ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1227

แต่ว่าคุณปู่เย่แต่งหน้าแบบนี้ เหมือนแต่งหน้าคนตายจริงๆ

คุณย่าเย่โมโหจนตัวสั่น เกือบจะยืนไม่มั่นแล้วล้มลง โชคดีที่บอดี้การ์ดข้างๆพยุงตัวเธอเอาไว้ได้ทัน

ถังจื่อโม่มองไปที่คุณย่าเย่ หลังจากนั้นก็มองไปที่คุณปู่เย่ ส่ายหน้าไม่หยุด：“ใครกันที่ขาดศีลธรรมแบบนี้? คุณปู่เย่ยังไม่ตาย ก็มาแต่งหน้าคนตายให้คุณปู่เย่แล้ว? นี่เป็นการแช่งคุณปู่เย่ไม่ใช่เหรอ? คนที่แต่งหน้าคนตายให้คุณปู่เย่ขาดศีลธรรมจริงๆ เหี้ยมโหดเกินไปแล้ว"

สีหน้าของถังจื่อโม่ตอนที่พูดประโยคนี้นั้นใสซื่ออย่างมาก จะบอกว่าสิ่งที่เขาพูดก็ไม่ผิด คุณปู่เย่ยังมีชีวิต แต่กลับแต่งหน้า 'แต่งหน้าคนตาย' ไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไร

ชั่วขณะหนึ่งคุณย่าเย่โมโหจนหน้าดำหน้าแดง มือของเธอสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ตัวของเธอก็สั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด มองดูแล้วเหมือนกำลังจะเป็นลมหมดสติ

"คุณย่าเย่ คุณย่ารู้ไหมครับว่าใครเป็นคนแต่งหน้าคนตายให้คุณปู่เย่? คนๆนี้ไร้ศีลธรรมจริงๆ คุณย่าห้ามปล่อยคนแบบนี้ไปนะครับ" ถังจื่อโม่กลับทำเหมือนดูไม่ออกว่าคุณย่าเย่กำลังโมโห พูดเสริมอีกหนึ่งประโยค

แน่นอนว่าถังจื่อโม่ถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว คุณปู่เย่ไม่มีวันแต่งหน้าเองแน่นอน ผู้ชายคนหนึ่งไม่มีวันแต่งหน้าได้เนียนแบบนี้ แต่งได้สมบูรณ์แบบแบบนี้ แต่เรื่องที่คุณปู่เย่แกล้งหมดสติห้ามให้คนนอกรู้เด็ดขาด ดังนั้นคุณย่าเย่จึงเป็นคนแต่งหน้าให้คุณปู่เย่แน่นอน

"หนู? หนู......" เวลานี้สีหน้าของคุณย่าเย่ซีดเผือด ใบหน้าของเธอซีดขาวมากจริงๆโดยไม่ต้องแต่งหน้า เวลานี้เธอมีความคิดอยากจะฆ่าเด้กตรงหน้าแล้ว

"คุณย่าเย่ ตอนนี้คุณย่าเองก็อยากจะหาตัวคนที่แต่งหน้าคนตายให้คุณปู่เย่ใช่ไหมครับ แล้วสั่งสอนคนๆนั้นสักครั้งหนึ่ง? คุณย่าเย่อย่าใจร้อนเลยนะครับ ผมช่วยคุณย่าหาตัวคนๆนั้นได้นะครับ" ถังจื่อโม่มองคุณย่าเย่พร้อมกับกะพริบตาปริบๆ แววตายังคงความไร้เดียงสา

กู้หวูมองคุณชายน้อยของตนเอง เวลานี้ตกตะลึงไปแล้วเขารู้ว่าคุณชายน้อยของเขาเก่งมาก แต่เขาคิดไม่ถึงว่าคุณชายน้อยของเขาจะเก่งขนาดนี้ คำพูดไม่กี่คำแทบจะทำให้คุณย่าเย่เครียดตายแล้ว

กู้หวูนึกถึงสิ่งที่ก่อนหน้านี้คุณชายน้อยทำกับพวกเขา ทันใดนั้นเองก็ตระหนักได้ว่าคุณชายน้อยดีกับพวกเขามาก มีเมตตามากแล้ว

