ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1069

เวินลั่วฉิงกลับไม่รู้สึกร้อนรนเลยสักนิด เธอรู้จักไป๋หยูหนิงดี ในเมื่อก่อนหน้านี้ไป๋หยูหนิงปฏิเสธเหมียวเหยียนแล้ว แสดงว่าไป๋หยูหนิงต้องทำเรื่องนั้นให้จงได้ งั้นไป๋หยูหนิงก็จะไม่สะทกสะท้านต่อเหตุผลใดๆเพื่อเปลี่ยนแปลงความคิดเด็ดขาด

ไป๋หยูหนิงคนนี้เป็นคนแน่วแน่และดื้อดึงสุดๆ

สิ่งที่ไป๋หยูหนิงรับปากไว้แล้วไม่มีทางกลับคำเด็ดขาด

สำหรับเรื่องที่เธอบีบเหมียวเหยียนจำต้องบอกว่าชอบไป๋หยูหนิง ซึ่งเป้าหมายที่แท้จริงของเวินลั่วฉิงไม่ใช่ให้เหมียวเหยียนสารภาพรักกับไป๋หยูหนิง

เวินลั่วฉิงทำเพื่อให้ไป๋หยูหนิงเห็นตัวตนที่แท้จริงของเหมียวเหยียน

เมื่อก่อนไป๋หยูหนิงแอบชอบเหมียวเหยียน ไม่เคยบอกความในใจกับเหมียวเหยียนและเหมียวเหยียนก็ไม่เคยตอบรับไป๋หยูหนิงด้วย

สถานการณ์แบบนั้น ไม่ว่าเหมียวเหยียนจะทำอะไร หากมองจากมุมมองของไป๋หยูหนิงล้วนถูกต้อง ไม่มีสิ่งใดผิด

ไป๋หยูหนิงก็จะไม่รู้สึกว่าไม่มีอะไรผิด ถึงแม้เหมียวเหยียนจะแสดงท่าทางว่ามีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนอื่น หรือเหมียวเหยียนจะทำเรื่องคลุมเครือในเชิงความรักกับคนอื่นก็ตามที

เพราะเหมียวเหยียนไม่เคยสารภาพรักกับไป๋หยูหนิง ทั้งสองไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไร เหมียวเหยียนทำอะไรก็ล้วนเป็นสิทธิ์ของเหมียวเหยียน

แต่ว่า เมื่อเหมียวเหยียนสารภาพรักกับไป๋หยูหนิงเมื่อไหร่ ซึ่งไป๋หยูหนิงก็ไม่ได้ปฏิเสธ ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ถือว่าลงเอยกันแล้ว หากสถานการณ์อย่างนี้เหมียวเหยียนประพฤติตัวไม่เหมาะสมอะไรอีก

ไป๋หยูหนิงก็จะไม่คิดในแง่มุมเมื่อก่อน ไม่แสดงท่าทางเช่นเมื่อก่อนอีกต่อไป

เวินลั่วฉิงรู้ว่าอันที่จริงไป๋หยูหนิงเป็นคนที่เห็นเม็ดทรายอยู่ในสายตาไม่ได้ เห็นหญิงอื่นมาคลอเคลียกับชายในดวงใจไม่ได้

ซึ่งเป็นเจตนาที่แท้จริงของเวินลั่วฉิง

ดังนั้นตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่กังวลว่าไป๋หยูหนิงจะตามเหมียวเหยียนกลับไป หากไป๋หยูหนิงตามกลับไปจริงๆก็จะทำให้รู้ธาตุแท้ของเหมียวเหยียนเร็วขึ้น ซึ่งถือเป็นเรื่องดีอย่างนี้

เวินลั่วฉิงไม่กังวลว่าไป๋หยูหนิงจะตกหลุมพราง เมื่อก่อนไป๋หยูหนิงแอบรักฝ่ายเดียวเสมอมา จึงเป็นสิ่งที่ปรารถนาอย่างแรงกล้า ดังนั้นไป๋หยูหนิงจึงระมัดระวังในด้านความรักยิ่ง แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองชัดเจนแล้ว สถานการณ์จึงเปลี่ยนไปหมด

“ขอโทษค่ะรุ่นพี่ ตอนนี้ฉันตามกลับไปไม่ได้จริงๆ คุณให้เวลาฉันอีกหน่อยนะคะ รอให้ฉันจัดการธุระนี้เสร็จก่อนแล้วฉันจะกลับไปค่ะ”บัดนี้ไป๋หยูหนิงได้ยินคำพูดของเหมียวเหยียนก็รู้สึกตื่นเต้น ซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง แต่เธอก็ยังคงปฏิเสธเหมียวเหยียน

ถึงแม้เหมียวเหยียนจะปกปิดอารมณ์ได้ดีเพียงใด บัดนี้ใบหน้าก็เจือความไม่พอใจไว้แล้ว

ไป๋หยูหนิงเห็นเหมียวเหยียนไม่พอใจ เธอก็รีบอธิบายว่า“รุ่นพี่ให้เวลาฉันอีกนิดนะคะ ให้เวลาฉัน……สิบวันค่ะ……”

ไป๋หยูหนิงหยุดพูด ดวงตาเธอหันไปมองคุณฟู่ มองคุณฟู่แวบหนึ่งแล้วคิดว่าเวลาอาจจะไม่พอ ไป๋หยูหนิงก็รีบเปลี่ยนคำพูดว่า “รุ่นพี่ให้เวลาฉันหนึ่งเดือนค่ะ ไม่ สองเดือนค่ะ……”

ช่วงนี้ไป๋หยูหนิงเห็นความสามารถของคุณฟู่แล้ว โดยเธอใช้ทุกวิถีทาง ทุกกระบวนท่า แต่ก็ยังคงหนีไปจากคุณฟู่ไม่ได้

อย่าว่าแต่หนีเลย ช่วงนี้เธอไม่ได้ห่างจากตัวคุณฟู่เกินสิบเมตรเลย

ดังนั้นเวลานี้ไป๋หยูหนิงจึงลังเลกับเรื่องเวลามาก อันที่จริงเธอรู้สึกว่าเวลาสองเดือนอาจไม่เพียงพอด้วยซ้ำ

คุณฟู่ชะงัก ดวงตาเปล่งประกายแวววาว จากนั้นมุมปากก็ยกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เขาพบว่าผู้หญิงของเขาช่างน่ารักเหลือเกิน

“คิก……”ฉู่หลิงเอ๋ออดหัวเราะไม่ได้“หนิงเอ๋อร์จ๊ะ คนอื่นหารือเรื่องภารกิจที่จะทำเสร็จจะพยายามย่นระยะเวลา แต่ทำไมคุณถือยืดเวลาเสียอย่างนั้น？ตามวิธีของคุณแล้ว อาจจะเพิ่มอีกหลายปีหรือกระทั่งชั่วชีวิตเลยใช่ไหม？”