ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1114

“คุณซื้อมาเยอะแยะขนาดนี้เลยเหรอ？”หลิวหยิงตะลึง จ้องมองไปยังโทรศัพท์ในกล่องด้วยความตกใจ

“ไม่รู้ว่าคุณชอบแบบไหน เลยเอามันมาทั้งหมด ให้คุณเลือก” ซือถูมู่หรงตอบ ท่าทางเป็นไปอย่างธรรมชาติมาก ก่อนหน้านั้นที่เขาถามเธอไป เธอพูดแคบเกินไป และไม่เจาะจง เขาเลยตัดสินใจซื้อโทรศัพท์รุ่นที่ผู้หญิงมักใช้กันกลับมาทั้งหมด

“ของพวกนี้เอากลับไปคืนได้ใช่ไหม ?”หลิวหยิงกลอกตาไปมา อยู่ซ้ำๆ โทรศัพท์มือถือมากมายขนาดนี้หากคืนไม่ได้ ก็สิ้นเปลืองมากเกินไปแล้ว

“ของที่ผมซื้อ ไม่เคยเอาไปคืน”ซือถูมู่หรงตะลึงอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็ได้สติกลับมาแล้วตอบกลับไป ของที่เขาซื้อไม่เคยเอากลับไปคืนเลยสักครั้ง

“หากคุณชอบ ก็เปลี่ยนใช้มันวันละเครื่องได้” ซือถูมู่หรงพูดเสริมอย่างใจป้ำออกไปอีกคำ ในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินอะไร

มุมปากหลิวหยิงกระตุกอย่างห้ามไม่ได้ เปลี่ยนวันละเครื่อง? เธอบ้าไปแล้วหรือไง ?

เขานั่นแหละที่บ้าแล้ว แต่เธอไม่บ้าไปกับเขาด้วยหรอกนะ

ของที่ซือถูมู่หรงซื้อแล้วไม่เคยต้องเอากลับไปคืน แต่หลิวหยิงคิดว่าในห้างสรรพสินค้านั้นน่าจะให้คืนได้ เพราะฉะนั้นเธอจึงจะเลือกเอามาอันหนึ่ง ที่เหลือให้คนขับรถหลี่เอาไปคืน คนขับรถหลี่เป็นคนพาซือถูมู่หรงกลับมา คนขับรถหลี่ก็ต้องรู้ว่าโทรศัพท์นี้ไปซื้อมาจากไหน

หลิวหยิงเดินไปที่กล่องนั่น แล้วหยิบเลือกโทรศัพท์สีแดงออกมา

“ไหนคุณบอกว่าชอบสีขาวไม่ใช่เหรอ ？”ซือถูมู่หรงเห็นเธอหยิบโทรศัพท์สีแดงออกมา คิ้วก็ยกหยักขึ้น คนโกหก เมื่อกี้ยังโกหกว่าชอบสีขาวอยู่เลย ยังดีที่เขาไหวตัวทัน ขนกลับมาทั้งหมดด้วย

“จู่ๆฉันก็ชอบสีแดงขึ้นมา” หลิวหยิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ไม่ได้รู้สึกเขินอายที่ถูกจับได้ ตอบกลับไปเหมือนไม่มีอะไร“ผู้หญิงล้วนไม่แน่นอน คุณไม่รู้เหรอ ? ”

“ของที่ชอบเปลี่ยนได้ แต่คนที่ชอบเปลี่ยนไม่ได้……”ริมฝีปากของซือถูมู่หรงยกหยัก ต่อคำพูดเธอออกมาทันที แต่เขาพูดได้ยังไม่จบประโยค จู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ว่าคนที่เธอชอบไม่ใช่เขา แต่เป็นไป๋ยี่รุ่ย

ทันใดนั้นซือถูมู่หรงราวกับถูกฟ้าผ่า เงียบลงในทันที

นี่มันบ้าอะไร เขาอยากให้เธอเปลี่ยนจริงๆงั้นเหรอ ? หรือไม่อยากให้เธอเปลี่ยนกันแน่ ?

หลิวหยิงเห็นท่าทางของเขา ก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

“ไป ผมจะพาคุณไปกินข้าว” ซือถูมู่หรงเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เขารู้ว่าคนที่เธอชอบคือไป๋ยี่รุ่ย แต่ไม่ว่ายังไง สักวันหนึ่ง คนที่เธอชอบจะต้องเป็นเขา เขาเท่านั้น เขาคนเดียว

การทำงานของคุณนายซือถูนั้นรวดเร็วมาก เรื่องข่าวบนสื่อโซเซียลนั้นจัดการเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่ต้องกังวลอะไร สามารถพาเธอออกไปกินข้าวนอกบ้านได้

“ตอนนี้？”หลิวหยิงตะลึง รู้สึกตกใจเล็กน้อย ข่าวบนโซเซียลก็เพิ่งจะเงียบไป หากเขาพาเธอออกไปกินข้าว ไม่กลัวว่าจะมีคนแอบถ่ายรูปแล้วเอาไปลงข่าวอีกเหรอ ?

ไม่แน่บางทีอาจจะส่งผลเสียไปยังบริษัทของเขาอีกด้วย

“ใช่ ตอนนี้” ซือถูมู่หรงยกยิ้มแล้วพยักหน้าให้ “ไม่เพียงแค่ในตอนนี้ ต่อไปผมก็จะไปไหนมาไหนเป็นเพื่อนคุณด้วย ไปทำกิจกรรมทุกอย่างที่คุณชอบร่วมกับคุณ”

หลิวหยิงมองไปที่เขา รู้สึกตะลึง และมึนงงเล็กน้อย นี่ใช่ซือถูมู่หรงคนที่เธอรู้จักจริงๆใช่ไหม ?

ซือถูมู่หรงเห็นเธอที่มึนงง มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ยื่นมือออกไป คว้าตัวเธอเข้าสู่อ้อมแขน จากนั้นก็เดินออกประตูไป