ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1138

“คุณชายน้อยอย่าวู่วามครับ”กู้หวูร้อนรน พุ่งเข้าไปห้ามถังจื่อโม่

เดิมที่ถังจื่อโม่ยังไม่ได้กดปุ่ม เมื่อกู้หวูกระโจนเข้าหา นิ้วมือก็สะดุดกดปุ่มโทรออก

ถังจื่อโม่มองไปยังกู้หวู ดวงตากะพริบรัวๆต่อเนื่อง ใบหน้าหมดคำจะพูด ถังจื่อโม่ยังใช้แววตามองกู้หวูราวกับปัญญาอ่อนอีกด้วย

ไอ้ลาโง่นี้ทำอะไร？

“ไอ้หยา รีบวางสายครับ รีบวางสายเร็ว”กู้หวูเห็นโทรออกไปแล้วก็ตกใจจนอึ้ง สมองไม่หมุนกะทันหัน ไม่ได้คิดอะไรก็กดวางสายเสียเลย

ถังจื่อโม่มองกู้หวู มุมปากกระตุกด้วยจิตใต้สำนึก สมองคนนี้มีปัญหาหรือเปล่า？

เวลานี้เขาวางสาย คุณแม่ต้องกังวลใจแน่

เย่ซือเฉินกวาดสายตามองกู้หวูเรียบๆแวบหนึ่ง ถึงแม้จะเป็นแวบหนึ่งที่เรียบเฉย ทว่ากลับมีความหมายอันลึกซึ้ง

กู้หวูตัวแข็งทื่อ ยืนซื่ออยู่อย่างนี้ด้วยใบหน้ามึนงง

เขาคือใคร？เขาอยู่ไหน？เมื่อกี้เขาทำอะไรลงไป？

เมื่อสบตาความเรียบเฉยของลูกพี่แวบนี้ ร่างกายกู้หวูก็สั่นเทิ้มอย่างแจ่มชัด สองขาอ่อนแรงเกือบจะล้ม

และเวลาเดียวกันมือถือถังจื่อโม่ดังขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้มือถือยังอยู่ในมือถังจื่อโม่อยู่ มองแวบแรกก็เห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจากคุณแม่บังเกิดเกล้าของเขาผู้ซึ่งเขาเคารพรัก

ถังจื่อโม่จ้องเขม็งกู้หวู จากนั้นก็มองไปยังเย่ซือเฉิน

“รับสาย”เย่ซือเฉินไม่ชักช้าและไม่ได้ลังเลสักนิด กล่าวประโยคง่ายๆและตรงไปตรงมา

เมื่อสักครู่ถังจื่อโม่โทรไปแล้ววางสายเลย เวินลั่วฉิงต้องกังวลใจแน่นอน ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงโทรกลับมาโดยเฉพาะ หากเวลานี้ถังจื่อโม่ไม่รับสาย เธอก็จะยิ่งกังวลใจมากขึ้น

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาอยากขัดขวางไม่ให้ถังจื่อโม่ฟ้องเวินลั่วฉิง แต่เขาปล่อยให้เวินลั่วฉิงกังวลใจไม่ได้ ดังนั้นจำเป็นต้องรับสายนี้

บัดนี้กู้หวูยืนตัวแข็งด้วยใบหน้าหมดอาลัยตายอยาก ฉิบหายแล้ว ฉิบหายแล้ว คุณนายโทรมาแล้ว ครั้งนี้เขาตายแน่

มุมปากถังจื่อโม่ยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็กดปุ่มรับสาย ถังจื่อโม่ใคร่ครวญดูแล้วก็กดปุ่มลำโพง

“ลูกรักทำไมเหรอ？มีอะไรเหรอคะ？”เมื่อรับสายเสียงอ่อนโยนของเวินลั่วฉิงก็ส่งมา ฟังแล้วรู้สึกสบายกายสบายใจเป็นพิเศษ

กู้หวูรีบหันไปมองถังจื่อโม่อย่างรวดเร็ว จ้องถังจื่อโม่อย่างจดจ่อ พลางส่ายหัวให้ถังจื่อโม่แรงๆ สื่อให้รู้ว่าอย่าบอกเรื่องลักพาตัว

บัดนี้ดวงตาคุณชายสามเย่ก็มองแต่ถังจื่อโม่ตลอด แน่นอน คุณชายสามเย่คงทำเหมือนกู้หวูไม่ได้ คุณชายสามเย่ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น

ทว่าแววตาของคุณชายสามเย่ระคนความตึงเครียดและความกังวลไว้หลายส่วน

“คุณแม่ครับใครสำคัญที่สุดในใจคุณแม่ครับ？”ถังจื่อโม่ไม่ได้บอกเรื่องลักพาตัวโดยตรง และเป็นการตั้งคำถามเรื่องอื่น

“หา？”เวินลั่วฉิงที่อยู่ปลายสายไม่ค่อยเข้าใจ“ทำไมจู่ๆลูกรักถึงถามอย่างนี้ล่ะ?”