ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1187

“หัวหน้า เรื่องแต่งงานคุณปู่เย่เป็นคนกำหนดเอาไว้แล้ว อีกทั้งคุณปู่เย่ก็ได้ประกาศออกไปแล้วด้วย คนนอกไม่รู้ถึงสถานการณ์ที่แท้จริงของเฉิงโหรวโหรวที่อยู่ในองค์กรโกสต์ซิตี้ เพราะฉะนั้นแล้วสถานการณ์แบบนี้เกรงว่าเย่ซือเฉินเองก็จะไม่มีวิธีดีๆอะไรหรอกหรือเปล่าครับ? ” ในใจของผู้ดูแลจ้งมีความกังวลเพิ่มขึ้น เห็นได้ชัดว่าหัวหน้ามีเจตนาที่จะทำให้คนลำบากใจนั่นเอง

“ไม่มีทางไม่มีวิธีหรอก หลักๆแล้วดูว่าเขามีใจหรือเปล่าต่างหาก?” ซ่างกวนหงเองก็ไม่ได้ปกปิดเจตนาของตัวเองแล้วเช่นกัน : “ในสถานการณ์แบบนี้จะสามารถทดสอบคนๆนึงได้ดีที่สุด ทดสอบจิตใจของคน ทดสอบนิสัยของคน แล้วก็ยิ่งเป็นการทดสอบความสามารถของคนๆนึงอีกด้วย”

ทุกอย่างที่ซ่างกวนหงทำเช่นนี้จะต้องมีความคิดในแบบของเขาอย่างแน่นอน เขาอยากจะอยากเห็นว่าเย่ซือเฉินคนนี้มีความสามารถอะไรกันแน่?

“หัวหน้าครับ หัวหน้าโหดร้ายเกินไปแล้ว” ผู้ดูแลจ้งได้ยินหัวหน้าตัวเองแล้วถึงได้รู้สึกอึ้งไปอีกครั้ง : “หัวหน้า สถานการณ์แบบนี้ยากมากนะครับสำหรับเย่ซือเฉิน”

“ยากสิถึงจะดี ถ้าหากไม่ยากก็ไม่มีประโยชน์หรอก” เรื่องที่ซ่างกวนหงตัดสินใจแล้วไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลงได้ : “ถ้าหากเขาผ่านการทดสอบนี้ไม่ได้........”

คำพูดของซ่างกวนหงหยุดชะงักไป แล้วจู่ๆเขาก็นึกขึ้นมาได้ ตอนนี้เขาไม่ได้มีตำแหน่งที่จะไปก้าวก่ายเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เพราะถึงอย่างไรเป็นเพียงแค่สิ่งที่อะเหลียงสงสัยก่อนหน้านี้ว่าเธออาจจะเป็นลูกสาวของเขา แต่ก็ไม่สามารถมั่นใจได้

ดังนั้น ความจริงแล้วเขากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรต่อกัน อย่างน้อยๆตอนนี้ก็ยังไม่มี

เขาไม่มีอำนาจที่จะไปสนใจเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจริงๆ

“รอดูก่อนแล้วกัน” ซ่างกวนหงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เปลี่ยนไปดูหม่นหมองอยู่บ้าง

“หัวหน้า เป็นอะไรครับ?” ผู้ดูแลจ้งติดตามอยู่ข้างกายซ่างกวนหงมาหลายสิบปี ความผิดปกติเล็กๆน้อยๆของซ่างกวนหงเขาก็สามารถรับรู้ได้ ผู้ดูแลจ้งรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของอารมณ์หัวหน้าตัวเองได้อย่างชัดเจน

“ไม่เป็นไร เรื่องอะเฉิงทางนั้นตรวจสอบกันเป็นอย่างไรบ้าง?” ซ่างกวนหงไม่ได้พูดอะไรมากอีก แต่กลับเบี่ยงประเด็นสนทนาแทน

“ผมให้คนแจ้งไปยังหัวหน้าน้อยแล้วครับ ทางหัวหน้าน้อยคงจะมีผลลัพธ์ออกมาได้ในเร็วๆนี้ครับ” ผู้ดูแลจ้งรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างหม่นหมองของหัวหน้าตัวเองแล้ว ในใจของผู้ดูแลจ้งก็เปลี่ยนไปอย่างจริงจังและหนักแน่นด้วยเช่นกัน หัวหน้าจะต้องนึกถึงอะไรขึ้นมาอย่างแน่นอน

