ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 103

บทที่ 103 พ่อแท้ๆของลูก

เมื่อวานนี้ คุณแม่โทรหาเวินลั่วฉิง เมื่อเวินลั่วฉิงบอกว่าเธอได้แต่งงานกับเย่ซือเฉินแล้ว ตอนนั้นเธอตกใจอย่างเห็นได้จัด

เวินลั่วฉิงแต่งงานกับเย่ซือเฉินได้อย่างไรกัน?

เธอรู้จักเวินลั่วฉิงดี มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะยอมแต่งงานกับผู้ชายอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า

ดังนั้น เธอจึงนึกถึงคำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้ออกเพียงอย่างเดียว

แต่ว่า...

มู่หรงดัวหยางดูรายงานผลตรวจอีกครั้ง หลังจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และต่อสายหาเวินลั่วฉิง

“สวัสดีค่ะ” ณ ตอนนี้เวินลั่วฉิงยังคงนอนอยู่บนเตียง เมื่อรับโทรศัพท์ เสียงของเธออ่อนลงเล็กน้อย

“เวินลั่วฉิง คุณอย่าบอกผมนะว่าคุณยังไม่ตื่นน่ะ?” เมื่อมู่หรงดัวหยางได้ยินเสียงของเธอ เขาก็รู้สึกประหลาดใจมาก เธอยังไม่ตื่นงั้นเหรอ?

ตื่นแล้วยังไม่ลุกออกจากเตียง อย่าบอกนะว่าเพราะอยู่กับเย่ซือเฉิน?!!

“รายงานผลการตรวจออกแล้วเหรอ?” เมื่อเวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเขา ก็รีบได้สติ และเด้งออกจากเตียงทันที

“ใช่ ผลออกมาแล้ว เธอเอาไปดูผลเองแล้วกัน” มู่หรงฟังเสียงการเคลื่อนไหวของเธอผ่านทางโทรศัพท์ ใบหน้าเต็มไปด้วยความมืดมิด เขาไม่มีเจตนาที่จะบอกผลกับเธอโดยตรง

เขาอยากให้เธอมารับเอง เพราะว่าเขายังมีอีกหลายคำถามที่อยากจะถามเธอ

“แล้วคุณป้ามู่หรงล่ะ?” เวินลั่วฉิงจะไม่เข้าใจความหมายของเขาได้อย่างไร เธอรู้ดีว่าการที่เธอบอก คุณป้ามู่หรงเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินเมื่อวานนี้ เป็นเรื่องที่ไม่ง่าย

“ยังไงนะ? ตอนนี้เธอเพิ่งมารู้สึกกลัว แล้วตอนแรกทำไมเธอถึงทำลงไปล่ะ?” โกรธก็โกรธ ขำก็ขำ แท้จริงแล้วเธอก็รู้สึกกลัวเป็นด้วยงั้นเหรอ?

“แม่ผมเมื่อวานก็กลับไปแล้ว” อย่างไรก็ตาม มู่หรงดัวหยางได้เพิ่มอีกประโยคข้างหลังเข้าไปเพื่อบอกความจริงกับเธอ

“โอเค เดี๋ยวฉันไปเอา” เวินลั่วฉิงถอนหายใจ ขอแค่คุณป้ามู่หรงไม่อยู่ เธอก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวแล้ว

เวินลั่วฉิงงรีบไปที่ศูนย์การตรวจของมู่หรงดัวหยางโดยเร็วที่สุด

“เอกสารรายงานผลการตรวจล่ะ?” เวินลั่วฉิงตรงเข้าไปที่ห้องทำงานของมู่หรงดัวหยาง ไม่มีเรื่องไร้สาระมาแทรก และถามเขาถึงผลลตรวจอย่างตรงไปตรงมา

“คุณลองดูเอาเองแล้วกัน” มู่หรงดัวหยางนำเอกสารรายงานผลการตรวจไปไว้ตรงหน้าของเธอ

เวินลั่วฉิงรีบรับมาอย่างรวดเร็ว ดูแวบหนึ่งแล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

ผลปรากฏว่า เย่ซือเฉินไม่มีความเกี่ยวข้องกับลูกน้อยของเธอ ดูเหมือนว่า เธอจะคิดมากเกินไป

“ผลพิสูจน์ออกมาว่า เด็กทั้งสองไม่ใช่ลูกของเย่ซือเฉิน แล้วคุณวางแผนที่จะแก้ไขเรื่องการแต่งงานกับเย่ซือเฉินอย่างไร?” มู่หรงดัวหยางมองไปที่เธอ ขณะนี้ใบหน้าของเขาดูจริงจังมากขึ้น เขาเข้าใจว่าเวินลั่วฉิงสงสัยว่าเด็กทั้งสองเป็นลูกของเย่ซือเฉิน เธอถึงตัดสินใจแต่งงานกับเย่ซือเฉิน

“การที่ฉันยอมแต่งงานกับเย่ซือเฉิน มันไม่เกี่ยวอะไรกับเด็กสองคนนั้นเลย” เวินลั่วฉิงหันกลับไปมองมู่หรงดัวหยางเพื่อที่จะยืนยันกับเขาว่าเธอไม่ได้ปกปิดอะไร เพราะเธอรู้ดีกว่า ถ้าเกิดว่าเธอปกปิดอะไร มู่หรงดัวหยางต้องไปสืบหาข้อมูลด้วยตัวเองแน่นอน

“ไม่เกี่ยวกับเด็กทั้งสองงั้นเหรอ? แล้วทำไมเธอถึงยอมแต่งงานกับเขาล่ะ?” มู่หรงดัวหยางตกตะลึง ดวงตาของเขากระพริบอย่างรวดเร็ว ถ้าไม่ใช่เหตุผลนี้ แล้วจะเป็นเหตุผลอะไร?

“ฉันทำข้อตกลงที่จะแต่งงานกับเย่ซือเฉิน ข้อตกลงนี้มีระยะเวลาหนึ่งปี ทั้งหมดนี้เพื่อที่จะช่วยให้เขาได้รับส่วนแบ่งของตระกูลเย่ และแน่นอนว่า ถ้าเกิดว่าเขาได้รับส่วนแบ่งจากตระกูลเย่ก่อนกำหนด พวกเราก็สามารถที่หย่าก่อนกำหนดได้เช่นกัน” เวินลั่วฉิงตัดสินใจที่จะบอกเขา เหตุผลนี้ยังไงก็ปกปิดไม่ได้อยู่แล้ว

มู่หรงดัวหยางมองไปที่เธอ ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง และอ้าปากโดยไม่รู้ตัว เขาได้แค่จ้องมองไปที่เธออย่างว่างเปล่า เวลาผ่านไปพักหนึ่งสติก็ยังไม่กลับมา

เวินลั่วฉิงไม่ได้สนใจเขาอีก เธอฉีกรายงานผลการตรวจนั้นเป็นชิ้น ๆ หลังจากนั้นก็ถือไปที่ห้องน้ำ และนำเศษไปล้างลงท่อน้ำทิ้ง

“ฉันไปก่อนนะ” หลังจากที่เวินลั่วฉิงเดินออกมาจากห้องน้ำ และตัดสินใจที่จะกลับ

รอบนี้ ในที่สุดสติของมู่หรงดัวหยางก็กลับมาจนได้ ดวงตาคู่นั้นของเขามองไปที่เวินลั่วฉิง “คุณรอแปบหนึ่ง ถ้าตามที่คุณว่า คุณโดนบังคับให้แต่งงานกับเย่ซือเฉินใช่ไหม?”