ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1192

"ครับ" รีบขานตอบท่านประธาน หลังจากนั้นพูดออกไปตามตรง：“ท่านประธานถามว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ เอาเวลาที่ระบุดชัดเจน！！”

เลขาหลิวดูออกว่าประธานของตนอดทนรอไม่ไหวแล้ว

"สิบห้านาทีครับ สิบห้านาทีก็เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ" ทนายหลิวได้ยินเสียงประธานของตนผ่านโทรศัพท์ ดังนั้นจึงไม่กล้าที่จะทำงานลวกๆแม้แต่น้อย

"นายแน่ใจน่าจะทำเสร็จภายในสิบห้านาที?" เลขาหลิวทำงานรอบคอบระมัดระวัง ถามให้แน่ใจอีกครั้ง

"ครับ ทำได้ครับ" ปลายสาย ทนายหลิวตอบด้วยความหนักแน่น

"หลังจากที่เขาดำเนินเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้ว เอาทุกอย่างมาที่ห้องทำงานของฉัน" เย่ซือเฉินออกคำสั่งอีกครั้ง ปกติเวลาเลขาหลิวคุยโทรศัพท์ เย่ซือเฉินไม่มีวันพูดมาก แต่วันนี้กลับแตกต่างออกไป

วันนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม

"ท่านประธานบอกว่าหลังจากนายดำเนินเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้ว ให้เอาทุกอย่างมาที่ห้องทำงานของท่านประธาน" เลขาหลิวบอกความต้องการของท่านประธานผ่านทางโทรศัพท์อีกครั้ง นึกขึ้นได้ว่าท่านประธานของตนอดทนรอไม่ไหวแล้ว เลขาหลิวรีบพูดเสริมทันที：“ส่งมาด้วยความเร็วสูงสุด"

"ผมเข้าใจแล้วครับ เข้าใจแล้ว" ถึงแม้ทนายหลิวจะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ตอนนี้เขาตระหนักได้ว่าท่านประธานเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องด่วนมาก ไม่กล้าชัดช้าแม้แต่น้อย รีบจัดการทันที

เลเขาหลิวลอบถอนหายใจ ท่านประธานรีบร้อนเกินไปแล้ว แน่นอนว่าในสถานการณ์แบบนี้เลขาหลิวไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว ทำได้เพียงพยักหน้าแล้วพูดตอบ：“ดีมาก ฉันจะรีบติดต่อเดี๋ยวนี้"

"ท่านประธานครับ ต้องการให้ติดต่อสื่อกี่สำนักบ้างครับ? ต้องการให้ติดต่อสื่อสำนักไหนบ้างครับ?" ตอนที่เลขาหลิวกำลังจะโทรออกเขานึกเรื่องนี้ขึ้นได้ ปกติแล้วเขาเป็นคนตัดสินใจเรื่องในบริษัท แต่ว่าเรื่องในตอนนี้ เขาไม่กล้าตัดสินใจเอง

"ติดต่อได้เท่าไหร่ก็ติดต่อเท่านั้นแล้วกัน" ดวงตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงเล็กน้อย เสียงของเขาเยือกเย็นยิ่งกว่าเดิม

"ครับ ได้ครับ" เลขาหลิวชะงักไปอย่างเห็นได้ชัด ติดต่อได้เท่าไหร่ก็ติดต่อเท่านั้น ด้วยอิทธิพลของท่านประธาน ขอเพียงท่านประธานเอ่ยปากพูด เกรงว่าสื่อทุกสำนักต้องรีบกรูกันมาแล้ว

แต่ว่า ฟังจากที่ท่านประธานพูดคืออยากให้สื่อทุกสำนักรู้เรื่องนี้ หรือควรจะบอกว่าท่านประธานอยากจะให้ทุกคนรู้เรื่องนี้

ก่อนอื่นเลขาหลิวหาช่องทางการติดต่อของสื่อใหญ่หลายสำนัก หลังจากนั้นก็โทรศัพท์ไปหา เมื่อก่อนบริษัทตระกูลเย่เคยร่วมงานกับสื่อใหญ่ไม่กี่สำนักเท่านั้น สื่อสำนักเล็กอื่นๆเลขาหลิวไม่มีช่องทางติดต่อ เลขาหลิวจึงหาช่องทางการติดต่อทันที เขาใช้เวลาประมาณยี่สิบนาที กว่าเลขาหลิวจะโทรจนเสร็จ

เลขาหลิวติดต่อสื่อเกือบยี่สิบสำนัก

หลังจากเลขาหลิวคุยโทรศัพท์เสร็จ เห็นท่านประธานของตนนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ขยับ ดวงตาคู่นั้นของท่านประธานเปี่ยมไปด้วยความเยือกเย็น นอกจากความเยือกเย็นและเหน็บหนาวแล้ว ไม่มีอารมณ์อื่นอีกเลย

เลขาหลิวจำได้ว่าครั้งแรกตอนที่ท่านประธานของเขาบอกเรื่องนี้กับเขานั้น น้ำเสียงหนักหน่วงอย่างมาก ตอนนั้นท่านประธานน่าจะทุกข์ใจเล็กน้อย แต่ว่าตอนนี้ท่านประธานไม่มีอารมณ์อื่นแล้ว คล้ายว่าเรื่องนั้นไม่ส่งผลกระทบต่อเขาแม้แต่น้อย

ท่านประธานห่อเหี่ยวใจไปจนหมดแล้ว ถึงขั้นตายใจไปแล้ว? ท่านประธานต้องถูกทำร้ายแค่ไหนถึงได้กลายเป็นแบบนี้ได้?

ขณะที่เลขาหลิวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น โทรศัพท์ที่เย่ซือเฉินวางเอาไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้น

เย่ซือเฉินปรายตามองครู่หนึ่ง มองดูเบอร์ที่โทรเข้ามาบนหน้าจอโทรศัพท์ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วรับสายอย่างรวดเร็ว

"พี่ใหญ่ คุณปู่เย่น่าจะทราบเรื่องที่ไอ้หนอนถูกจับตัวไปแล้ว คุณปู่เย่ให้คนอีกกลุ่มหนึ่งไปตามหาคุณผู้หญิงและคุณหนูครับ" ขณะที่กู้หวูพูดนั้น อาจจะเป็นเพราะลอบกัดฟันเอาไว้ เสียงที่ได้ยินจึงทำให้รู้สึกเหี้ยมโหดเล็กน้อย

เย่ซือเฉินหัวเราะในลำคอ เป็นหัวเราะเยือกเย็นที่ไม่มีเสียง คุณปู่เย่ยังไม่ตายใจจริงๆ อีกทั้งคุณปู่เย่ดำเนินการเร็วจริงๆ กู้หวูเพิ่งให้คนจับตัวไอ้หนอน คุณปู่เย่ก็หาคนอีกกลุ่มหนึ่งมาแล้ว