ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1118

ถังจื่อโม่รู้ดีว่าคนของเย่ซือเฉินไม่ทำร้ายเขาแน่นอน แม้ถังจื่อโม่จะไม่ได้กลัวอะไร แต่เขาคิดว่าเขาก็น่าจะต้องแกล้งแสดงละครนิดหน่อย！！！เพราะยังไงก็ถูกจับตัวไว้ แล้วถูกดึงลากตัวไป สำหรับเด็กคนหนึ่งแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าตกใจกลัว

“อ๊ากกก ช่วย……”ถังจื่อโม่ตะโกนออกมาเหมือนตกใจ แต่เสียงที่ถังจื่อโม่ตะโกนนั้นไม่ได้เสียงดังอะไร

เห็นได้ชัดว่าต้าชุนเองก็ไม่คิดว่าเด็กน้อยถังจื่อโม่จะร้องออกมา เมื่อถังจื่อโม่ส่งเสียงร้อง ก็ทำเอาเขาตกใจขึ้นมา

“ปิดปากเขาไว้ อย่าปล่อยให้เขาส่งเสียงร้อง” ยังดีที่คนที่เหลือไม่ได้อยู่ไกลกันนัก ทุกคนต่างก็พูดเตือนเด็กหนุ่มหน้าละอ่อน

ต้าชุนได้สติทันที จากนั้นก็เอามือปิดปากของถังจื่อโม่เอาไว้ จากนั้นอีกมือหนึ่งของต้าชุนก็โอบไปที่ถังจื่อโม่ แล้วใช้แขนหนีบถังจื่อโม่แล้วเดินออกมาด้วยท่านี้

เด็กน้อยถังจื่อโม่ตะลึงจนตาค้าง นี่มันอะไรกัน ? นี่เอาจริงเหรอ ?

นี่จะลักพาตัวเขาเหรอ ?

เย่ซือเฉินให้คนมาลักพาตัวเขาเหรอ ?

เด็กน้อยถังจื่อโม่ยังมึนงง แต่ก็ถูกต้าชุนพาตัวมาอยู่ตรงหน้าของทุกคนแล้ว

เมื่อมองไปที่คนเหล่านี้ เด็กน้อยถังจื่อโม่ก็รู้ตัว ว่าเขาถูกลักพาตัวแล้วจริงๆ

“พาขึ้นไปบนรถก่อน อย่าปล่อยเขาส่งเสียงร้องก็พอ ”หัวหน้าทีมกำชับขึ้นอีกครั้ง

ต้าชุนก็หนีบเอาเด็กน้อยถังจื่อโม่ขึ้นรถไป คนที่เหลือคนอื่นๆก็เดินตามขึ้นรถไปด้วย

หลังจากที่ขึ้นรถมาแล้ว ต้าชุนก็ปล่อยตัวถังจื่อโม่

ถังจื่อโม่ไม่ได้ส่งเสียงร้อง และไม่ได้ขัดขืน เพียงแค่จ้องมองมาที่พวกเขา“พูดมา พวกนายจับตัวนายน้อยอย่างฉันทำไม ？” “เด็กน้อย ไม่ต้องกลัวนะ เราไม่ทำอะไรหนู เราแค่จะพาหนูไปเที่ยว” หัวหน้าทีมมองไปที่ถังจื่อโม่เด็กน้อยวัยห้าขวบ ในใจรู้สึกผิดมาก แต่เพราะเป็นคนสั่งของลูกพี่ คำสั่งของท่านกู้ พวกเขาไม่กล้าขัด

“เชอะ นี่นายกำลังหลอกเด็กสามขวบอยู่หรือไง ? ”ถังจื่อโม่ยิ้มเยาะออกมา“พวกนายกล้าลักพาตัวนายน้อยอย่างฉัน ต้องรู้ผลที่จะตามมานะ”

ทุกคนที่เห็นท่าทีไม่ทุกข์ร้อนของถังจื่อโม่ และได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ ต่างก็ตกใจ แล้วอึ้งไป เด็กคนนี้ช่างร้ายกาจจริงๆ ในสถานการณ์แบบนี้ไม่เพียงไม่กลัว แต่ยังกล้าข่มขู่พวกเขาด้วย

และทุกคนต่างก็กลัวกับคำขู่นี้ เพราะลักพาตัวมาจากบ้านตระกูลถัง ผลที่ตามมานั้นร้ายแรงแน่นอน

“วางใจเถอะ พวกเราไม่ทำอะไรหนูแน่นอน พวกเรา……” คนในทีมแสดงเจตนารมณ์ของตัวเอง นี่เป็นแค่เด็ก และเป็นคนของตระกูลถัง ต่อให้จะกล้าบ้าบิ่นแค่ไหน พวกเขาก็ไม่กล้าทำร้ายเด็กคนนี้แน่นอน

ในขณะที่หัวหน้าทีมกำลังพูด ก็เพื่ออยากแสดงความเป็นมิตร เขายื่นมือข้างหนึ่งของตัวเองออกมา อยากที่จะสัมผัสไปที่ศีรษะของเด็กน้อยถังจื่อโม่

แต่ว่า ในตอนที่มือของเขากำลังยื่นออกไปนั้น ถังจื่อโม่ก็เหยียดตัวลุกขึ้น แล้วศีรษะของถังจื่อโม่ก็ไปโดนมือของหัวหน้า ในขณะเดียวกันนั้น มือของถังจื่อโม่ก็ตีไปที่เบาะหลังรถ เกิดเสียงดังป้าบขึ้นมา

หัวหน้ารู้สึกมึนงงเล็กน้อย อึ้งไปทันที ทันใดนั้นคำพูดที่กำลังจะพูดก็ต้องหยุดลง

“นายกล้าตีนายน้อยอย่างฉันเหรอ นายรอได้เลย รอเลย ความแค้นนี้หากนายน้อยอย่างฉันไม่คิดบัญชี ฉันจะไม่แซ่ถัง” ถังจื่อโม่ก็รีบนั่งลงกับที่อย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่หัวหน้า น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ

รถที่พวกเขากำลังนั่งอยู่ในตอนนี้เป็นรถตู้ ถังจื่อโม่กับหัวหน้านั่งอยู่ตรงกลาง แยกออกจากคนอื่นๆ เพราะฉะนั้นคนอื่นๆจึงไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

พวกเขาได้ยินแค่เสียงดังป้าบ จากนั้นก็ได้ยินเสียงที่โกรธเคืองของเด็กน้อยถังจื่อโม่

เมื่อได้ยินสิ่งที่เด็กน้อยถังจื่อโม่พูด คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็รีบหันศีรษะกลับมา คนที่นั่งอยู่ข้างหลังก็รีบยันกายลุกขึ้นมาด้านหน้า