ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1004

เรื่องในคืนนี้ช่างแปลกประหลาดมาก พอถึงเวลาใครก็ไม่อยากพุ่งไปทางที่มีอันตรายหรอก แม้กระทั่งคุณมู่ท่านนั้นก็ดับไฟยอมแพ้แล้ว ใครจะกล้ามาแย่งกับคุณชายสามเย่ในเวลานี้อีก?!

“ห้าล้านห้าแสนครั้งที่หนึ่ง ห้าล้านห้าแสนครั้งที่สอง ห้าล้านห้าแสนครั้งที่สาม.....” พิธีกรดึงสติกลับมาได้ ก็รีบประกาศราคา หัวหน้าเคยสั่งไว้ว่าจะต้องขายน้ำใจหรือบุญคุณให้กับคุณชายสามเย่ชิ้นหนึ่ง พิธีกรเห็นว่านี่คือโอกาสที่ไม่เลว พิธีกรกลัวว่าคุณมู่เบอร์10จะเข้ามายุ่งวุ่นวายต่อ ดังนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าความเร็วของการพูดนั้นเร็วขึ้นเล็กน้อย

แต่ว่า ในตอนที่พิธีกรประกาศครั้งที่สาม เสียงกริ่งก็ยังดังขึ้นแล้ว

พิธีกรอึ้งไปเลย รีบเงยหน้าหันไปมองทางห้องเบอร์10

ทุกคนที่อยู่ในงานต่างก็มองทางห้องเบอร์10อย่างไม่ได้ตั้งใจกันหมด

“พวกเธออย่ามองฉันสิ กริ่งครั้งนี้ฉันไม่ได้เป็นคนกด” นัยน์ตาสีพีชที่แสนสวยของหัวหน้าน้อยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขารู้อยู่แล้วว่าคนที่อยู่ห้องเบอร์11นั้นก็พุ่งตรงมาทางเย่ซือเฉิน ดังนั้นเมื่อกี้เขาจึงตกลงกับอะเฉียงว่าจะไม่ประมูลแล้ว

เขาไม่ประมูลต่อไม่ได้แปลว่าเขาจะยอมแพ้แล้ว

เขาแค่แบ่งโอกาสให้กับคนห้องเบอร์11 เป็นเหมือนกับที่คิดไว้เลยคนห้องเบอร์11ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง

ไม่เลว ไม่เลว ไม่เลวจริงๆ!!

พิธีกรได้ยินคำพูดของเขาแล้ว จึงจะดึงสติกลับมาได้ จึงจะเห็นว่ากริ่งที่กดเมื่อกี้เป็นคนที่อยู่ห้องเบอร์11กด เมื่อกี้พอได้ยินเสียงกริ่งแล้ว การตอบสนองแรกของเขาก็คือมองไปทางคุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10 ไม่ได้ไปสนใจเรื่องอื่นเลย

คนในงานก็เห็นว่ากริ่งครั้งนี้เป็นคนที่อยู่ห้องเบอร์11กด ไม่ใช่คุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10ท่านนั้นแล้ว

สถานการณ์แบบนี้ ทำให้คนที่อยู่ในงานต่างก็ตกใจกันไปหมดอีกครั้ง คืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทำไมแต่ละคนต่างก็ต่อต้านกับคุณชายสามเย่กันหมดเลยหรอ?

เริ่มด้วยคุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10 ตอนนี้ก็มาห้องเบอร์11อีกคนแล้ว?

ห้องเบอร์11เมื่อกี้บอกว่ามือลั่นไม่ใช่หรอ? แล้วครั้งนี้เกิดอะไรขึ้น? มือลั่นกดผิดอีกแล้วหรอ?

เปอร์เซ็นต์ที่มือจะลั่นสูงเกินไปหน่อยหรือเปล่า?

นี่เป็นงานประมูลนะ ไม่ใช่ตลาดขายผักสด!!

“หัวหน้า ห้องเบอร์11ก็อยากหาเรื่องนิครับ?” กู้หวูมองไปทางหัวหน้าบ้านตัวเอง หัวหน้าบอกแท้ๆ ว่าไม่ต้องสนใจคนห้องเบอร์11 แต่ว่าตอนนี้ดูเหมือนว่าคนที่อยู่ห้องเบอร์11จะพุ่งมาทางหัวหน้าของพวกเขาแล้ว

คุณชายสามเย่ขมวดคิ้วไปทีหนึ่ง เขามั่นใจมากว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้ฟังผิด นั่นคือเสียงของฉู่หลิงเอ๋อ

ความสามารถระหว่างฉู่หลิงเอ๋อและเวินลั่วฉิงไม่เลว ถึงแม้ว่าฉู่หลิงเอ๋อจะขี้เล่น แต่ว่าคงจะไม่ต่อต้านกับเขาในสถานการณ์แบบนี้หรอก

หรือว่าฉู่หลิงเอ๋อเองก็ชอบไม้ปักผมหยกนี้

แต่ว่าไม้ปักผมหยกนี้เขาตัดสินใจประมูลมาแล้วมอบให้กับเวินลั่วฉิง ดังนั้นเขาไม่มีทางยอมแน่นอน ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นใคร เขาก็จะไม่ยอม

“ประมูลให้ได้” คุณชายสามเย่ออกคำพูดแล้ว ความหมายชัดเจนมากๆ แล้ว

“เข้าใจครับ” กู้หวูได้รับคำสั่งแล้วก็รีบกดกริ่งอีกครั้ง

ครั้งนี้ กริ่งดังขึ้นอีกครั้ง และดังขึ้นตามอีกครั้ง ต่อด้วยความเร็วที่เหมือนกัน เป็นเหมือนกับสองสามครั้งก่อนเลย

สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกันก็คือครั้งนี้ไม่ใช่คุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10แล้ว แต่เปลี่ยนเป็นห้องเบอร์11แทน

“จื่อโม่ นายจะแย่งกับคุณชายสามเย่จริงๆ หรอ?” ฉู่หลิงเอ๋อที่อยู่ห้องเบอร์11มองไปทางถังจื่อโม่ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าแววตามีความซับซ้อน ดูเหมือนว่าเด็กน้อยจื่อโม่ไม่ได้ยอมแพ้กับแผนการของเขา สุดท้ายก็ต่อต้านกับคุณชายสามเย่เข้าแล้ว