดินทางกลับสู่ตำหนักเทวาอนธการในคืนวันนั้น หญิงสาวสังหรณ์ใจว่ากำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น เพราะทุกครั้งที่หนังตากระตุก เป็นต้องมีเรื่องตีรันฟันแทงเสียทุกครั้งไป!
ล่าสุดเกิดขึ้นเมื่อสามเดือนที่แล้ว ระหว่างที่นางเดินทางลงจากภูผา เพื่อนำโอสถต่างๆ ที่หลอมไว้ ไปมอบให้หม่าลั่วและชุนอิ่งนำกลับไปยังหอโอสถของนางที่เมืองหลวง ซึ่งเปิดขึ้นเมื่อหนึ่งปีที่ผ่าน
…ในวันนั้น รวี่เยว่เพิ่งก้าวเท้าพ้นเขตวงกตมายามาได้เพียงไม่กี่ก้าว กลุ่มนักฆ่ารับจ้างจำนวนสามสิบคน ซึ่งมาดักรออยู่ก่อนแล้ว เข้าจู่โจมแบบกะทันหันจนนางตกใจทำถังหูลู่ตกพื้น! น่าโมโหที่สุด! ท่านอ๋องอุตส่าห์ทำให้นางกินเองกับมือ!
โชคดีที่นางไม่ได้พาสาวใช้ทั้งสองคนมาด้วย มิฉะนั้นเรื่องนี้คงได้ถึงหูผู้ปกครองของนาง ชินอ๋องอวี้เหวินเทียนหยา หากเขารู้เข้ามีความเป็นไปได้สูงว่า นางจะถูกสั่งห้ามลงจากตำหนักเทวาอนธการไปอีกหลายเดือน และนั่นจะมีผลกระทบกับกิจการทั้งหลายทั้งปวงของนาง เรื่องนี้รวี่เยว่ยอมไม่ได้ เวลาของนางเป็นเงินเป็นทอง!!
ตำหนักชินอ๋อง เรือนพักธิดาเทพ
รวี่เยว่อาศัยความมืดบดบัง ค่อยๆ ย่องกลับห้องพักอย่างเงียบเชียบ เมื่อรอดพ้นสายตาขององครักษ์ที่เดินตรวจตราตำหนักมาได้ ร่างบางจึงกลับสู่สภาพเด็กสาวตามปกติ เสี่ยวหลานรีบบินมาหานางทันที
“รวี่เยว่ เจ้ากลับมาก็ดีแล้ว ข้านึกว่าเจ้าจะมาพรุ่งนี้เสียอีก มีเรื่องสำคัญที่เจ้าต้องรู้ สหายนกกระจิบหยกมาแจ้งข่าวกับข้าว่า สตรีสกุลเมิ่งเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว พวกนางวางแผนกันว่า…” เสี่ยวหลานรีบถ่ายทอดเรื่องราวที่ได้ยินมาจากสายข่าวของมันให้รวี่เยว่ฟัง…
ห้าวันถัดมา
ในแดนปราณ รวี่เยว่นั่งชงชาอย่างพิถีพิถัน จากนั้นยกไปให้อาจารย์ทั้งสาม ที่กำลังเสวนากันอย่างออกรสออกชาติ
มือบางรินชาให้มหาเทวีเฟิ่งหนี่ว์เป็นคนแรก ก่อนรินให้มหาเทพหนุ่มทั้งสององค์
“ขอบใจมากศิษย์รัก” มหาเทวีแอบสังเกตดวงตาคู่งาม ที่ยามปกติเย็นชาไม่ยี่หระต่อสิ่งใดของรวี่เยว่ ทว่ากลับปรากฏคลื่นอารมณ์ให้เห็นในวันนี้
“เจ้าไม่ต้องกังวลไปรวี่เยว่ ถึงแม้ในเขตป่าอสูรชั้นในของภูผาหยินซาน จะเต็มไปด้วยสัตว์อสูรระดับสูง และอันตรายมากมาย แต่อย่าลืมว่าเจ้าเป็นศิษย์ของข้า ข้าไม่ปล่อยให้สัตว์อสูรพวกนั้นกล้ากำแหงกับเจ้าแน่นอน จริงหรือไม่เจ้าคะท่านพี่”
มหาเทวีเฟิ่งหนี่ว์ปลอบใจรวี่เยว่ หลังได้ยินเรื่องที่นาง ต้องเดินทางไปจับเป็นสัตว์อสูรระดับสูงกลับมา เพื่อพิสูจน์ความสามารถว่าตน เหมาะสมกับธิดาเทพของตำหนักเทวาอนธการตามกฎ ซึ่งนางเพิ่งได้รับแจ้งอย่างเป็นทางการ จากผู้อาวุโสของหอบำเพ็ญในช่วงเช้าวันนี้
ใบหน้างดงามหยาดเยิ้มในชุดสีแดงเพลิงของมหาเทวีเฟิ่งหนี่ว์ หันไปขยิบตาให้สามี ผู้เป็นนายเหนือหัวของสัตว์ทั้งปวงในโลกา มหาเทพหวงหลงมีลางสังหรณ์ไม่ดี สายตาของภรรยามองแล้วไม่น่าไว้ใจชอบกล…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง