ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 111

บทที่111คุณชายสามเย่เล่นพนัน แพ้ภรรยาแล้ว(1)

เวินลั่วฉิงประหลาดใจ เขา เขาคงดูไม่ออกแล้วมั้ง ทั้งๆที่ถูกคุณชายห้าฉิงแกล้งปั่นหัวมาครึ่งค่อนวันก็ยังไม่รู้สึกอะไร และเขานั้นก็ดูไม่สนใจอะไรเลยทั้งนั้น แล้วจะไปสังเกตเห็นได้ไง

แน่นอน เวินลั่วฉิงรู้ว่าคุณชายห้าฉิงไม่รู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ เพราะในตอนนั้นคุณชายห้าฉิงไม่ได้เวลามานั่งดูให้ละเอียด และตอนนั้น เธอก็ตั้งใจที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของคุณชายห้าฉิงด้วย

"ที่จริงแล้ว นั้นไม่ใช่กล้องวงจรปิดขนาดเล็กอะไร นี่เป็นแค่กระดุมบนกระเป๋าของฉันเอง

ที่ดูคล้ายกล้องวงจรปิดเท่านั้น แล้วเมื่อกี้ฉันก็ได้โกหกพวกเขา "เวินลั่วฉิงเห็นเขาสงสัย และรู้ว่าคงปิดไม่อยู่แล้ว ดังนั้นจึงสารภาพความจริงไปโดยตรง

อีกอย่างนี่ไม่ใช่เรื่องที่ควรปิดอะไร แล้วเธอรู้ความหมายโทษหนักให้เบาลงอยู่เหมือนกัน

เย่ซือเฉินไม่คิดว่าเธอจะยอมรับโดยตรง และเขานั่นได้มองดูดวงตาที่หรี่ลงของเธอ สีหน้าเหมือนโล่งขึ้นมาเล็กน้อย

ถือว่าเธออยู่เป็น และถ้าเธอโกหกต่อหน้าเขาละก็ ค่อยดูได้เลยว่าเขาจะจัดการเธอยังไง

เมื่อนึกถึงกล้องที่เป็นของปลอมนั้น เมื่อกี้เธอก็ไม่ได้ทำตัวให้น่าสงสัยอะไร เย่ซือเฉินหรี่สายตาเบาๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างเล่นละครได้ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว

ในตอนนี้ผู้คนมากมาย เธอกลับไม่รู้สึกตกใจกลัวอะไรเลยสักนิด แม้แต่หัวหน้าตำรวจก็โดนเธอหลอกไปด้วย

ตอนนี้เขายิ่งรู้สึกมั่นใจ ว่าเธอคือผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อน

แต่ว่า ยังขาดหลักฐานที่ทำให้เธอยอมรับ เขาเชื่อว่า ใช้เวลาไม่นาน เขาจะหาหลักฐานออกมาให้ได้ ถึงตอนนั้น เธอไม่ยอมรับก็ไม่ได้ซะแล้ว

"เป็นจิ้งจอกตัวน้อยเสียจริงๆ" เย่ซือเฉินจ้องมองเธอ แล้วพูดสื่อความหมายไปอย่างชัดเจน

เวินลั่วฉิงเบะปากเล็กน้อย อะไรกัน ด่าเธอเป็นจิ้งจอกเหรอ เขาต่างหากที่จิ้งจอก

เขาต้องเป็นพวกจิ้งจอกพันปีแน่นอน

ทว่า คำพูดนี้เวินลั่วฉิงคิดอยู่ในใจ ไม่ได้พูดเอ่ยออกไป

"ทำไม แอบด่าผมอยู่ในใจเหรอ " จู่ๆเย่ซือเฉินโน้มตัวเข้ามาใกล้ จนตอนนี้หน้าของเขาแทบจะสัมผัสหน้าของเธอ หน้าเขาที่อุ่นและเปียกเล็กน้อย

ลมหายใจอุ่นรินรดบนหน้าเธออย่างตั้งใจ ความใกล้ชิดนี้ เป็นความรู้สึกอันคลุมเครือ "ด่าผมว่าอะไร หือ"

"สามีฉันทั้งรูปหล่อ และเฉลียวฉลาด ฉันแทบจะบูชาไว้ไม่ทัน จะกล้าด่าคุณได้ไง"ไม่รู้เป็นเพราะความใกล้ชิดของเขา หรือเพราะความรู้สึกร้อนรนกันแน่น เวินลั่วฉินจึงรู้สึกวังกล และเริ่มถอยร่างให้ห่างไปข้างหลัง แล้วคำพูดที่เอ่ยไปนั้นก็เพื่อเอาตัวรอดเท่านั้นเอง

เย่ซือเฉินไม่เชื่อเธออย่างแน่นอน แล้วคำพูดอันแสนปลอมของเธอนั้นเขาฟังไม่เข้าหูเลย " จำไว้ ซ่อนหางจิ้งจอกของคุณให้ดี ถ้าให้ผมจับได้ ก็เตรียมตัวรับผลที่ตามมาได้เลย...... "

เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย กับคำพูดเขานั้นหมายความว่าอะไรกันแน่

หรือว่าเขารู้อะไรเข้าแล้ว

ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายเมื่อห้าปีก่อนคนนั้น พูดตามจริงเธอก็ไม่ต้องกลัวเขาพบอะไร แต่ไม่รู้เพราะเหตุ เธอกลับรู้สึกกังวังใจแปลกๆ

ที่จริงเธอไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วจะร้อนรนไปทำไม ช่างแปลกจริงๆ

เย่ซือเฉินเห็นสีหน้าเธอแล้ว จึงยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย " ทำไม ร้อนรนเหรอ ก็สารภาพความจริงมาสิ โทษหนักจะได้เบาลง......"

"สารภาพอะไรกัน" เวินลั่วฉิงจ้องมองเขา แล้วกดความรู้สึกกังวลกลัวในใจเอาไว้ พร้อมทั้งมองเขาอย่างประหลาดใจ

เขาบอกให้เธอพูดความจริงอะไรเหรอ ดูเหมือนเขากับเธอจะมีแค่เรื่องข้อตกลงระหว่างการแต่งงาน นอกนั้นก็เหมือนจะไม่มีเรื่องอื่นอีกแล้ว

เย่ซือเฉินมองดูเธอที่เปลี่ยนเป็นใสซื่ออย่างรวดเร็ว แล้วรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับบนอกแล้วหายใจไม่ออกขึ้นมาทันที เหมือนจะขึ้นก็ไม่ขึ้น จะลงก็ไม่ลง เขาจึงก้มหัวลง แล้วกัดติ่งหูเธอเบาๆ "ผมอยากกัดคุณให้ตายยังไงไม่รู้"

เวินลั่วฉิงค่อยๆหันไป มองดูเขา สีหน้าดูใสซื่อ ดูไร้เดียงสายิ่งนัก เธอทำอะไรผิดต่อเขาอะไรกันแน่น เขาถึงอยากกัดเธอให้ตาย