ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1215

ทว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ครั้งนี้เธอกลัวมากจริงๆ หนึ่งเป็นเพราะว่าองค์กรโกสต์ซิตี้เก่งกาจมากจริงๆ สองเป็นเพราะว่าเธอเป็นห่วงจื่อโม่มากๆ

“คุณแม่ คุณแม่ พี่ชายไม่เป็นอะไรแน่นอนค่ะ” ถังจื่อซีที่หลบอยู่ในอ้อมกอดของเย่ซือเฉิน พอเห็นสีหน้าในตอนนี้ของเวินลั่วฉิงแล้ว ก็แอบออกมาจากอ้อมกอดของเย่ซือเฉิน แล้วจับมือของเวินลั่วฉิงแน่น

ถึงแม้ว่าตอนนี้สีหน้าของคุณแม้ดูแล้วน่ากลัว ทว่าเธอไม่กลัว เธอรู้ว่าเป็นเพราะคุณแม่เป็นห่วงพี่ชายมากเกินไป

“อื้ม พี่ชายไม่เป็นอะไรแน่นอน” เวินลั่วฉิงนั่งลง โอบถังจื่อซีเข้ามาในอ้อมกอด คำพูดนี้เธอพูดกับถังจื่อซี แต่กลับเหมือนเป็นการปลอบใจตัวเองมากกว่า

จื่อโม่ไม่เป็นอะไรแน่นอน จื่อโม่ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน

“ไม่เป็นอะไรแน่นอน วางใจเถอะ มีฉันอยู่ ไม่เป็นอะไรแน่นอน” เย่ซือเฉินเอนตัวของเวินลั่วฉิงเข้ามาในอ้อมกอด ขณะนี้เสียงของเขามีความแหบเล็กน้อย แต่กลับมีความยืนหยัดเพิ่มขึ้น มีเขาอยู่ ไม่มีทางให้พวกเธอเป็นอะไรแน่นอน

“ฉันไปถามก่อนว่าจื่อโม่ออกไปกับใคร เขาไม่มีทางออกไปคนเดียวแน่นอน ต้องให้คนขับรถส่งไปแน่นอน ลองถามดูว่าเป็นคนขับรถคนไหนที่ไปกับจื่อโม่......” เย่ซือเฉินรู้ว่าเวลาแบบนี้ไม่ใช่ทำได้แต่ปลอบใจอย่างเดียว ตอนนี้ต้องรีบแก้ไขปัญหา ตอนนี้จะต้องหาถังจื่อโม่ให้เจอก่อน

โทรศัพท์ของถังจื่อโม่โทรไม่ติด แล้วคนขับรถที่ไปกับถังจื่อโม่ล่ะ

“ใช่ ฉันไปถามเดี๋ยวนี้เลย” นัยน์ตาของเวินลั่วฉิงเปล่งประกายขึ้น รีบลุกขึ้นมาทันที อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อกี้เธอรนเกินไป ไม่ได้นึกถึง ตั้งแต่ที่เธอกลับมายังบ้านเวิน เธอก็ไม่เคยรู้สึกจนปัญญาขนาดนี้มาก่อนเลย ความเป็นจริงไม่อนุญาตให้เธอจนปัญญา หลังจากที่คุณแม่เสียชีวิตแล้ว เธอก็ต้องพึ่งพาตัวเองทั้งหมด

ทว่าเมื่อกี้พอเธอรนขึ้นมากลับนึกอะไรไม่ออกเลย อาจจะเป็นเพราะว่ามีเย่ซือเฉินอยู่ข้างกาย ดังนั้นเธอจึงอนุญาตให้ตัวเองเผยด้านอ่อนแอออกมา

หลังจากที่เวินลั่วฉิงลุกขึ้นแล้ว ก็ลงจากตึกอย่างรวดเร็ว เพราะว่าเป็นห่วงเกินไป ไม่ได้ทักทายกับท่านปู่ถังและท่านย่าถังที่นั่งอยู่ตรงห้องรับแขกเลย วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