“หัวหน้าครับ รอให้ตรวจสอบคนที่อยู่เบื้องหลังคนนั้นออกมาแล้ว หัวหน้าก็จะสามารถเจอกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้แล้วครับ ถึงตอนนั้นก็จะสามารถรู้ได้แล้วว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังนั้นคือเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้หรือเปล่า” ผู้ดูแลจ้งรู้ว่าทำไมหัวหน้าของตัวเองนั้นถึงรู้สึกเสียใจ เรื่องที่จะทำให้หัวหน้าเสียใจได้นั้นมีอยู่เพียงสองเรื่อง หนึ่งคือเรื่องที่เกี่ยวกับคุณนาย และสองคือเรื่องที่เกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง

จู่ๆอารมณ์ของหัวหน้าก็ดูหม่นหมองลง แล้วตอนนี้ก็เอ่ยถามถึงเรื่องของหัวหน้าน้อยขึ้นมาอีก จะต้องเป็นเพราะคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอย่างแน่นอน

“อะจ้ง บางครั้ง ฉันก็รู้สึกกังวล.........” ดวงตาของซ่างกวนหงมองไปยังรูปภาพตรงหน้า คำพูดหยุดลงอีกครั้ง

แต่ผู้ดูแลจ้งนั้นกลับเข้าใจความหมายของหัวหน้า : “หัวหน้าครับ ความสามารถของอะเหลียงหัวหน้าก็ชัดเจนดี อะเหลียงไม่ได้รู้สึกสงสัยอย่างไม่มีที่มาที่ไป ในเมื่ออะเหลียงกล้าพูดกับหัวหน้า จะต้องมีความมั่นใจอยู่บ้างอย่างแน่นอนครับ เพราะฉะนั้นมีความเป็นไปได้มากที่คุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะเป็นลูกสาวของหัวหน้า”

ผู้ดูแลจ้งไม่อยากจะเห็นหัวหน้าของตัวเองเสียใจจริงๆ ดังนั้นจึงคิดหาวิธีมาปลอบหัวหน้าตัวเอง : “หัวหน้า ถ้าหากถึงตอนนั้นคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้า หัวหน้าก็สามารถรับเธอเป็นลูกสาวได้นี่ครับ ยากนะที่หัวหน้าจะรู้สึกถูกชะตากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้ขนาดนั้น”

ซ่างกวนหงได้ยินคำพูดของผู้ดูแลจ้งแล้ว ร่างกายแข็งทื่อเล็กน้อย หลังจากนั้นก็มองไปยังผู้ดูแลจ้งอย่างรวดเร็ว ความหม่นหมองเมื่อครู่หายไปอย่างเห็นได้ชัด แม้กระทั่งมุมปากของเขานั้นยกขึ้นเบาๆอีกด้วย

ผู้ดูแลจ้งเห็นปฏิกิริยาของหัวหน้าตัวเองแล้ว จึงนับว่ารู้สึกโล่งใจขึ้นมาแล้ว

“หัวหน้า ทางตระกูลเย่ทางนั้น จำทำอย่างไรครับ?” ผู้ดูแลจ้งนึกถึงเรื่องของทางฝั่งตระกูลเย่ นึกถึงเย่ซือเฉินแล้ว ผู้ดูแลจ้งก็ยังรู้สึกว่าการทดสอบของหัวหน้านั้นโหดร้ายมากเกินไปสำหรับเย่ซือเฉิน

แน่นอนว่าผู้ดูแลจ้งไม่เพียงแค่เป็นห่วงเย่ซือเฉินเพียงเท่านั้น เขาเป็นห่วงคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เพราะถึงอย่างไรเย่ซือเฉินก็เป็นแฟนของคุณหนูใหญ่ แฟนของตัวเองไปหมั้นกับผู้หญิงคนอื่น คุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะไม่ร้อนใจได้อย่างไรกัน?

“วัยรุ่น ได้รับการทดสอบบ้างก็เป็นเรื่องที่ดี” จู่ๆซ่างกวนหงก็ยิ้มออกมา ถึงแม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะจืดจางมาก แต่รอยยิ้มนั้นกลับชัดเจนมาก

จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าความสับสันเมื่อครู่นี้ของเขานั้นดูจะน่าขำอยู่บ้าง ไม่ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังหรือไม่ก็ตาม ก็ไม่เป็นอุปสรรคกับเรื่องที่ทำอยู่ในตอนนี้เลย

ผู้ดูแลจ้งเห็นใบหน้าของหัวหน้าตัวเองแล้วก็รู้สึกอึ้งไป นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่เคยได้เห็นหัวหน้ายิ้มเลย? สิบปี? ยี่สิบปี? ช่วงหลายปีมานี้หัวหน้าก็ตามหาตัวคุณนายมาโดยตลอดแต่กลับไม่มีเบาะแสเลยแม้แต่นิดเดียว นับวันหัวหน้าก็ยิ่งไม่ค่อยพูด และยิ่งเงียบลงทุกวันๆ โดยปกติแล้วก็พูดน้อยอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการยิ้มเลย