ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1099

ซือถูมู่หรงไม่พูดอะไรต่ออีก เพราะเขารู้สึกว่าไม่มีอะไรจะพูดแล้ว

ต่อมาซือถูมู่หรงก็จับเธอพลิกไปพลิกมาอย่างรุนแรง แถมตั้งแต่เริ่มจนจบก็ไม่ได้มีการป้องกันอะไรด้วย

ซึ่งหลิวหยิงก็ได้ตัดสินใจว่าจะไปซื้อยามคุมฉุกเฉินวันพรุ่งนี้แทน ดังนั้นก็เลยไม่ได้ขอให้เขาทำอะไรอีก

เพียงแต่ว่าวันนี้เขาเหมือนกับสัตว์ป่าเลย ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา นี่เป็นครั้งแรกที่หลิวหยิงเห็นเขาเป็นแบบนี้

ขนาดตอนพึ่งเริ่มอยู่ด้วยกันแรกๆ เขายังไม่เคยทำรุนแรงขนาดนี้กับเธอมาก่อนเลย

พอถึงตอนสุดท้ายหลิวหยิงไม่รู้เลยว่าตัวเองเพลียหลับไปหรือว่าหมดสติไป

วันรุ่งขึ้นกว่าหลิวหยิงจะตื่นก็เกือบเที่ยงวันแล้ว ซือถูมู่หรงไม่ได้อยู่ในห้อง

หลิวหยิงดูโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่อยู่น่ะดีแล้ว เธอจะได้ออกไปได้อย่างเงียบๆ

เธอรู้ว่าเมื่อวานพวกเขาคุยกันชัดเจนแล้ว เธอบอกเขาไว้แล้วว่าวันนี้เธอจะออกไป

ดังนั้นจึงไม่ต้องกล่าวลาอะไรอีก

และดูจากความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็คงไม่จำเป็นต้องกล่าวลาอะไรกันด้วย

หลิวหยิงตื่นขึ้นมาแล้วจัดการตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เริ่มเก็บกระเป๋า

ที่จริงของๆเธอที่อยู่ที่นี่มีไม่เยอะมาก เพราะงั้นเธอเลยไม่มีอะไรให้ต้องเก็บ

หลิวหยิงรู้ว่าซักวันหนึ่งเธอจะต้องจากไป เพราะงั้นตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเธอจึงไม่เคยคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองเลย และในเมื่อไม่ใช่บ้านของเธอ เธอจึงไม่ซื้อของมากมายอะไรกลับเข้ามา และเธอก็ไม่เคยจัดตกแต่งอะไรเลย

ซือถูมู่หรงเป็นคนสั่งให้คนอื่นเตรียมของทั้งหมดนี้ให้

หลิวหยิงเพียงแค่เอาเสื้อผ้าที่ตัวเองซื้อมาเล็กน้อย แล้วก็มีของใช้ในชีวิตประจำวันอีกเล็กน้อยเก็บเข้าไปในกระเป๋าเดินทาง เธอเก็บแค่ของที่เป็นของเธอทั้งหมด

ส่วนของที่ซือถูมู่หรงซื้อให้เธอพวกนั้นเธอไม่เก็บ ซือถูมู่หรงซื้อเสื้อผ้าให้เธอเยอะมาก แต่เธอไม่เคยใส่เลย แถมยังมีอีกเยอะที่แม้แต่ป้ายก็ไม่ได้แกะออก

แล้วก็เครื่องประดับที่ซือถูมู่หรงซื้อให้เธอพวกนั้น เธอก็ไม่เคยเปิดมันออกเลย นอกเสียจากว่าจะถูกซือถูมู่หรงลากออกไปข้างนอกแล้วถูกซือถูมู่หรงบังคับให้ใส่อยู่สองสามอย่าง ส่วนอันอื่นหลิวหยิงแทบไม่เคยแตะเลย

สองปีแรกซือถูมู่หรงแทบไม่เคยซื้ออะไรให้เธอเลย ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มตั้งแต่เข้าปีที่สามที่ซือถูมู่หรงชอบซื้อของขวัญให้เธอ ซือถูมู่หรงไม่ได้ซื้อของตามวันพิเศษอะไร เขาซื้อตามใจตัวเองทั้งนั้น แบบอยากซื้อก็ซื้อกลับมาเลย

ต่อมาซือถูมู่หรงก็เริ่มซื้อเสื้อผ้าให้เธอ แถมทุกครั้งก็ซื้อมาเยอะมากๆด้วย

ซือถูมู่หรงเป็นคนซื้อเสื้อผ้าทั้งหมดกลับมา ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยถามความเห็นของเธอเลย และแน่นอนว่าถึงซือถูมู่หรงจะซื้อกลับมาให้ แต่พอเธอไม่ใส่ซือถูมู่หรงก็ไม่ว่าอะไร

ต่อมาซือถูมู่หรงก็ซื้อมาเรื่อยๆ เธอก็ไม่เคยหยิบมาใส่ พอเป็นอย่างนี้นานๆเข้า ทั้งตู้เสื้อผ้าก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ทั้งหมดแล้ว

หลิวหยิงไม่ได้สนใจเสื้อผ้าใหม่พวกนั้น มีบางส่วนที่ยังไม่ได้แกะป้ายออกเลยด้วยซ้ำ และเธอก็ไม่เคยจะใส่พวกมันเลย!

บัตรที่ซือถูมู่หรงเคยให้ไว้เธอก็ไม่เคยใช้เลย และไม่รู้ด้วยว่าข้างในมีเงินอยู่เท่าไหร่

หลายปีมานี้เธอทำงานอย่างหนักมาโดยตลอด ถึงเธอจะหาเงินได้ไม่มาก แต่มันก็พอเลี้ยงตัวเองได้

ก็มีแต่เงินก้อนนั้นที่ซือถูมู่หรงให้เธอมาจัดการปัญหาในบ้านที่เธอเคยใช้ นอกจากนั้นเธอก็ไม่เคยใช้เงินของซือถูมู่หรงอีกซักบาทเดียวเลย