เพราะว่าฉู่หลิงเอ๋ออยู่ในห้องเบอร์11ติดกับห้องเบอร์10 ทันใดนั้นฉู่หลิงเอ๋อไม่ทันตั้งตัว หัวเราะดังไปหน่อย ดังนั้นหัวหน้าน้อยที่อยู่ห้องเบอร์10ก็ได้ยินแล้ว
หัวหน้าน้อยได้ยินเสียงหัวเราะของฉู่หลิงเอ๋อแล้ว ดวงตากะพริบตา จากนั้นก็เคาะไปที่ข้างกำแพง “อย่าหัวเราะดังเกินไป ก่อนที่จะหัวเราะคิดถึงผลที่ตามมาก่อน หากไม่ใช่เพราะฉันเห็นว่าศัตรูของเราคือเย่ซือเฉินเหมือนกัน ฉันไม่กล้ารับรองเลยจริงๆ ว่าจุดจบของเธอในตอนนี้จะเป็นยังไง?”
ระดับเสียงของหัวหน้าน้อยไม่ได้ถูกควบคุมมากนัก ฉู่หลิงเอ๋อสามารถได้ยิน แน่นอนว่าเย่ซือเฉินที่อยู่อีกข้างหนึ่งก็สามารถได้ยิน
ฉู่หลิงเอ๋ออึ้งไปเลย เม้มไปที่ริมฝีปากทันที การตอบสนองแรกก็คืออยากจะโต้กลับ “นายขู่ฉัน ฉัน.....”
เธอ ฉู่หลิงเอ๋อเกลียดการที่ถูกผู้อื่นข่มขู่ที่สุดแล้ว!
แต่ว่า คำพูดของเธอยังไม่ทันพูดจบ ถังจื่อโม่ก็ห้ามเธอไว้
“เกินอะไรขึ้นเนี่ย? ห้องเบอร์11ก็พุ่งมาทางหัวหน้าหรอ?” กู้หวูได้ยินคำพูดของหัวหน้าน้อยแล้วมีความงงเล็กน้อย สถานการณ์ในวันนี้ยิ่งอยู่ยิ่งซับซ้อนแล้วจริงๆ “นี่เป็นคนอะไรกันบ้างเนี่ย? คนที่อยู่ห้องเบอร์11ยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย?”
“ห้องเบอร์11ไม่ต้องไปสนใจ” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณชายสามเย่ไม่ได้จัดให้คนที่อยู่ห้องเบอร์11เป็นศัตรู เพราะว่าเขาฟังออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเป็นเสียงของฉู่หลิงเอ๋อ
ครั้งที่แล้วตอนที่ฉู่หลิงเอ๋อไปร่วมงานการแข่งขันการออกแบบกับเวินลั่วฉิงที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป เขาก็เคยเจอกับฉู่หลิงเอ๋อแล้ว และเคยคุยด้วยสองสามคำ ดังนั้นจึงจำเสียงของฉู่หลิงเอ๋อได้
เขาเองก็เดาออกแล้วว่าฉู่หลิงเอ๋อน่าจะมาแทนมู่หรงดัวหยาง
ฉู่หลิงเอ๋อก็แค่มีนิสัยชอบความบันเทิง ดังนั้นก่อนหน้านี้อาจจะเพราะมือลั่นไปกดโดนกริ่งจริงๆ
เพราะรู้ว่าคนที่อยู่ห้องเบอร์11คือฉู่หลิงเอ๋อ ดังนั้นคุณชายสามเย่จึงไม่ได้คิดมากอะไร
“อ๋อ” กู้หวูตอบกลับไปด้วยเสียงเบาประโยคหนึ่ง ไม่รู้ว่าโล่งอกไปหนึ่งที หรือว่ามีความผิดหวังเล็กน้อย
“หัวหน้า คุณมู่เบอร์10มีเป้าหมายต่อต้านเราชัดเจนขนาดนี้ พวกเราคงไม่สามารถปล่อยไปแบบนี้หรอกมั้งครับ?” กู้หวูมองไปทางหัวหน้าบ้านตัวเอง ในแววตามีแสงสว่างแฝงอยู่
เหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ สะใจมากจริงๆ กู้หวูรู้สึกว่าจะทำให้คนรู้สึกติดใจได้ ปกติแล้วไม่ว่าเขาทำอะไรก็จะสุขุมเย็นชา แต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกว่าทั้งตัวของเขานั้นเลือดกำลังเดือดและเร่าร้อนมาก ทำให้เขาอยากจะทำต่อโดยไม่สามารถควบคุมได้
แต่ว่า เขายังต้องได้รับการอนุญาตจากหัวหน้าก่อนจึงจะได้!!
