ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1115

หากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจับพวกเขาได้ แล้วจะคิดบัญชีกับพวกเขา พวกเขาเชื่อว่าลูกพี่ไม่ออกหน้ามาช่วยพวกเขาแน่นอน ！！

“หรือไม่เราก็ถอนตัวกันเถอะ งานเลี้ยงของตระกูลเหว้ยคือเมื่อวาน ต่อให้คุณหนูใหญ่ถังอาจจะล่าช้าไปบ้างแต่ก็ไม่ช้าไปมากนักหรอก ตอนนี้คุณหนูใหญ่ถังก็มีโอกาสที่จะกลับมาได้ทุกเมื่อ หากคุณหนูใหญ่ถังกลับมา ไม่แน่ว่าอาจจะสังเกตเห็นพวกเราได้ คุณหนูใหญ่ถังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาอาชญากรนะ คนอย่างคุณหนูใหญ่ถังต่อให้เรื่องจะเล็กน้อยแค่ไหนก็สังเกตเห็นความผิดปรกติได้แน่นอน”

“ฟังที่นายพูดแล้ว ทำไมฉันถึงรู้สึกร้อนๆหนาวๆไปทั้งตัวเลย ?”

“ฉันก็เหมือนกัน เราถอนตัวกันเถอะ”

“ถอนบ้าอะไรละ หากเราถอนตัวตอนนี้ กลับไปท่านกู้จะปล่อยเราไว้เหรอ ？”

“หากเรายังอยู่ที่นี่ต่อแล้วถูกคุณหนูใหญ่ถังจับได้ ก็ยิ่งต้องตายสถานเดียว ยังไงก็ต้องตาย ไม่สู้ถอนตัวดีกว่า ”

“ไม่งั้น เราก็ใช้เครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกลค้นทั้งภายในและภายนอกของบ้านอีกครั้ง หากยังไม่พบเจออะไร พวกเราก็ถอนตัว เราพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว กลับไปอธิบายให้ท่านกู้ฟัง ท่านกู้ก็น่าจะยังพอมีเมตตาบ้าง ”

“ได้”ข้อเสนอนี้เป็นที่น่าพอใจสำหรับทุกคน

“อันที่จริงเราต่างก็ไม่เคยเห็นหน้าถังจื่อโม่ แม้แต่รูปถ่ายก็ไม่เคยเห็น ต่อให้ถังจื่อโม่จะอยู่ที่ตระกูลถังจริง เราก็ไม่รู้อยู่ดี ”

“ในตระกูลถัง แค่เห็นคนแปลกหน้าก็ห้ามปล่อยผ่านเลยสักคน เอาตัวกลับไปให้หมด เอากลับไปให้ลูกพี่ ”

“เอากลับไปทุกคน ? แล้วหากเป็นผู้หญิงล่ะ ? หรือคนแก่ล่ะ ? ก็ต้องพาตัวกลับไปด้วยเหรอ ？”

“ลูกพี่ไม่ได้บอกว่าถังจื่อโม่เป็นชายหรือหญิง เพราะฉะนั้นแค่เห็นคนแปลกหน้า ก็พาตัวไปให้หมดทุกคน”

“นี่นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ที่ลูกพี่ต้องการคือศัตรูหัวใจ แล้วศัตรูหัวใจของลูกพี่จะเป็นผู้หญิงได้ยังไง ?”

“อย่าพูดเหลวไหล ลงมือทำงานเร็วๆเข้าเถอะ”หัวหน้าทีมออกคำสั่งทันที

ทุกคนก็หยุดพูด และเริ่มค้นหาด้วยเครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกลที่บ้านตระกูลถังอีกครั้ง

เวลานี้ในบริเวณชั้นสองของบ้านตระกูลถัง

“พี่ค่ะ พี่ว่าคนพวกนั้นตอนนี้ยังเฝ้าอยู่ที่บ้านเราไหมคะ ? ”เด็กน้อยถังจื่อซีนั่งอยู่บนเตียง ขยับขาป้อมๆไปมา ด้วยท่าทีสบายๆ

“อืม ยังอยู่” มุมปากถังจื่อโม่เบะออกเล็กน้อย “ไม่รู้ว่าเย่ซือเฉินไปหาคนโง่พวกนี้มาจากไหนกัน พวกเขาพลาดเผยตัวออกมานานแล้ว แต่กลับยังไม่รู้ตัวอีก ”

“นั่นเพราะคุณลุงเก่ง หากไม่ใช่เพราะคุณลุงกลับมา สังเกตเห็นความผิดปรกติ พวกเราก็คงไม่เจอตัวพวกเขา ดังนั้นคนที่พ่อหามาก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น”เด็กน้อยถังจื่อซีก็ปกป้องคุณชายสามเย่อยู่ไม่น้อย พ่อของเธอนั้นก็เก่งอยู่พอตัว ไม่สิ พ่อของเธอเก่งที่สุด

“คุณลุงกลับมาปุบก็สังเกตเห็นพวกเขาดเลย อย่างนี้ยังเรียกว่าไม่แย่อีกเหรอ ? ”ริมฝีปากของถังจื่อโม่กระตุก ไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งที่ได้ยิน

“พี่ค่ะ พี่คิดว่าเขาเฝ้าเรามานานขนาดนี้ เขาต้องการอะไร？” ถังจื่อซีไม่ได้เถียงกับพี่ชายเรื่องพ่อเก่งหรือไม่เก่งอีก เธอคิดว่าพ่อเก่งที่สุดในใจเธอก็พอ

“น่าจะตามหาตัวพี่แน่นอน”ในตอนที่ถังจื่อโม่พูดคำนี้ น้ำเสียงฟังดูภูมิใจมากอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นเป็นคนที่เย่ซือเฉินหามา เย่ซือเฉินก็คงจะตามหาตัวเขาเป็นแน่

ตั้งแต่วันงานประมูลในครั้งนั้น เย่ซือเฉินก็ตามหาตัวเขามาตลอด