ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1104

ซือถูมู่หรงเห็นหลิวหยิงไม่มีทีท่าจะพูด ยกมุมปากขึ้นแล้วยิ้มด้วยความเย็นยะเยือก ทำไม? เธอร้อนตัวขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่กล้าพูดต่อหน้าเขา?

"หลิวหยิง เธอได้ยินไหม?" ไป๋ยี่รุ่ยไม่ได้ยินหลิวหยิงตอบ จึงอดไม่ได้ที่จะถาม ฟังออกว่า น้ำเสียงของไป๋ยี่รุ่ยมีความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด

"ได้ยินๆ" หลิวหยิงได้ยินเสียงของไป๋ยี่รุ่ยที่เป็นกังวล จึงทำได้เพียงตอบกลับไปสั้นๆ

รอยยิ้มเย็นยะเยือกของซือถูมู่หรงชัดเจนมากยิ่งขึ้น ดวงตาของเขายิ่งเยือกเย็น

เยี่ยมจริงๆ ผู้ชายคนนั้นแค่แสดงความเป็นห่วง เธอก็ร้อนใจแล้ว ปวดใจหรือไง?

รีบร้อนตอบขนาดนี้ เพื่อที่ผู้ชายคนนั้นจะได้วางใจ

ไป๋ยี่รุ่ยได้ยินคำตอบของหลิวหยิง โล่งอกอย่างเห็นได้ชัด เขาลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นพูดเสียงเบา：“หลิวหยิง คุณมาหาผมได้ไหม? ผมบอกที่อยู่ให้คุณ......"

ไป๋ยี่รุ่ยรีบบอกที่อยู่ของวิลล่าออกไป นี่เป็นวิลล่าของไป๋หยิง เขารู้ดี

ไป๋ยี่รุ่ยไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมอยู่ดีๆไป๋หยิงถึงรับเขาออกมาจากโรงพยาบาลแล้วพามาขังที่นี่ แต่เขารู้จักไป๋หยิงดี เขารู้ว่าต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ

เขาเป็นกังวลอย่างมากว่าจะเกี่ยวข้องกับเวินลั่วฉิง เขารู้ดีว่าไป๋หยิงเกลียดเวินลั่วฉิงมากแค่ไหน เขากลัวไป๋หยิงจะทำร้ายฉิงฉิง

ดังนั้น เขาจะถูกขังอยู่ที่นี่ไม่ได้ เขาจำเป็นต้องออกไป

เขาไม่มีช่องทางการติดต่อของเวินลั่วฉิง คนในบริษัทตอนนี้ก็เชื่อฟังไป๋หยิง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงติดต่อหลิวหยิง

"หึ" ซือถูมู่หรงหัวเราะเยือกเย็น ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง เธอคิดจะไปหาไป๋ยี่รุ่ยทันทีที่ไปจากเขา

เห็นได้ชัดว่าสองคนนี้ตกลงกันแต่แรกแล้ว ไม่อย่างนั้นไป๋ยี่รุ่ยไม่มีวันบอกให้เธอไปหาเขา

สิ่งที่ไป๋ยี่รุ่ยพูดเมื่อกี้น่าจะเป็นที่อยู่ของวิลล่าสักแห่ง คาดว่าน่าจะเป็นวิลล่าของไป๋ยี่รุ่ย

ดังนั้น ไป๋ยี่รุ่ยให้หลิวหยิงไปหาเขาที่บ้าน

หลังจากนั้น? หลังจากนั้นนับจากนี้เธอก็จะอยู่ที่วิลล่าของไป๋ยี่รุ่ยอย่างนั้นเหรอ?？！

เยี่ยม เยี่ยมจริงๆ！！

ซือถูมู่หรงไม่ให้โอกาสหลิวหยิงในการพูด และไม่ให้โอกาสไป๋ยี่รุ่ยในการพูด เขาตัดสายทันที

"คุณไม่คิดว่าตนเองมีอะไรต้องอธิบายให้ผมฟังเหรอ?" หลังจากมู่หรงซืถูตัดสายโทรศัพท์ของหลิวหยิง ดวงตาคู่นั้นก็จับจ้องไปที่หลิวหยิง ตอนนี้เสียงของเขาเยือกเย็นจนทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว

หลิวหยิงมองไปที่เขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาบ้าไปแล้วหรือไง?

เขารับโทรศัพท์ของเธอ โดยไม่ผ่านการอนุญาตจากเธอ ทั้งยังตัดสายโทรศัพท์ของเธอ เธอยังไม่โกรธ แต่เขากลับโมโหเนี่ยนะ?

เธอยังไม่ได้เรียกร้องคำอธิบายจากเขาเลย เขายังมีหน้ามาบอกให้เธออธิบายให้เขาฟัง?

"ไม่มีเหตุผล" หลิวหยิงไม่อยากคุยกับคนบ้า เพราะไม่สามารถคุยกันรู้เรื่องได้

ได้ยินคำตอบของเธอ ดวงตาของซือถูมู่หรงหรี่เล็กลงอีกครั้ง เขาถอนหายใจเบาๆ จากนั้นพูดช้าๆทีละคำ：“ดูท่า พวกคุณนัดกันเรียบร้อยแล้ว? หื้ม?"

หลิวหยิงชะงัก มองเขาด้วยความแปลกใจ นัดกันไว้แล้ว? นัดอะไรกัน?

เธอนัดกับใคร?