ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1137

“ใช่ คุณทายถูกแล้ว คุณลุงบอกผมเอง”ถังจื่อโม่ไม่ได้ปฏิเสธ ยอมรับด้วยมาดเข้มขรึมไม่หวาดหวั่น

“คุณอย่ามัวพูดจาเรื่อยเปื่อยและไม่ต้องดึงคนอื่นมาเกี่ยวข้องด้วย คุณบอกมาตรงๆเลยว่าคุณจะทำยังไง？”จากนั้นถังจื่อโม่ก็เสริมหนึ่งประโยคอย่างยกตนข่มท่าน จากนั้นก็ยืดอกตัวเองอีกครั้ง

เขาเป็นลูกผู้ชายอกสามศอก ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น！！

“นายคิดว่าฉันจะทำยังไง？”เย่ซือเฉินไม่ได้ตอบคำถามของถังจื่อโม่ คุณชายสามเย่มองร่างกายเล็กๆที่มีใบหน้าอันดื้อรั้น อันที่จริงตอนนี้เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ควรทำอย่างไรดี

ถึงแม้เด็กคนนี้อายุยังน้อย ทว่ากลับมีความคิดเป็นของตัวเอง ทั้งยังมองออกว่าเด็กคนนี้มุ่งเป้ามาที่เขาอย่างมีจุดยืน

เด็กคนนี้พึ่งตัวเอง ดื้อรั้น มีความคิดเป็นของตัวเอง ทว่ากลับความรู้สึกอ่อนไหวไวมาก ดังนั้น ……

บัดนี้คุณชายสามเย่รู้สึกปวดหัวเสียจริง

เขาไม่ใช่ถังจื่อซี ปฏิบัติต่อเขาเหมือนถังจื่อซีไม่ได้

ปกติคุณชายสามเย่เฉิดฉายอย่างเด่นสง่าอยู่ในวงการธุรกิจ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ทว่าตอนนี้เผชิญหน้ากับลูกชายตัวเองกลับรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย

คุณชายสามเย่ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อนจริงๆ

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขานับพ่อนับลูกกับถังจื่อซีแล้ว ทว่าถังจื่อซีคือเจ้าหญิงผู้มุ้งมิ้ง ไม่เคยปวดหัวด้านนี้มาก่อน

“ผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะทำอะไร？ผมรู้แค่ว่าคุณลักพาตัวผมมา”ถังจื่อโม่แหงนหน้าด้วยใบหน้าไม่ยอมถดถอย ไม่ยอมประนีประนอม ยิ่งไปกว่านั้นถังจื่อโม่เอ่ยถึงเรื่องเย่ซือเฉินลักพาตัวเขาอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าถังจื่อโม่ยังไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยง่าย

“ใช่แล้ว ผมยังไม่ได้บอกคุณแม่ที่คุณลักพาตัวผมเลย ผมจะบอกแม่ เพราะเรื่องโดนลักพาตัวเป็นเรื่องใหญ่”ถังจื่อโม่ไม่ชอบเป็นฝ่ายถูกกระทำ เขาจะเป็นฝ่ายกระทำ ซึ่งสถานการณ์อย่างนี้ หากเขาอยากเป็นฝ่ายกระทำ วิธีที่ดีที่สุดคือทำเรื่องเย่ซือเฉินลักพาตัวเขาให้ใหญ่โตมากที่สุด

เขาดูออกว่าเย่ซือเฉินไม่ใส่ใจเขา ทว่าเย่ซือเฉินใส่ใจคุณแม่？

จากสีหน้าใจเย็นของคุณชายสามเย่ เมื่อได้ยินว่าถังจื่อโม่จะฟ้องเวินลั่วฉิง สีหน้าคุณชายสามเย่พลันแปรเปลี่ยน ความเรียบเฉยจางหาย เขามองไปยังถังจื่อโม่พลันหรี่ตาขึ้น“เรื่องระหว่างผู้ชาย พวกเราก็น่าจะคลี่คลายกันเอง ฟ้องผู้หญิงไม่ถือว่าเป็นคนมีฝีมือ”

บัดนี้น้ำเสียงคุณชายสามเย่ไม่ได้เรียบเฉยแบบไร้คลื่นอีกต่อไป หากแต่มีความกังวลใจเข้ามาแทนที่หลายส่วน

“ไม่ ผมยังเป็นเด็ก ยังเป็นเบบี๋ เมื่อเบบี๋เจอปัญหาแล้วบอกแม่ถือเป็นเรื่องปกติ”ถังจื่อโม่เห็นสีหน้าเย่ซือเฉินเปลี่ยนในที่สุด ก็รู้สึกลำพองใจ เขารู้ว่าวิธีนี้ได้ผลชัวร์อยู่แล้ว

ในเมื่อได้ผลขนาดนี้ เด็กน้อยถังจื่อโม่ก็จะใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด！！

ทว่า ขณะที่ถังจื่อโม่ลำพองใจก็อดหดหู่ใจไม่ได้ เย่ซือเฉินใส่ใจแต่คุณแม่จริงๆ ไม่ใส่ใจเขาเลย

กู้หวูได้ยินถังจื่อโม่พูด มุมปากพลันกระตุกแรงๆ คุณชายน้อยยังเป็นเบบี๋อยู่？

เบบี๋เจอปัญหาแล้วต้องบอกคุณแม่？

ฟังดูก็ไม่ผิดนะ ทว่าเมื่อใช้กับคุณชายน้อย กู้หวูรู้สึกสยองขวัญมาก

ด้วยความสามารถของคุณชายน้อย ไม่จำเป็นต้องหาใครมาช่วย คุณชายน้อยจัดการเองได้ทั้งนั้น ซึ่งสามารถใช้เรื่องที่เกิดขึ้นสดๆร้อนๆเป็นตัวยืนยันได้