ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1117

“เขา？เขา？เขาก็คือถังจื่อโม่？”กลุ่มคนที่ซุ่มดูอยู่ด้านนอกของคฤหาสน์ตระกูลถังต่างก็ตกตะลึง

ถังจื่อโม่เป็นเพียงแค่เด็กอายุห้าขวบ ?

เด็กอายุแค่ห้าขวบจะเป็นศัตรูหัวใจของลูกพี่ได้ยังไง ?

เด็กสมัยนี้ร้ายกาจขนาดนั้นเชียวเหรอ ?

“นี่ก็คือถังจื่อโม่ที่ลูกพี่ให้เรามาตามหาตัวเหรอ ? ”หัวหน้าทีมแอบกลืนน้ำลายลงคอ อย่างไม่อยากจะเชื่อ “เป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่ง ？”

“ศัตรูหัวใจของลูกพี่ ？”

“ลูกพี่ร้ายกาจขนาดนี้ ศัตรูหัวใจก็ยัง……ไม่ธรรมดา”

“ไม่ธรรมดาบ้าบออะไรละ ตอนนี้เอายังไงกัน ? เราต้องทำยังไงกันต่อ ？”

“ท่านกู้กำชับมา เจอตัวแล้ว เอาตัวกลับไปให้ลูกพี่ ตอนนี้เราก็ต้องไปเอาตัวมาให้ได้ ”ชายหนุ่มที่เที่ยงตรงคนหนึ่งเสนอความเห็นออกมาอย่างทื่อๆ

“แต่ก่อนหน้านั้นลูกพี่บอกว่าจับตัวศัตรูหัวใจ แต่ตอนนี้เป็นเพียงแค่เด็กอายุห้าขวบ แผนเราต้องเปลี่ยนไหม? ？”

“หรือไม่เราลองขอความเห็นของท่านกู้ดู ลักพาตัวเด็กอายุห้าขวบ นี่ไม่ใช่เรื่องที่องค์กรยมบาลอย่างพวกเราควรทำนะ”

“ได้ ฉันจะโทรไปหาท่านกู้เดี๋ยวนี้”หัวหน้าทีมหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรไปหากู้หวูทันที

แต่หัวหน้าทีมโทรไปอยู่หลายครั้ง อีกฝั่งก็ไม่มีคนรับสาย

และในเวลาเดียวกันนี้ เด็กน้อยถังจื่อโม่ก็เดินลงไปยังชั้นล่างกับเฟิ่งเหมียวเหมียว

“คุณย่าน้อย ไม่ต้องคอยตามผม ผมจะไปเดินเล่นที่สวนสักหน่อย” ถังจื่อโม่ออกมาจากห้องคราวนี้ ก็เพื่ออยากจะรู้จุดประสงค์ที่เย่ซือเฉินให้คนมาซุ่มดู เพราะฉะนั้นจะให้คนตามไปด้วยไม่ได้แน่ๆ

เขาต้องออกไปคนเดียวถึงจะถูก อยู่คนเดียวลำพัง เพื่อให้รู้ถึงจุดประสงค์ของกลุ่มคนเหล่านั้น

แน่นอนว่า คนพวกนั้นเป็นคนของเย่ซือเฉิน เพราะฉะนั้นในใจลึกๆของถังจื่อโม่ก็ไม่ได้กังวล หรือหวาดกลัวอะไร

“ได้ งั้นหนูไปเล่นเถอะ ย่าเองก็มีเรื่องที่ต้องทำอยู่เหมือนกัน จะขึ้นไปชั้นก่อน ”เฟิ่งเหมียวเหมียวไม่ได้คิดมากอะไร ถังจื่อโม่เป็นเด็กรู้ความ และอยู่คนเดียวได้ แต่ไหนแต่ไรก็มีความคิดเป็นของตัวเอง คนที่บ้านตระกูลถังล้วนเคารพการตัดสินใจของเด็กๆ เพราะฉะนั้นหากไม่ใช่เรื่องที่ต้องเสี่ยงภัยอันตรายอะไร ทุกคนก็ล้วนตามใจเด็กน้อยถังจื่อโม่กันทั้งนั้น

อีกอย่างเฟิ่งเหมียวเหมียวเองก็อยากจะโทรศัพท์ไปหาถังหยุนเฉิง ถามถังหยุนเฉิงว่าจะกลับมาเมื่อไร

เฟิ่งเหมียวเหมียวเห็นถังจื่อโม่เดินไปที่สวน เดินไปในที่ที่พวกเขามักจะเล่นกัน จากนั้นก็วางใจแล้วเดินขึ้นชั้นบนไป เพราะยังไงที่บริเวณสวนของตระกูลถังก็ยังมีคนอื่นๆอยู่ และตระกูลถังก็ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา คนภายนอกเข้ามาไม่ได้แน่นอน

ถังจื่อโม่เล่นในสวนก็ถือว่าปลอดภัยมาก

หลังจากที่เฟิ่งเหมียวเหมียวเดินขึ้นไปยังชั้นบนแล้ว ถังจื่อโม่ก็เปลี่ยนทิศทาง ไม่ได้ไปเล่นของเล่น แต่กลับเดินไปยังทิศทางของประตูใหญ่

แน่นอนว่า เด็กน้อยถังจื่อโม่นั้นเป็นคนฉลาด เขารู้ว่าหากถูกพ่อบ้านหรือคนอื่นๆเห็นว่าเขาจะออกไป พวกเขาต้องถามสารพัดคำถาม และไม่ยอมให้เขาออกไปข้างนอกเพียงลำพังแน่

ดังนั้นถังจื่อโม่จึงตั้งใจหลบเลี่ยงพ่อบ้าน และคนอื่นๆในบ้าน แอบเดินไปที่ประตูใหญ่เงียบๆเพียงลำพัง

แน่นอนว่า ถังจื่อโม่รู้ดี หากเขาออกไปดื้อๆแบบนี้ คนที่ซุ่มดูอยู่ด้านนอกก็ต้องสงสัย เพราะฉะนั้นเขาเลยแกล้งหยิบลูกบอลมาลูกหนึ่ง แล้วเล่นมันอยู่สักพัก จากนั้นก็แกล้งทำเป็นโยนลูกบอลนั้นไปยังด้านนอกของประตูใหญ่

จากนั้นเขาก็รีบเดินตรงไปที่ประตูใหญ่ด้วยท่าทีที่ปรกติที่สุด ครั้งนี้ เขามีเหตุผล ว่าเขาจะไปเก็บลูกบอล