ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 110

บทที่ 110 เธอยังไม่รู้อีกเหรอว่าผมเป็นสามีคุณ?

“แกพูดบ้าอะไร ไม่มีหลักฐานอะไรเลย แกต้องการจะใส่ร้ายฉัน” สีหน้าของเวินหรวนหรวนเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว แต่แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอจะไม่มีทางยอมรับความผิด

“ไม่ ฉันมีหลักฐาน ฉันกลัวว่าหลังจากเกิดเรื่อง แกจะไม่รักษาสัญญา ดังนั้นตอนนั้นฉันเลยอัดเสียงเอาไว้” แม้ว่าหลี่หยู่ซินจะเป็นคนนางแบบตัวเล็ก ๆ แต่ก็อยู่ในวงการนี้มาหลายปีแล้ว เห็นเรื่องน่าเกลียดมากเกินไป แน่นอนที่จะได้เรียนรู้ "ทักษะ" บางอย่าง

ในระหว่างที่พูดคุยอยู่ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และเปิดเสียงที่อัดไว้ตอนนั้น

“ถ้าเธอช่วยฉันทำงานนี้ ฉันจะให้เธอเข้ามาเป็นนางแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป” ประโยคแรกเป็นเสียงของเวินหรวนหรวน

“คุณต้องการให้ฉันช่วยคุณทำอะไรเหรอคะ?”

“คุณต้องหาโอกาสเอาสร้อยคอของคุณไปใส่ไว้ในกระเป๋าของเธอ หลังจากนั้นก็ใส่ร้ายว่าเธอเป็นคนขโมยสร้อยคอของคุณ หลังจากที่สำเร็จ ฉันจะให้เธอเข้าร่วมบริษัทเวินซื่อกรุ้ป”

บันทึกเสียงนี้เป็นหลักฐานของเรื่องราวทั้งหมด

ใบหน้าของเวินหรวนหรวนกลายเป็นขี้ถ่าน เธอต้องการหักล้าง แต่ในขณะนี้หลักฐานอยู่ต่อหน้าแล้ว เธอเลยไม่มีสิทธิ์ที่เล่นลิ้นอีก

“โอ้ ที่แท้ก็เป็นน้องสาวของฉัน ไหน ๆก็เป็นน้องสาว งั้น...” เวินลั่วฉิงหน้าไปหาเวินหรวนหรวน ขมวดคิ้วเล็กน้อย และจงใจพูดหยุดไว้แค่นั้น

เมื่อผู้คนได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ทั้งหมดคิดว่าเธอรู้ว่าเหวินหร่วนหร่วนเป็นคนที่ทำร้ายเธอ เป็นน้องสาวของเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้คิดบัญชี แต่ว่าจะพูดยังไง พวกเธอก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน

สีหน้าของคุณชายห้าฉิงเข้มขึ้น ผู้หญิงโง่คนนี้จะจัดงานยังไงนะ?

เวินหรวนหรวนทำร้ายเธอน้อยไปไหม? เธอไม่แม้แต่จะจำ

“งั้นก็รบกวนคุณตำรวจช่วยดำเนินเรื่องให้หน่อยแล้วกันนะคะ” ในความสงสัยของทุกเวินลั่วฉิงพูดจบอย่างไม่เร่งรีบ

คุณชายห้าฉิงสะดุ้งเล็กน้อย เวรล่ะ สามารถพูดโดยไม่ต้องหอบมากได้ไหม?

“อ่า ได้ครับ” ตำรวจหนุ่มอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ไหน ๆสถานการณ์ก็คลี่คลายแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องดูอะไรเพิ่มแล้ว หัวหน้าสำนักงานฉิงช่วยคืนของของฉันได้หรือเปล่าคะ?” เวินลั่วฉิงหันไปหา ‘กล้องวงจรปิดขนาดเล็ก’ในมือของคุณชายห้าฉิง

“อ่า โอเค” คุณชายห้าฉิงตะลึง ดูเหมือนไม่เต็มใจ อุตส่าห์เอาคอมมาแล้ว ทำไมถึงไม่ดูหน่อยล่ะ?

แต่ว่า เวินลั่วฉิงอ้าปากขอแล้ว มันก็ไม่ดีถ้าเขาไม่คืน หลังจากที่เรื่องราวมันจบไปแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องดูอีก อีกทั้งเขาก็ไม่อยากที่จะพูดว่า เขายังหาหัวUSBไม่เจอเลย ก็เลยไม่ได้เปิดดูเสียที

ยังไงซะ ที่จริงคุณชายห้าฉิงก็ไม่ได้สังเกต ‘กล้องวิดิโอ’ ในมืออย่างละเอียดเท่าไหร่

เวินลั่วฉิงยื่นมือไปหยิบ ‘กล้องจิ๋ว กล้องวงจรปิดขนาดเล็ก’ อย่างเป็นธรรมชาติ หน้าของเธอก็ดูสงบเหมือนเดิม แต่ไม่ออกว่ามีอะไรผิดปกติไปจากเดิม

เย่ซือเฉินหันไปหาเธอ และกวาดมองไปที่ ‘กล้องจิ๋ว กล้องวงจรปิดขนาดเล็ก’ ในมือของเธอ ตาคู่นั้นกะพริบตาปลิบ ๆ ดวงตาสว่างขึ้นเล็กน้อย

กล้องวิดิโอของเธอ ไม่ใช่ว่าเป็นของปลอมหรอกเหรอ?

ถ้าเกิดว่าเป็นเช่นนั้นจริง เขาต้องขอชื่นชมความสงบและความเฉียบขาดของเธอในตอนนี้

“อย่างนี้นี่เอง งั้นยังไงรบกวนพวกคุณช่วยกลับสถานีตำรวจพร้อมพวกเราด้วยนะครับ” ตำรวจหนุ่มมีความฉลาด เหตุการณ์ขึ้นมันก็เคลียร์ไปเกือบหมดแล้ว หันไปที่เวินหรวนหรวนและพวกของเธอ พูดอย่างเย็นชา

แต่เมื่อตอนที่เขาหันไปหาเวินลั่วฉิง ท่าทางดูเหมือนกลางเป็นการแสดงความยินดีอย่างเห็นได้ชัด “คุณเวิน และก็ต้องรบกวนคุณช่วยไปเขียนบันทึกประจำวันที่สถานีตำรวจด้วยนะครับ”

“คุณชายฉินคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินเป็นแขกของผม วันนี้คดีก็คลี่คลายแล้ว คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินก็ไม่จำเป็นที่จะต้องวิ่งไปมาหรอก” จู่ ๆ คุณชายเล้งก็เดินมายืนอยู่ตรงหน้าของเวินลั่วฉิง ในขณะที่เขามองเวินลั่วฉิง สายตาคู่นั้นมีความต้องการจะปกป้อง

ผู้หญิงที่สามารถทำให้คุณชายเล้งเปิดปากขอได้ เวินลั่วฉิงถือว่าเป็นคนแรก

คุณชายห้าฉิงตะลึง ไม่ได้ให้คำตอบ แต่มองไปที่เย่ซือเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นี่มันสถานการณ์อะไรนี่?

มีคนยืนอยู่ข้างหน้าพี่สามเพื่อแย่งกันปกป้องดอกไม้เหรอ?

แถมยังพยายามปกป้องภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของพี่สามเสียด้วย

เรื่องตลกนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่! !

เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาคู่นั้นทำเพียงแค่มองไปที่เวินลั่วฉิง