ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1059

“ไอหยา รุ่นพี่ของเธอมาแล้ว” ฉู่หลิงเอ๋อเดิมทีเป็นคนที่ชอบสนุกไม่เกรงกลัวอะไรอยู่แล้ว : “รุ่นพี่รอให้เธอกลับไปไม่ไหว จนต้องมาหาเธอเองเลยเหรอ?”

ขณะที่ฉู่หลิงเอ๋อพูดประโยคนี้ก็ได้หันไปมองทางคุณฟู่ เห็นแววตาของคุณฟู่ดูเย็นยะเยือกมากยิ่งขึ้น ฉู่หลิงเอ๋อก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เห็นได้ชัดว่าศัตรูหัวใจของคุณฟู่มาแล้ว ต่อไปคงมีเรื่องสนุกแน่นอน

ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าไป๋หยูหนิงแอบรักเหมียวเหยียนมาตลอด แม้ว่าเหมียวเหยียนไม่เคยตอบตกลงไป๋หยูหนิง แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธไป๋หยูหนิงออกมาตรง ๆ เห็นได้ชัดว่าเหมียวเหยียนต้องการกั๊กไป๋หยูหนิงเอาไว้

ส่วนเรื่องทำไมรุ่นพี่ต้องกั๊กไป๋หยูหนิงเอาไว้นั้น พวกเธอที่คอยดูอยู่ตลอดก็เห็นอย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมาไป๋หยูหนิงทำเพื่อรุ่นพี่คนนี้มากมาย และไป๋หยูหนิงก็รักมาก จึงไม่เอาความดีความชอบเลย ผลงานทั้งหมดล้วนยกให้เป็นของรุ่นพี่คนนี้

แน่นอนว่า หลายปีที่ผ่านมาไป๋หยูหนิงก็หาเงินให้รุ่นพี่คนนั้นได้มากมายด้วย ค่าจ้างภารกิจในทุกครั้งของไป๋หยูหนิงก็ล้วนแต่เป็นรุ่นพี่คนนั้นกำหนด

คราวก่อนที่เวินลั่วฉิงเชิญไป๋หยูหนิงมาช่วยเธอ ไป๋หยูหนิงต้องการค่าตอบแทนห้าล้าน ที่จริงก็คือเอาไปให้รุ่นพี่คนนั้น

ไป๋หยูหนิงคอยตามติดรุ่นพี่คนนั้น เป็นคนในองค์กรของพวกเขา ไป๋หยูหนิงจึงต้องยึดถือกฎระเบียบขององค์กรเป็นธรรมดา

เหมือนกับเธอในเมื่อก่อน เมื่อก่อนเธอทำงานกับถังไป๋เชียน ภารกิจที่เธอได้รับมอบหมายก็ต้องมีค่าตอบแทน ส่วนจำนวนเงินของค่าตอบแทนนั้นทางองค์กรเป็นคนกำหนด

แต่ถังไป๋เชียนไม่ได้เห็นแก่ตัวเหมือนรุ่นพี่คนนั้น ค่าตอบแทนจากภารกิจที่ถังไป๋เชียนรับมาให้พวกเธอทำ แปดสิบเปอร์เซ็นต์ได้เป็นของตัวเอง

แต่เท่าที่เธอรู้มา หลายปีมานี้ค่าตอบแทนที่ไป๋หยูหนิงได้รับกลับมอบให้รุ่นพี่คนนั้นเกือบทั้งหมด

ฉะนั้น เหมียวเหยียนไม่มีทางปล่อยไป๋หยูหนิงให้หลุดมือไปแน่นอน

ตอนนี้มีคุณฟู่คนนี้โผล่มา คุณฟู่ไม่ปกปิดความในใจที่มีต่อไป๋หยูหนิงเลยสักนิด อีกทั้งยังทุ่มเทอย่างเต็มที่ ไม่รู้ว่ารุ่นพี่เหมียวเหยียนจะทำยังไง?

ฉู่หลิงเอ๋อชอบดูละครแบบนี้ที่สุดเลยล่ะ ดังนั้นจึงรอดูเรื่องสนุก ๆ อย่างคึกคัก

ตอนที่ไป๋หยูหนิงเห็นรุ่นพี่ ก็อึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าดูเปลี่ยนไปทันที การตอบสนองแรกของไป๋หยูหนิงคือคิดจะเดินเข้าไปหา

เพียงแต่ว่า เท้าของไป๋หยูหนิงเพิ่งยกขึ้น จู่ ๆ อุณหภูมิรอบตัวก็เย็นฮวบลงทันที

ไป๋หยูหนิงหันสายตา ไปมองผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดข่มขู่ออกมาทันทีว่า : “นายไม่ต้องตามฉันมานะ”

ไป๋หยูหนิงคิดว่าตอนนี้เธอต้องไปพบรุ่นพี่ จึงจะให้ผู้ชายคนนี้ตามไปด้วยไม่ได้ เธอไม่อยากให้รุ่นพี่เข้าใจผิดอะไร

เดิมทีในแววตาคุณฟู่มีเพียงความเยือกเย็นเท่านั้น แต่เมื่อได้ยินที่ไป๋หยูหนิงพูด ดวงตาคู่นั้นของคุณฟู่ก็หรี่ลงทันที ทันใดนั้นดวงตาคู่นั้นก็เหมือนมีพายุที่พร้อมจะพัดกวาดเอาทุกสิ่งบนโลกไป เหมือนจะทำลายทุกอย่างที่อยู่บนโลกนี้

ฉู่หลิงเอ๋อที่ไม่เคยเกรงกลัวอะไรมาก่อนก็อดไม่ได้ที่จะพ่นลมเย็นออกมา โอ้โห น่ากลัวเกินไปแล้ว น่ากลัวเกินไปแล้วจริง ๆ

ก็แค่หึงหวงเองไม่ใช่เหรอ? ต้องน่ากลัวขนาดนี้เลยหรือไง?

ฉู่หลิงเอ๋อนึกขึ้นได้ก็ถอยไปทันที อยู่ให้ห่างคุณฟู่ไว้หน่อยดีกว่า แม้ว่าเธอจะชอบดูเรื่องสนุก ๆ แต่ก็ไม่อยากถูกทำร้ายไปด้วย

“หยูหนิง ฉันมีเรื่องจำเป็นต้องให้เธอช่วย” เวินลั่วฉิงมองคุณฟู่แวบหนึ่ง จากนั้นก็ยื่นมือไปคว้าไป๋หยูหนิงไว้

เวินลั่วฉิงเองก็กลัวว่าคุณฟู่จะขาดสติขึ้นมา และแน่นอนว่า เวินลั่วฉิงยิ่งไม่อยากให้ไป๋หยูหนิงเป็นฝ่ายเข้าไปหารุ่นพี่คนนั้นก่อน

“เรื่องอะไร?” ไป๋หยูหนิงถูกเวินลั่วฉิงดึงเอาไว้ ก็ยากที่จะปลีกตัวออกไป แต่ถ้าหากเวินลั่วฉิงต้องการให้เธอช่วยเหลือจริง ๆ เธอก็ต้องอยากช่วยเวินลั่วฉิงอยู่แล้ว