“งั้นก็ประมูลสักสองสามชุด ควบคุมราคาให้ดี” คุณชายสามเย่ไม่ใช่คนที่จะให้ผู้อื่นมารังแกได้ง่ายๆ อยู่แล้วตั้งแต่แรก หากมีคนกล้ามารังแก เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่โต้กลับ
ชุดการประมูลต่อจากนี้เย่ซือเฉินประมูลต่อทุกชุด คุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10ก็กดกริ่งตามต่อเรื่อยๆ แต่ว่าสุดท้ายแล้วก็เป็นคุณมู่ที่ต้องจ่าย
ไม่ได้ออกราคาสูงส่งเหมือนสองครั้งก่อน แต่ว่าราคาในแต่ละครั้งก็ไม่ต่ำแน่นอน สรุปแล้วสิ่งที่คุณมู่ประมูลได้ราคาล้วนแต่ไม่คุ้มค่า
ในไม่ช้าสามพันล้านที่คุณอาต่งโอนมากใช้หมดแล้ว
“หัวหน้าน้อย เงินของเราใช้หมดแล้วครับ” อะเฉียงในตอนนี้อยากร้องไห้มาก หัวหน้าน้อยแพ้ให้กับคุณชายสามเย่ทุกครั้งเลย ไม่เคยชนะแม้แต่ครั้งเดียว
มีหลายครั้ง หัวหน้าน้อยคำนวณเอาไว้แล้ว และสามารถควบคุมได้ แต่ว่าคุณชายสามเย่ดันหยุดลงในราคาก่อนหน้าที่หัวหน้าน้อยวางแผนไว้ ช่างโชคร้ายมากจริงๆ
หากไม่ใช่เพราะคุณชายสามเย่ก็ได้ฝึกจิตวิทยากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง จะสามารถมองใจคนออกหรอก?
ใช่ว่าคุณชายสามเย่จะสามารถมองผ่านความคิดของหัวหน้าน้อยอย่างทะลุทะลวง?
“ให้คุณอาต่งโอนมาอีก” สามพันล้านก็ใช้หมดไปแบบนี้เลย หัวหน้าน้อยกลับไม่รู้สึกเจ็บใจเลยสักนิด
“พวกเราจะต้องชนะเย่ซือเฉินสักครั้ง” ตอนนี้สำหรับหัวหน้าน้อยแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการชนะเย่ซือเฉินแล้ว
“คุณอาต่งบอกว่า เมื่อกี้หัวหน้าออกคำพูดแล้วครับ ว่าห้ามโอนเงินให้หัวหน้าน้อยอีก” อะเฉียงแอบถอนหายใจไปหนึ่งที มองไปทางหัวหน้าน้อยของบ้านตัวเองด้วยความระมัดระวัง จริงๆ แล้วคุณอาต่งไม่ได้พูดประโยคนี้ เป็นเขาที่ไม่อยากให้หัวหน้าน้อยทำอะไรมั่วๆ จึงได้พูดโกหกไป
“หัวหน้ารู้ได้อย่างไร?” นัยน์ตาสีพีชที่แสนสวยของหัวหน้าน้อยหันมาเล็กน้อย มองไปทางอะเฉียง
“ผมเป็นคนบอกผู้ดูแลจ้งเองครับ ครั้งที่แล้วตอนที่ไปพบหัวหน้า ผู้ดูแลจ้งได้ให้ช่องทางติดต่อผมมาครับ”
อะเฉียงเห็นหัวหน้าน้อยจ้องอยู่แบบนี้ ในใจรู้สึกผิดมากๆ จริงๆ แล้วเขาไม่ได้บอกกับผู้ดูแลจ้ง หัวหน้าน้อยจะดื้อด้านแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางบอกผู้ดูแลจ้ง
เขาก็แค่อยากจะหยุดหัวหน้าน้อยเท่านั้นเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน
แอด ถ้าเป็นไปได้ช่วยอัพ1031-1049เป็นจื่อโม่จะเผยตัวกับพ่อ ท่อนนี้หายไป ไม่รู้จะไปตามเรื่องนี้ได้ที่ไหน ขอบคุณมากกกกกกกก...
ตอนหายไป 400 ตอนเลย จะหาอ่านได้ที่ไหนคะ 😓...