ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1058

“ฉู่หลิงเอ๋อทำแบบนั้นก็เพราะเวินลั่วฉิง ฉะนั้นการที่พวกเราจัดการเวินลั่วฉิงก็เท่ากับจัดการฉู่หลิงเอ๋อด้วยเหมือนกัน” ไป๋หยิงไม่อยากให้มีปัญหาอื่นเพิ่มขึ้น ไม่ว่ายังไง แผนการของเธอก็สำคัญที่สุด ไม่มีทางให้เรื่องอื่นมากระทบกับแผนการของเธอเด็ดขาด

เพียงแต่ว่า คืนนี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นเหนือความคาดหมายของเธอ

การปกป้องของคุณนายเหว้ยที่มีต่อเวินลั่วฉิง อีกทั้งเวินลั่วฉิงรู้เรื่องเมื่อห้าปีก่อน เรื่องพวกนี้ไม่เป็นผลดีกับเธออย่างมาก

“แล้วแผนของพวกเราคืนนี้ยังดำเนินต่อไปไหม?” เฉิงโหรวโหรวรู้สึกเขวเล็กน้อย ดวงตาลุกวาวขึ้น คืนนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย เฉิงโหรวโหรวจึงรู้สึกกังวลมาก

“ต้องดำเนินต่อไปอยู่แล้ว” ไป๋หยิงหรี่ตาลง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม แม้ว่าคืนนี้จะเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นมากมาย เธอเองก็กังวลใจว่าถึงเวลานั้นแผนการของเธอจะไม่ราบรื่นเหมือนอย่างที่คาดการณ์เอาไว้

แต่ไป๋หยิงไม่อยากพลาดโอกาสครั้งนี้ไป

ฉะนั้น แผนการของเธอจำเป็นต้องไปต่อ วันนี้เธอต้องทำให้เวินลั่วฉิงชื่อเสียงป่นปี้ให้ได้......

ไป๋หยิงรู้ดี ว่าวันนี้คนในตระกูลเหว้ยจะต้องปกป้องเวินลั่วฉิงแน่นอน แต่ถ้ารอให้เวินลั่วฉิงกลับเมือง A คนที่คอยปกป้องเวินลั่วฉิงจะมีมากกว่านี้

มีทั้งตระกูลถัง มีทั้งเย่ซือเฉิน ไหนจะหัวหน้าแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ รวมถึงหัวหน้าน้อยคนนั้นอีกด้วย

ถึงเวลานั้น เธอยิ่งลงมือได้ลำบาก

“แต่เมื่อกี้นี้เวินลั่วฉิงบอกว่ารู้จักเธอ และบอกว่าเธอเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่อีกด้วย? ตกลงมันยังไงกันแน่?” เฉิงโหรวโหรวนึกถึงคำพูดเมื่อครู่นี้ของเวินลั่วฉิง จึงรู้สึกสงสัยขึ้นมา

“เธอไม่เห็นเหรอว่าเวินลั่วฉิงจงใจ? มันจงใจให้พวกเราแตกคอกัน” ไป๋หยิงถูกเฉิงโหรวโหรวทำให้โมโหจนอกแทบแตก ยัยโง่ไม่มีสมองคนนี้มันโง่เกินไปแล้ว

“แต่เมื่อกี้นี้เธอไม่ได้ปฏิเสธ แสดงว่าพวกเธอรู้จักกันจริง ๆ ระหว่างเธอกับเวินลั่วฉิงต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน?” น้อยครั้งที่เฉิงโหรวโหรวจะฉลาดขึ้นมาสักนิด เธอดูออกว่าระหว่างไป๋หยิงกับเวินลั่วฉิงมีปัญหาอะไรบางอย่าง

ไป๋หยิงอึ้งไปเล็กน้อย แล้วหัวเราะออกมา แต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะโมโห ยัยโง่คนนี้นี่เรื่องที่ควรคิดกลับคิดไม่ได้ เรื่องที่ไม่ควรคิดกลับคิดได้ขึ้นมา

“ใช่ ฉันรู้จักเวินลั่วฉิงนานแล้ว” ตอนนี้ไป๋หยิงไม่สามารถปิดบังได้อีกต่อไป ไป๋หยิงรู้ว่าเฉิงโหรวโหรวไม่ฉลาด ยิ่งไม่ฉลาดก็ยิ่งถูกคนหลอกใช้ได้ง่าย และถูกคนอื่นยุแยงได้ง่ายมากขึ้น

ตอนนี้เธอต้องพึ่งพาเฉิงโหรวโหรวเท่านั้น ดังนั้นจะให้เฉิงโหรวโหรวเข้าใจเธอผิดไม่ได้เด็ดขาด

“เวินลั่วฉิงเป็นศัตรูของฉัน” ไป๋หยิงกัดฟันกรอด ๆ ความเคียดแค้นบนใบหน้าปิดบังไว้ไม่ได้อีกต่อไป : “ฉันแทบอยากจะลอกหนังและเลาะกระดูกของมันให้เป็นชิ้น ๆ”

“ฉะนั้น ที่จริงตัวเธอเองอยากจัดการเวินลั่วฉิง ที่จริงเธอกำลังหลอกใช้ฉัน” ตอนนี้ เฉิงโหรวโหรวไอคิวสูงขึ้นมาแล้ว เข้าใจประเด็นสำคัญของเรื่องนี้แล้วล่ะ

ไป๋หยิงหรี่ตาลงเล็กน้อย เธอแอบถอนหายใจออกมา จากนั้นก็มองเฉิงโหรวโหรว แล้วพูดออกมาช้า ๆ ชัด ๆ ทีละคำ : “ใช่ เวินลั่วฉิงเป็นศัตรูของฉัน แต่มันก็เป็นศัตรูของเธอด้วยเหมือนกัน พวกเรามีศัตรูคนเดียวกัน ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราก็ได้ผลประโยชน์ร่วมกัน ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันถึงได้ทุ่มเททุกอย่างเพื่อช่วยเธอจัดการกับเวินลั่วฉิง แบบนี้ยิ่งดีกับตัวเธอและตัวฉิงไม่ใช่หรือไง?”

เฉิงโหรวโหรวเม้มปากเล็กน้อย มองไปที่ไป๋หยิง แล้วเงียบไปครู่หนึ่ง

“ทำไม? เธออยากยอมแพ้เหรอ ไม่อยากดำเนินตามแผนของพวกเราแล้วเหรอ?” ไป๋หยิงเห็นเฉิงโหรวโหรวเงียบไปก็ยิ่งแสยะยิ้มออกมา : “เธอคิดให้ดีนะ เวินลั่วฉิงเป็นอันตรายต่อเธอยิ่งกว่าฉันเสียอีก ถ้าไม่กำจัดเวินลั่วฉิง สถานะเจ้าหญิงของเธอก็ไม่มั่นคงหรอก ถ้าหากเวินลั่วฉิงเป็นลูกสาวของหัวหน้าจริง ๆ ถึงเวลานั้นจะมีที่ให้เธอพักพิงเหรอ?”