วันนี้เขาเพิ่งเห็นฝีมือการต่อสู้ของคุณชายน้อย คุณชายน้อยทำให้คนเครียดตายได้จริงๆ！！

"ฉันไม่ต้องการให้หนูช่วย ฉันแค่ต้องการให้หนูหยุดก่อปัญหาได้แล้ว" ปกติคุณย่าเย่มีความอดทนสูงมาก แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าตนอดทนถึงขีดสุดแล้ว แทบจะระเบิดออกมาแล้ว

"ได้ยังไงครับ องค์กรยมบาลของพวกเรามีเมตตาและผดุงความยุติธรรมมาโดยตลอด ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับคุณปู่เย่ ผมจะต้องช่วยพวกคุณย่าสืบแน่นอนครับ จนถึงตอนนี้คุณปู่เย่ยังหมดสติไม่แน่ว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับการแต่งหน้าคนตายก็ได้นะครับ ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนอยากทำร้ายคุณปู่เย่ ดังนั้นต้องหาตัวคนร้ายให้เจอครับ" ปากเล็กๆของถังจื่อโม่พูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด พูดอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่สื่อออกมากลับชัดเจน ผ่านการคิดวิเคราะห์อย่างละเอียด

คุณปู่เย่แกล้งหมดสติแล้วอยากจะโทษคุณพ่อ แน่นอนว่าเขาจะไปทั้งที่เป็นแบบนี้ไม่ได้ ถ้าเขาไปแล้ว กลัวว่าคุณย่าเย่จะพูดเปลี่ยนจากดำเป็นขาวอีก

กู้หวูได้ยินคุณชายน้อยของตนคุยโว ชั่วขณะหนึ่งแทบจะสำลักลิ้น ถึงแม้กฎระเบียบขององค์กรยมบาลของพวกเขาจะเข้มงวดมาก พี่ใหญ่ไม่อนุญาตให้พวกเขาทำเรื่องผิดกฎหมาย แต่พวกเขาองค์กรยมบาลไม่สามารถเรียกได้ว่ามีเมตตา และพวกเขาองค์กรยมบาลก็ไม่เคยผดุงความยุติธรรม

ข้อนี้คุณชายน้อยคุยโวเกินไปแล้ว

"จริงด้วย พวกเราองค์กรยมบาลมีเมตตาและผดุงความยุติธรรมมาโดยตลอด ดังนั้นเรื่องนี้พวกเราต้องยุ่งแน่นอนครับ" ไม่ว่าภายในใจของกู้หวูจะคิดแบบนั้น แต่ปากของเขากลับให้ความร่วมมือกับคุณชายน้อยของตนอย่างดี ไม่มีวันปล่อยให้คุณชายน้อยเสียหน้า

นักข่าวได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ แต่ละคนตกตะลึงอีกครั้ง เด็กคนนี้เก่งจริงๆ มองดูแล้วเด็กคนนี้น่าจะอายุประมาณห้าขวบเท่านั้น เด็กอายุประมาณห้าขวบโดยทั่วไปยังไม่สามารถแสดงความคิดของตนออกมาได้ชัดเจน แต่เด็กคนนี้กลับพูดเป็นชุด ทั้งยังทำให้คนไม่สามารถโต้เถียงได้

อีกทั้งใบหน้าของเด็กคนนี้ยังไร้เดียงสา มองดูแล้วใสซื่อ แต่คำพูดของเขากลับเป็นลูกโซ่ ที่คอยเผยพิรุธของคุณปู่เย่และคุณย่าเย่

นักข่าวเป็นคนฉลาด ถึงเวลานี้แล้ว ถังจื่อโม่พูดขนาดนี้แล้ว แน่นอนว่าต้องเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

สีหน้าซีดขาวของคุณปู่เย่เป็นของปลอม ปากม่วงดำของคุณปู่เย่ก็เป็นของปลอม ทั้งหมดนี้เป็นการแต่งหน้าหมดเลยเหรอ?

ทำไมต้องแต่งหน้าแบบนี้ด้วย?

เห็นได้ชัดว่าแต่งให้คนนอกดู ถ้าคุณปู่เย่หมดสติจริงๆไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าแบบนี้ อีกทั้งถ้าคุณปู่เย่หมดสติ ก็ไม่มีทางมีอารมณ์และเวลาในการแต่งหน้าให้กลายเป็นแบบนี้