ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 109

บทที่ 108 เธอมีความเฉียบคม (4)

“อันนี้คืออะไรเหรอครับ?” นายตำรวจผู้น้อยก็งงเหมือนกัน และรับมาดู ดูมีความเคารพในท่าทางของเขา

แม้ว่าในขณะนี้หัวหน้าของพวกเขาพูดกับนางสาวเหวินด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างก้าวร้าว แต่มันสามารถทำให้หัวหน้าของพวกเขา ‘ซาบซึ้ง’ ได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแรก ดังนั้น เขารู้สึกได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงคนนี้กับผู้กำกับต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ

“ฉันเป็นคนโง่ หากคุณกลัวว่าฉันจะถูกรังแกแต่ตัวเองไม่สามารถพูดได้เต็มปาก ดังนั้นฉันก็จะร่วมมือโดยการส่งกล้องจิ๋วตัวนี้ให้ วันนี้ฉันไม่ได้ติดเข็มกลัดมา ก็เลยเอามันไปติดไว้บนกระเป๋า ฉันคิดว่า มันสามารถอธิบายได้ว่าทำไมสร้อยเส้นนี้ถึงอยู่ในกระเป๋าของฉัน” มุมปากของเวินลั่วฉิงยกขึ้น แล้วก็กลับไปทำหน้าชิล ๆ สบาย ๆ

“...” สายตาของคุณชายห้าฉิงรีบหันไปมองเวินลั่วฉิง ดวงตาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง ในตอนนั้นเขาไม่รู้จะพูดอะไร

มีของแบบนี้ แต่ทำไมเธอถึงไม่พูดแต่แรก ทำให้เขาเป็นห่วงฟรีไปตั้งนาน

อย่างนี้นี่เอง!! เย่ซือเฉินกระตุกเล็กน้อย

“ไปเอาแล็ปท็อปมา” เมื่อสติของคุณชายห้าฉิงกลับมา วิญญาณก็มาทันที

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตอบกลับอย่างรวดเร็ว และไปหยิบคอมพิวเตอร์มาให้ทันที

สีหน้าของเปลี่ยนซุนหรูไป ในตอนนี้ไม่มีทั้งความหยิ่งและความภาคภูมิใจอีกต่อไป ใบหน้าตกใจจนซีดเซียว

หลี่หยู่ซินก็ไม่ต่างกันมาก ขาทั้งสองข้างเริ่มสั่น ไม่สามารถคิดจะหนีได้แล้ว แต่ตอนนี้สายตาของทุกคนต่างจ้องมองอย่างเต็มที่ เธอเลยไม่กล้าหนี

เวินหรวนหรวนก็เริ่มรู้สึกเครียดและกลัว

พนักงานรักษาความปลอดภัยรวดเร็วมาก และในไม่ช้าเขาก็นำคอมพิวเตอร์มาให้

“เอาของส่งมาให้ผม” คุณชายห้าฉิงหยิบมา จากนั้นเขาก็หยิบ "กล้องจิ๋ว" จากมือตำรวจหนุ่ม

หัวใจของซุนหรูและ หยู่ซินจุกอยู่ที่ลำคอของพวกเขา เวินหรวนหรวนก็กลัวมากยิ่งขึ้น

เพียงแค่ว่า คุณชายห้าฉิงหยิบกล้องจิ๋วและมองไปที่มัน ขมวดคิ้วเล็กน้อย...

“หัวหน้าสำนักงานฉิง ถ้าเกิดว่ามีคนจงใจเอาสร้อยคอมาใส่ในกระเป๋าเพื่อใส่ร้ายฉัน จะถูกดำเนินคดีอย่างไรคะ?” เวินลั่วฉิงแสร้งทำเป็นเหลือบมอง “กล้องวงจรปิดขนาดเล็ก” ที่อยู่ในมือของคุณชายห้าฉิง เป็นการถามอย่างไม่เป็นทางการ เสียงนั้นนุ่มนวลและไม่มีอะไรแปลก

“เรื่องนี้สามารถเป็นได้ทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่ ถ้าฝ่ายหนึ่งยืนยันที่จะฟ้องร้อง เรื่องนี้ค่อนข้างหนัก สามารถทำให้คนเข้าคุกได้” คุณชายห้าฉิงหยุดการกระทำทั้งหมด หันไปหาเธอ เป็นคำตอบที่ให้ความร่วมมือดีมาก

“อืม งั้นฉันก็สบายใจแล้วล่ะค่ะ ฉันจะไม่มีทางปล่อยคนที่ตั้งใจจะใส่ความฉัน หัวหน้าสำนักงานฉิงต้องตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจนนะคะ จะได้ให้ทุกคนเห็นชัด ๆ สิ่งที่ฉันเจ็บใจที่สุดคือคนที่ใส่ร้ายฉันยังไม่ยอมที่จะยอมรับความผิด ช่างไม่สำนึกผิดเสียเลย” ในขณะที่เวินลั่วฉิงกำลังพูดอยู่ สายตาของเธอก็กวาดมองไปที่ซุนหรูและหลี่หยู่ซินอย่างไม่สะทกสะท้าน

แต่ดูเหมือนเธอต้องการจะสื่ออะไร

นอกจากเวินลั่วฉิงแล้ว ไม่มีใครรู้ว่า “กล้องจิ๋ว” ที่คุณชายห้าฉิงถือในขณะนี้เป็นเพียงของประดับเล็ก ๆ บนกระเป๋าของเธอ

“คุณเวิน ฉันผิดไปแล้วค่ะ ตัวแทนของฉันเอาสร้อยเส้นนั้นไปใส่ไว้ในกระเป๋าของคุณเอง เธอก็โดนผีเขาค่ะ” หลี่หยู่ซินถือว่าเป็นคนที่ค่อนข้างฉลาด ฟังเข้าใจ “ความหมายโดยใน” ของคำพูดที่เวินลั่วฉิงต้องการจะสื่อ

แต่ตัวเธอเองไม่ยอมรับผิด แถมยังปัดความผิดไปไว้ที่ซุนหรู เดิมทีสร้อยคอเส้นนั้นถูกใส่โดยซุนหรู แต่ว่าเธอก็ยืนอยู่ข้าง ๆ เขากลัวว่ากล้องวงจรปิดจะจับภาพของเธอเข้าไปด้วย เธอเลยเหมือนจะยอมรับผิด

ซุนหรูสะดุ้งเล็กน้อย ริมฝีปากขยับ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร ที่จริงแล้วตอนนี้ถึงหลี่หยู่ซินจะพูดไม่พูดมันก็ไม่เป็นไร แต่สุดท้ายยังไงก็มีกล้องวิดิโอ ดังนั้นมันก็ไม่สามารถซ่อนทุกอย่างได้

เวินลั่วฉิงมองไปที่หลี่หยู่ซินแวบหนึ่ง ไม่มีอารมณ์มากบนใบหน้า แลดูขัดแย้ง