ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1096

เพียงแต่ว่าเธอยังไม่ทันได้ก้าวออกไป จู่ๆซือถูมู่หรงก็ยื่นมือมาคว้าเธอไว้ จากนั้นก็ลากเธอกลับที่โซฟาใหม่

“โอ๊ย”จู่ๆหลิวหยิงก็ถูกลากล้มลง เธอจึงร้องออกมาด้วยความตกใจอย่างอดไม่ได้ ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร ซือถูมู่หรงก็ขึ้นมาคร่อมแล้วกดเธอไว้ จากนั้นก็จูบเธอ

หลิวหยิงตกใจมาก เธอตัวแข็งทื่อไปเลย เธอเบิกตาโพลงมองเขา ถึงแม้จะใกล้กันมาก แถมยังเห็นหน้าเขาได้ไม่ชัด แต่หลิวหยิงก็ยังคงเบิกตาโพลง

เธอไม่เข้าใจ เขาไม่ใช่ว่ากำลังจะแต่งงานแล้วหรอ？เขาจะต้องไปแต่งกับคุณมู่ไม่ใช่หรอ？

อีกอย่างเขายังไปหาอาจารย์เหลียนเพื่อสั่งทำแหวนให้คุณมู่ด้วย

ในเมื่อข่าวการแต่งงานของเขาถูกประกาศออกมา แสดงว่านี่มันเป็นเรื่องที่ตัดสินใจมาแล้ว เขากำลังจะแต่งงาน แล้วทำไมถึงทำแบบนี้กับเธอ……

อีกอย่างสัญญาห้าปีของพวกเขาก็จะครบแล้วด้วย ไม่ พรุ่งนี้สิถึงจะครบ เพราะงั้นก็เลยเหลืออีกหนึ่งวัน อีกหนึ่งวันสุดท้าย

นี่เขาจะไม่ยอมเสียเวลาไปแม้แต่วันสุดท้ายเลยหรอ？

หลิวหยิงแอบถอนหายใจอยู่ในใจ จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ ถ้ามันเป็นแบบนี้เธอก็ทำได้แค่ยอม

โชคดีที่นี่มันวันสุดท้ายแล้ว จากนี้ไปเธอจะได้ไม่ต้องแบกรับภาระทำร้ายครอบครัวคนอื่นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว

เมื่อเห็นเธอหลับตา ดูทำท่ายอมรับแต่โดยดี ซือถูมู่หรงก็ยิ่งร้อนใจไปอีก เขารู้สึกเหมือนกับว่าไฟมันแผดเผาอยู่ในอก มันแผดเผาร้อนลุ่มจนเขารับไม่ได้

ซือถูมู่หรงถอนหายใจออกมาแรงๆ เพื่อเป็นการบอกให้ตัวเองนิ่งไว้ ห้ามโกรธ ห้ามทำอะไรเธอทั้งๆที่ตัวเองอยู่ในอารมณ์โกรธ

สัญญาห้าปีของพวกเขากำลังจะครบกำหนดแล้ว ก็เหมือนอย่างที่เธอพูด พรุ่งนี้มันจะครบกำหนดแล้ว หลายวันมานี้เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อรั้งเธอไว้แล้ว แต่เธอก็ยังแสดงออกว่าจะไปอย่างชัดเจน

หรือควรจะพูดว่าเธอแทบอดทนไม่ได้เพื่อที่จะได้ออกไปจากเขาเร็วๆดีนะ！！

ซือถูมู่หรงไม่ได้ทำอะไรต่ออีก เขาค่อยๆผละออก แล้วถอยเว้นระยะห่างกับเธอ แล้วยืนมองเธอ

พอรู้สึกว่าเขาหยุด หลิวหยิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย เธอลืมตาขึ้นมาสบตากับสายตาที่อยู่ตรงหน้า

นัยน์ตาของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนมากมาย ทำให้เธอดูไม่ออก 

“ข่าวการแต่งงานบนอินเทอร์เน็ตของผม……”ซือถูมู่หรงพยายามข่มอารณ์ให้ตัวเองนิ่งที่สุด เขายังคงอยากอธิบายให้เธอฟังอย่างชัดเจน ถึงแม้จะรู้ว่าเธอไม่สนใจก็ตาม ถึงแม้จะรู้ทั้งรู้ว่าเธอมีความสุขที่ได้เห็นข่าวแบบนั้น

“คุณไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟังหรอก ฉันเข้าใจทุกอย่าง”หลิวหยิงตาเป็นประกายเมื่อมองสายตาของเขาคู่นั้นที่กำลังสับสน มุมปากของเธอกระตุกขึ้นมาเล็กน้อย

“เธอเข้าใจอะไร？”ซือถูมู่หรงที่กำลังจะพูดอธิบายถูกเธอขัดจังหวะขึ้นมาอีกรอบ เขาค่อยๆหรี่ตาลง แล้วจ้องมองไปที่เธอโดยตรง

เธอบอกว่าเธอเข้าใจ？！

แล้วเธอเข้าใจอะไรกัน？

สุดท้ายแล้วเธอเข้าใจอะไรกันแน่？

“ ตอนแรกที่เซ็นสัญญาห้าปีไว้มันมีเขียนกำกับไว้อย่างชัดเจนว่า ฉันจะไม่มีผลใดๆต่อคุณทั้งสิ้นไม่ว่าจะเรื่องใดก็ตาม ซึ่งรวมไปถึงเรื่องแต่งงานของคุณด้วย”เวินลั่วฉิงกระตุกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ทำให้ดูไม่ออกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน เธอจำเนื้อหาในสัญญาได้อย่างชัดเจน

เพราะว่าทุกๆข้อในสัญญาตอนนั้นมันทำให้เธอสุดจะทนมาก มันทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่ากว่าสิ่งของอีก

แต่ว่าพอเวลาผ่านมาห้าปี เธอก็สงบลง และถึงตอนนี้จะหยิบยกเนื้อหาข้างในนั้นมาพูดอีก เธอก็สบายใจกว่าแต่ก่อนมากแล้ว

หรือว่าสัญญาแบบนั้นมันดีสำหรับเธอที่สุดแล้วนะ มันทำให้เธอจดจำตัวตนของเธอได้อย่างชัดเจนมาตลอดห้าปี เธอที่ต้องคอยรักษาทุกอย่างไว้ จนทำให้มีวันนี้ที่สามารถถอนตัวเองออกไปได้ทั้งตัว

ซือถูมู่หรงได้แต่อึ้งพร้อมกับเบิกตาโต“มีสัญญาข้อนี้ด้วยหรอเนี่ย？”

ตอนนั้นเขาร่างสัญญาแบบนี้ด้วยหรอ？ทำไมเขาถึงจำไม่ได้

ตอนนั้นเขาเขียนสัญญาโง่ๆแบบนั้นลงไปจริงๆหรอ？

“อื้ม”หลิวหยิงพยักหน้ารับช้าๆ“มี สัญญาข้อที่เก้า เขียนไว้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง”

หลิวหยิงไม่เพียงแต่จะจำเนื้อหาข้อมูลได้ แต่เธอยังจำได้อย่างชัดเจนว่ามันอยู่ข้อไหน