ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1005

“นายพูดได้ถูกมาก” หัวหน้าน้อยอึ้งไปครู่หนึ่ง สำหรับคำพูดของอะเฉียงแล้วเขาเห็นด้วยเป็นอย่างมาก “ฉันรู้สึกว่าเย่ซือเฉินอาจจะอยากประมูลไม้ปักผมหยกนี้เพื่อไปเอาใจคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง” ขอแค่หัวหน้าน้อยไม่เอาแต่ใจเกินไปในบางเวลาก็ถือว่าฉลาดเหมือนกัน

“หากครั้งนี้ฉันสู้กับเย่ซือเฉิน ฉันต้องชนะแน่ๆ” หัวหน้าน้อยเห็นสถานการณ์นี้แล้ว อย่าพูดเลยว่าหงุดหงิดในใจแค่ไหน

ตามหลักการประมูลในตอนนี้ของเย่ซือเฉิน เขาต้องชนะแน่นอน ทำไมเงินของเขาต้องใช้หมดในตอนนี้ ช่างน่าเสียดายมากจริงๆ

ครั้งนี้อะเฉียงไม่ได้โต้กลับหัวหน้าน้อยของบ้านตัวเอง เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอะเฉียงก็เห็นด้วยกับคำพูดของหัวหน้าน้อย

“แต่ว่า คนที่อยู่ห้องเบอร์11ท่านนั้นก็เก่งมาก ดูจากสถานการณ์แล้วเหมือนจะตัดสินใจสู้กับคุณชายสามเย่สุดขีดเลย? นายว่าไม้ปักผมหยกนี้จะประมูลถึงราคาเท่าไหร่? จะสูงกว่าเครื่องหยกของราชวงศ์โจวและฮั่นที่ฉันประมูลก่อนหน้านี้ไหม” หัวหน้าน้อยเริ่มคิดจินตนาการไปไกล แน่นอนว่า เขาเองก็อยากเห็นผลแบบนั้น

พูดตามจริงแล้ว หัวหน้าน้อยอยากเห็นไม้ปักผมหยกนี้ประมูลถึงราคาที่เขาประมูลเครื่องหยกของราชวงศ์โจวและฮั่นในก่อนหน้านี้ แล้วให้เย่ซือเฉินจ่าย

หากเป็นแบบนั้นจริงๆ งั้นก็สะใจมากๆ แล้ว!!

อะเฉียงมองไปทางหัวหน้าน้อยของบ้านตัวเอง ริมฝีปากอดเบ้ขึ้นไม่ได้ หัวหน้าน้อยกำลังคิดอะไรเนี่ย?

ไม้ปักผมหยกชิ้นนี้ราคาเริ่มประมูลแค่ห้าล้าน ประมูลแต่ละครั้งเพิ่มขึ้นแค่ห้าแสน อยากจะประมูลไปถึง18ร้อยล้าน?

นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!!

ความคิดแบบนี้ของหัวหน้าน้อยล้วนแต่เป็นฝันกลางวัน!!

ภาพฉายจอใหญ่ในตอนนี้ราคาได้สูงขึ้นทะลุสามสิบล้านแล้ว เสียงกริ่งก็ยังคงดังไม่หยุด ทั้งสองฝ่ายก็ยังคงมีความหมายที่จะไม่หยุดลง

“นี่เกิดอะไรขึ้น? คนที่อยู่ห้องเบอร์11โหดกว่าคุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10อีก” กู้หวูกดกริ่งไปด้วย และไม่เป็นการเสียเวลาที่จะพูดแสดงออกความเห็นของตัวเองไปด้วย

กู้หวูรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดในคืนนี้พัฒนาถึงขั้นที่อยู่นอกเหนือความคิดของเขาแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าจะไม่มีใครแย่งไม้ปักผมหยกนี้กับหัวหน้าจริงๆ เขาคิดว่าประมูลไม้ปักผมหยกนี้คงจะใช้เงินไม่มาก

