ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 106

บทที่ 106 เธอมีความเฉียบคม (2)

มีคนไม่กี่คนคุยกันเสียงดังไม่ดังมาก ค่อนข้างอยู่ไกลจากเวินลั่วฉิง คนไม่กี่คนตรงนี้ไม่ได้ยินทั้งหมด

“เธอขโมยของคนอื่น ก็ต้องขอตรวจอยู่แล้ว” ซุนหรูที่รีบไปเพื่อตอบสำหรับการกระทำผิดมองเห็นท่าทางของเวินลั่วฉิง ยังคงสับสนเล็กน้อย แต่ก็ยังตะโกนออกมาอย่างกล้าหาญ

แต่เธอมี “หลักฐาน” เธอจะกลัวทำไม?

“หลักฐาน” เวินลั่วฉิงลืมตา แต่ก็มองเธอไปอย่างไม่มีความหวัง แต่มีท่าทางประเภทที่ดูถูกเหยียดหยามมด อย่างไรก็ตามการจ้องมองที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ก็ดูเหมือนจะมีความเฉียบคม

ซุนหรูแอบกลืนน้ำลายลงคอ ทันใดนั้นขาทั้งสองข้างก็รู้สึกเบา ๆ แต่เมื่อได้ยินเวินลั่วฉิงพูดถึงหลักฐาน ก็รู้สุขดีใจขึ้นมา “สร้อยคอของหยู่ซินเพิ่งหายไป ฉันเชื่อว่าคุณไม่น่าจะซ่อนมันไว้ที่อื่นได้ ต้องอยู่ในกระเป๋าของคุณแน่ ๆ ส่งกระเป๋าของคุณมา แล้วให้ หยู่ซินค้นหา แค่นี้ก็รู้ชัดแล้ว”

เวินลั่วฉิงรู้อยู่แต่แรกแล้วว่าเธอจะต้องพูดแบบนี้ ก็เลยไม่แปลกใจเท่าไหร่ และไม่มีการโต้แย้งใด ๆ แต่ก็เอากระเป๋าของตัวเธอวางไว้บนโต๊ะ มุมริมฝีปากของเขายกขึ้น “กระเป๋าอยู่ตรงนี้”

ซุนหรูยิ้มออกมา หัวเราะออกมาอย่างสะใจ และไม่กลัวอีกต่อไป เธอหยิบกระเป๋าอย่างเชื่อฟังและปล่อยให้เธอค้นหา

หึ วันนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ตายดีแน่

มุมริมฝีปากของหลี่หยู่ซินยังแสดงความเยาะเย้ยให้เห็นเล็กน้อย เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เท่าไหร่นี่น่า ที่แท้ก็แค่ทำเป็นเสแสร้ง

เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น และมองไปที่หลี่หยู่ซิน พูดทีละคำอย่างช้า ๆ “ก็แค่ ต้องค้น...” คำพูดของเธอหยุดอยู่เท่านั้น และเลิกคิ้ว อีกทั้งยังเสริมขึ้นมาอีกประโยค “คุณมันไม่คู่ควร”

“คุณพูดว่าอะไรนะ?” สีหน้าของหลี่หยู่ซินเปลี่ยนไปทันที รู้สึกเหมือนโดนดูถูกอยู่ลึก ๆ แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงนางแบบตัวเล็ก ๆ แต่ก็ไม่เคยได้รับคำดูถูกแบบนี้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่า ตอนนี้เธอยังเป็นผู้หญิงของคุณชายเล้งอีก

“คุณรู้ใช่ไหมว่าเธอคือใคร? เธอคือผู้หญิงของคุณชายเล้งเชียวนะ” ซุนหรูเป็นตัวแทนของ หลี่หยู่ซิน เมื่อได้ยินเข้าก็ระเบิดขึ้นทันที ในเวลาเดียวกันก็ยกคุณชายเล้งขึ้นมา

ในมุมนั้น ดวงตาของคุณชายเล้งหรี่ลง ซ่อนความรู้สึกเย็นชาของความเคร่งขรึมไว้

เวินลั่วฉิงเม้มริมฝีปาก ดูเหมือนจะมีเสียงหัวเราะเบา ๆ “อย่าบอกว่าเป็นคนของคุณชายเล้งแม้จะเป็นคุณชายเล้ง...” คำพูดของเธอหยุดลงโดยเจตนาอีกครั้ง จากนั้นก็ยกขึ้นมาอีกหนึ่งประโยคอย่างไม่เร่งรีบ “ก็ไม่มีคุณสมบัติในการตรวจค้นกระเป๋าของฉัน”

เมื่อเธอพูดประโยคนี้ออกไป ผู้คนในสถานที่ก็เกิดความโกลาหล

ทุกคนรู้ดีว่า คุณชายเล้งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยุ่งเกี่ยว เขาเป็นเสมือนการดำรงอยู่ของราชานรก

ทั้งเมือง A คนที่กล้าที่จะพูดเรื่อง คุณชายเล้งยังมีอยู่แค่ไม่กี่คน ผู้หญิงคนนี้กำลังหาเรื่องตายแน่ ๆ

ผู้ชายที่ถูกกล่าวถึง ที่นั่งอยู่ตรงมุมนั้นก็เลิกคิ้ว แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหมาย

“ฮะ คุณพูดว่าอะไรนะ คุณบอกว่าคุณชายเล้งไม่มีคุณสมบัติในการตรวจค้นกระเป๋าของคุณเหรอ? ฉันว่าเธอบ้าไปแล้ว” ซุนหรูดูเหมือนจะคว้าด้ามใหญ่ไว้ ตะโกนออกมาอย่างจงใจ

แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าคุณชายเล้งอยู่ที่นี่ เลยจงใจพูดให้คุณชายเล้งได้ยิน เธอคิดว่าถ้าคุณชายเล้งได้ยินเข้าจะต้องโกรธมากอย่างแน่นอน

“ไม่อย่างงั้น เธอลองพูดออกสิว่าคุณชายเล้งมีคุณสมบัติอะไรในการที่จะตรวจค้นกระเป๋าของฉัน? หรือว่า เธอจะคุณชายเล้งให้มาค้นงั้นเหรอ?” เวินลั่วฉิงเลิกคิ้ว และทำสีหน้าสบายใจ

ที่มุมปากของผู้ชายคนนั้น ที่อยู่ในมุมยกขึ้น และเขาก็หัวเราะออกมา

“คุณชายเล้งผู้หญิงคนนี้งมงายเกินไปแล้ว ให้ผมส่งคนไปสั่งสอนเธอดีไหมครับ?” ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างคุณชายเล้งรู้สึกโกรธแทนคุณชายเล้งคว้าโอกาสที่จะได้รับการโปรด

คุณชายเล้งหันมาสบตาเขาเล็กน้อย มองผู้ชายคนนั้นอย่างเย็นชา และจู่ ๆ ก็พูดขึ้นว่า “เมื่อเธอเพิ่งบอกว่าผมไม่มีคุณสมบัติ แล้วแกคิดว่าแกมีงั้นเหรอ?”

ผู้ชายคนนั้นตกใจ ในขณะที่ตกตกใจอยู่พักหนึ่ง หลังของเขาก็รู้สึกเย็นวูบ คำพูดของคุณชายเล้งหมายถึงอะไร?

ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าคุณชายเล้งไม่มีคุณสมบัติ คุณชายเล้งก็ยอมรับว่าตัวเองไม่มีงั้นเหรอ? นี่ไม่ใช่สไตล์ของคุณชายเล้ง