“ฉิงฉิงรีบขนาดนี้จะไปทำอะไรเนี่ย?” ท่านย่าถังตะลึงงันไปเลย เวินลั่วฉิงเป็นคนที่สุขุมหนักแน่นมาโดยตลอด นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอเห็นเวินลั่วฉิงในสภาพแบบนี้ นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ไม่รู้นะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?” ท่านปู่ถังก็ไม่รู้ว่าขณะนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น มีความงงเล็กน้อย รู้สึกตกใจเวินลั่วฉิงในสภาพแบบนี้เช่นกัน

จากนั้นเย่ซือเฉินก็อุ้มถังจื่อซีลงมา

“นี่เกิดอะไรขึ้น? ฉิงฉิงเป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น?” ท่านย่าถังรู้สึกแปลกใจมาก แน่นอนว่าเธอเห็นสภาพของเวินลั่วฉิงเมื่อกี้แล้วเป็นห่วงมาก ตอนนี้เป็นยามวิกฤติอีกด้วย

ก่อนหน้านี้องค์กรโกสต์ซิตี้ก็เอาแต่ต่อต้านพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้เย่ซือเฉินยิ่งไปทำเรื่องบาดหมางกับองค์กรโกสต์ซิตี้ ไม่แน่องค์กรโกสต์ซิตี้อาจจะต่อต้านพวกเขาได้ตลอดเวลา ดังนั้นท่านย่าถังในตอนนี้กระวนกระวายไปหมด

“พี่ชายออกจากบ้านแล้วค่ะ พี่ชายหายไปแล้วค่ะ” ขณะนี้บนใบหน้าของถังจื่อซีไม่มีรอบยิ้มมเหมือนวันทั่วไป การตอบสนองของคุณแม่ในเมื่อกี้ ทำให้เธอรู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้ พี่ชายอาจจะเกิดอันตรายได้

“จื่อโม่หายตัวไป? จื่อโม่เล่นโมเดลอยู่ในห้องหนังสือไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงหายตัวไป?” ท่านย่าถังตะลึงงันไปเลย ไม่สามารถยอมรับกับข่าวนี้ได้ “ได้ไปหาที่ห้องหนังสือหรือยัง? ได้ไปหาหรือยัง?”

“คุณย่าทวดคะ พี่ชายไม่ได้อยู่ที่ห้องหนังสือค่ะ ก่อนหน้านี้พี่ชายก็ได้ออกไปแล้วค่ะ หนูพูดโกหกเองค่ะ ขอโทษค่ะ หนูผิดไปแล้วค่ะ” ตอนแรกถังจื่อซีอยากจะช่วยพี่ชายให้ออกมาช่วยคุณพ่อ ทว่าตอนนี้สถานการณ์กลายเป็นแบบนี้ ถังจื่อซีรู้ตัวแล้วว่าตัวเองทำผิดไป

“จื่อโม่ออกไปทำไมเวลานี้? เขาออกไปทำอะไร? ทำไมถึงไม่บอกพวกเรา? ทำไมถึงต้องปิดบังพวกเรา? เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?!” ขณะนี้ความสงสัยของท่านย่าถังไม่ถูกคลี่คลาย แน่นอนว่ายิ่งไปกว่านั้นคือความเป็นห่วง จื่อโม่ออกไปในเวลานี้ ใครก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“พี่ชายบอกว่าจะไปช่วยคุณพ่อค่ะ พี่ชายกลัวว่าพวกคุณย่าทวดจะไม่ให้เขาออกไป ดังนั้นจึงให้หนูปิดบังพวกคุณย่าทวดค่ะ” ขณะนี้ แน่นอนว่าถังจื่อซีไม่กล้ามีการปิดบังใดๆ แล้ว

“เจ้าเด็กนี่......” ท่านย่าถังตะลึงงันไปหมด ทันใดนั้นไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี!!

ไม่ว่ายังไงแล้วก็เป็นแค่เด็กอายุห้า-วบ ยังคิดจะไปช่วยคุณพ่อของตัวเองเวลานี้ เจ้าเด็กนี้เป็นเด็กดีจนทำให้น่าเอ็นดูจริงๆ!!

ใครบอกว่าถังจื่อโม่ไม่อยากยอมรับเย่ซือเฉิน? ใครบอกว่าถังจื่อโม่ต่อต้านเย่ซือเฉิน? ใครบอกว่าถังจื่อโม่ไม่มีความรู้สึกต่อเย่ซือเฉิน?