ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1098

“ไม่อยากพูด อยากทำ”มุมปากของซือถูมู่หรงยกขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยการเยาะเย้ยตัวเอง เขามีอะไรให้ต้องพูดอีก？！ตอนนี้เขาไม่อยากจะพูดอะไรออกมาอีกแล้ว เขาอยากจะทำทุกอย่างให้มันเป็นไปตามความจริง！！

พูดจบเขาก็เข้าไปจูบเธออย่างดุเดือดอีกครั้ง

“พะ พวกเรากำลังใกล้จะสิ้นสุดสัญญาห้าปีแล้วนะ พรุ่งนี้ทุกอย่างก็จะจบลง”หลิวหยิงตัวแข็งทื่อยิ่มกว่าเดิม แล้วเผลอยกมือขึ้นมาดันเขาออกโดยไม่รู้ตัว

สัญญาห้าปีของเรากำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว！！

แถมเขาก็ต้องแต่งงานกับคุณมู่ด้วยไม่ใช่หรอ？

แล้วทำไมเขาถึงยัง……

“คุณก็พูดแล้วนี่นาว่ามันสิ้นสุดวันพรุ่งนี้ ใช่ไหมล่ะ？”ซือถูมู่หรงเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่เธอ ตอนนี้แม้ดวงตาเขาจะดูเหมือนยิ้มอยู่ แต่ถ้าดูดีๆแล้วสิ่งที่ถูกถ่ายทอดออกมานั้นกลับไม่ใช่ความสุขเลย นัยน์ตาลึกๆของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า

เขารู้ว่าในใจเธอไม่มีเขาอยู่หรอก และมันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเขา ดังนั้นไม่ว่าเขาจะทำอะไรมันก็คงไม่มีประโยชน์ ไม่ว่าเขาจะดีกับเธอแค่ไหนเธอก็มองไม่เห็น ไม่ว่าเขาจะทำเพื่อเธอมากแค่ไหน เธอก็สามารถทำเป็นเฉยเมยได้

ดังนั้นพอเธอเห็นข่าวว่าเขาจะต้องแต่งงานกับคนอื่นจึงไม่รู้สึกเสียใจหรือเศร้าเลยแม้แต่นิดเดียว กลับกับกลับมีความสุขและดีใจมากซะอีก

เธอไม่เคยจะสนใจเรื่องอะไรของเขาเลยอยู่แล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น แล้วเขาจะยังต้องอธิบายอะไรอีก？

ทุกคำปฏิเสธของหลิวหยิงล้วนถูกสกัดด้วยคำพูดเพียงคำเดียวของเขา จริงด้วย ยังเหลืออีกวันหนึ่งนี่นา เขาเป็นนักธุรกิจ ความเป็นนักธุรกิจนี่มันแฝงอยู่ในสายเลือดเขาจริงๆ

เพียงแต่ว่าหลิวหยิงไม่เข้าใจ เขาจะแต่งงานกับคุณมู่อยู่แล้ว เพราะงั้นเขาควรจะชอบคุณมู่คนนั้นสิ นี่เขาจะยอมถนอมตัวเองไว้เพื่อคุณมู่ไม่ได้รึไง？

หรือไม่เขาก็สามารถไปหาคุณมู่ได้โดยตรงเลย ยังไงคุณมู่ก็เป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วยอยู่แล้ว คุณมู่ต่างหากที่เป็นภรรยาโดยชอบธรรมของเขา

“คะ คุณไม่ได้……ป้องกัน”พอหลิวหยิงรู้สึกตัวก็พบว่า ไม่ว่าเธอจะยอมหรือไม่ยอม บางเรื่องมันก็ยังคงดำเนินการต่อไป แถมมันยังมาถึงขั้นตอนที่สำคัญที่สุดแล้วด้วย

เธอรู้ว่าซือถูมู่หรงต้องการ เธอปฏิเสธไม่ได้ ปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว เธอทำได้แค่สมยอมแต่โดยดี เพราะตลอดห้าปีที่ผ่านมามันก็เป็นอย่างนั้น

เธอจำได้ว่าตอนแรกเพียงแค่เขาต้องการ ไม่ว่าจะเวลาไหน สถานที่ใด เขาก็ไม่ลังเลหรือสนใจความรู้สึกของเธอเลย

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยคิดว่าเธอจะลำบากใจเลย เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะทำร้ายเธอหรือทำให้เธอเจ็บรึเปล่า

เธอชินมาตั้งนานแล้ว ไม่ใช่หรอ？

ตอนนี้ยังเหลืออีกหนึ่งวัน สิ่งที่เธอทำได้ก็คือต้องห้ามไม่ให้เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น ดังนั้นการป้องกันจึงเป็นสิ่งสำคัญ

เมื่อก่อนเธอกินยามาโดยตลอด แต่หลังๆมานี้ซือถูมู่หรงกลับไม่ให้เธอกินยา ส่วนเขาก็หันมาป้องกันเองทุกครั้ง

แถมยาที่เคยกินมาก่อนพวกนั้นก็ไม่รู้ว่าโดนซือถูมู่หรงโยนทิ้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่

เมื่อก่อนเธอกินยาติดต่อกันมาเป็นระยะยาว และจำเป็นต้องกินตรงตามเวลาทุกวัน แต่พอหยุดไปกลางคัน แม้จะกินตอนนี้มันจึงไม่ช่วยอะไร ดังนั้นจึงต้องพึ่งซือถูมู่หรงคนเดียวแล้ว

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆซือถูมู่หรงถึงทำได้แบบนั้น ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาซือถูมู่หรงไม่เคยเป็นผู้ชายที่ยอมลำบากเองเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่ยอมป้องกันเด็ดขาด

แต่เพียงแค่ไม่ให้เกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันขึ้น ไม่ว่าใครจะป้องกันมันก็เหมือนกันทั้งนั้น

ทว่าครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าซือถูมู่หรงลืม

วันสุดท้ายแล้วต้องห้ามไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเด็ดขาด！！

จู่ๆซือถูมู่หรงก็ยิ้มออกมา แถมยังยิ้มออกมาอย่างสดใส จากนั้นก็ก้มลงมางับแก้มเธอแล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแบบสุดๆ“ไม่อยากป้องกัน”

จู่ๆหลิวหยิงก็รู้สึกอยากด่าคนขึ้นมา ไม่อยากป้องกันก็จะไม่ป้องกันงั้นหรอ พอถึงตอนนั้นถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา คนที่ต้องลำบากก็ต้องเป็นเธออีก