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ทะลุสามสิบล้านแล้ว สำหรับไม้ปักผมหยกนี้แล้วเป็นราคาที่สูงมากจริงๆ แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามไม่มีความหมายที่จะหยุดลงเลย

เมื่อกี้หัวหน้าพูดว่า จะต้องประมูลไม้ปักผมหยกนี้ให้ได้ นี่เป็นของที่หัวหน้าจะมอบให้คุณหญิงเลย ดังนั้นกู้หวูก็ไม่มีทางหยุดลงเด็ดขาด

ขณะนี้ในงานประมูลนอกจากเสียงของกริ่งแล้วก็ไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นอีกเลย ทุกคนที่อยู่ในงานแม้กระทั่งหายใจก็หยุดโดยไม่ได้ตั้งตัว

ต่างก็รอคอย รอคอยว่าสุดท้ายจะเป็นผลยังไง?!

“เจ้านาย ตอนนี้ทำยังไงดีครับ?” อีกห้องหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งยืนข้างหลังของเจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่ ถามหาความเห็นของเจ้านายบ้านตัวเอง สถานการณ์การแย่งชิงในงานประมูลนั้นเกิดขึ้นทุกครั้ง แต่ว่าในรูปแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขาพบเจอ

หากประมูลแบบนี้ต่อไปก็คงไม่จบไม่สิ้นสักที?

“บอกให้หยุดเถอะ เก็บของเอาไว พอถึงเวลาก็ให้คุณชายสามเย่” เจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่ก็รู้ว่าหากเป็นแบบนี้ต่อไปก็ไม่ใช่เรื่อง นี่ไม่เป็นไปตามกฎของการประมูลแล้ว อีกอย่างเขาก็มองออกว่าคุณชายสามเย่อยากจะได้ไม้ปักผมหยกนี่มากๆ ดังนั้นจึงเต็มใจมากที่จะขายน้ำใจหรือบุญคุณนี้กับคุณชายสามเย่

“ครับ ผมรีบให้พิธีกรเรียกหยุดครับ” หลังจากได้รับคำสั่งจากเจ้านายแล้ว ก็รีบส่งข้อความให้พิธีกร

ฉู่หลิงเอ๋อที่อยู่ในห้องเบอร์11ในตอนนี้อึ้งไปเลย เธอรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถังจื่อโม่จะตัดสินใจแย่งกับคุณชายสามเย่ พูดเตือนเขาไม่ไหว จึงคิดว่าได้แต่ปล่อยจื่อโม่ไปแล้ว

เธอคิดว่าคุณชายสามเย่คือคนที่เงียบสงบ คุณชายสามเย่ประมูลถึงราคาที่แน่ชัดแล้วก็คงจะหยุดลง เหมือนกับก่อนหน้านี้ที่คุณชายสามเย่ทำกับคุณมู่

แต่ว่าไม่ว่ายังไงฉู่หลิงเอ๋อก็คิดไม่ถึงว่าประมูลถึงสามสิบล้านแล้ว คุณชายสามเย่ยังไม่มีความหมายที่จุหยุดลง

คุณชายสามเย่ก็บ้าไปแล้วหรอ?!

ส่วนถังจื่อโม่ก็ยืนหยัดมาก คุณชายสามเย่ไม่หยุด ถังจื่อโม่ก็ไม่หยุด

ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าที่ถังจื่อโม่ไม่ยอมหยุดยังมีเหตุผลหลักๆ อีกเหตุผลหนึ่ง นั่นก็คือถังจื่อโม่ตัดสินใจตั้งแต่แรกแล้วว่าจะให้คุณชายสามเย่จ่ายเงิน

สุดท้ายแล้วก็เป็นคุณชายสามเย่จ่ายเงิน ถังจื่อโม่ไม่สนใจอยู่แล้วว่าสุดท้ายนั้นจะเป็นราคาอะไร

ไม่แน่ราคายิ่งสูงถังจื่อโม่ยิ่งดีใจ ไม่ว่ายังไงแล้วสุดท้ายคนที่จ่ายเงินก็คือคุณชายสามเย่!!