ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1226

คุณย่าเย่หยุดคุณหมอเอาไว้ได้ แต่กลับไม่สามารถหยุดถังจื่อโม่ได้ จู่ๆถังจื่อโม่ที่อยู่ด้านหลังคุณย่าเย่ร้องตะโกนเสียงดัง "อั๊ยย๊า นี่มันเรื่องอะไรกัน?"

เวลานี้ถังจื่อโม่ตั้งใจพูดเสียงดัง อีกทั้งเสียงของเขายังเคล้าไปด้วยความตกตะลึงและคาดไม่ถึง ชั่วขณะหนึ่งดึงดูดความสนใจจากทุกคน

คุณย่าเย่ที่ตอนแรกกำลัง 'เล่นละคร' ได้ยินเสียงร้องตะโกนด้วยความตกใจของถังจื่อโม่ ขมวดคิ้วเป็นปม สีหน้าหงุดหงิดแสดงออกมาชัดเจน เด็กคนนี้ทำไมน่ารำคาญจริงๆ สร้างความปั่นป่วนไม่หยุด

แต่ว่าคุณย่าเย่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะถึงอย่างไรก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น ก็แค่วุ่นวายไปหน่อย แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นมาได้

แต่ว่า คุณย่าเย่ก็ยังคงหันหลัง มองไปทางถังจื่อโม่ เธออยากจะดูนักว่าเด็กคนนี้ก่อความวุ่นวายอะไรอีก?

แค่ว่าคุณย่าเย่หันหลัง หลังจากเห็นเรื่องที่เกิดขึ้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที ดวงตาของเธอเบิกกว้างในชั่วพริบตา ชั่วขณะหนึ่งตกตะลึงอย่างมาก เกือบจะกรีดร้องเสียงดัง

ดวงตาคู่นั้นของเธอจ้องเขม็งไปที่ถังจื่อโม่ เวลานี้เธออยากจะบีบคอถังจื่อโม่ให้ตายจริงๆ นี่เป็นเด็กเปรตจากไหนกันแน่? เขาทำแบบนี้ได้ยังไง? ได้ยังไง?！

เวลานี้ถังจื่อโม่เบิกดวงตากลมโตที่ตาขาวและตาดำแยกกันอย่างชัดเจนจนกว้าง สบตากับคุณย่าเย่ด้วยความไร้เดียงสา：“ผมแค่เห็นว่าปากของคุณปู่สกปรกมาก ช่วยคุณปู่เช็ด"

ขณะที่ถังจื่อโม่พูดอยู่นั้น ก็ยกกระดาษเปียกในมือขึ้นมา ยื่นไปตรงหน้าคุณย่าเย่ แน่นอนว่าในเวลาเดียวกันก็สามารถทำให้นักข่าวเห็น：“คุณย่าดูสิครับ สกปรกมาก ผมแค่เช็ดเบาๆ กระดาษเปียกก็ดำหมดแล้ว"

สีหน้าของถังจื่อโม่ในเวลานี้ไร้เดียงสาอย่างมาก ไร้เดียงสาจนทำให้คนไม่สามารถทำใจที่จะสงสัยในตัวเขาได้

หลังจากนั้นถังจื่อโม่ก็ชี้ไปยังคุณปู่เย่ที่นอนอยู่บนเตียง พูดด้วยความสดใส：“คุณย่าดูสิครับพอผมเช็ดให้คุณปู่ ริมฝีปากของคุณปู่ก็สะอาดขึ้นมาก"

เวลานี้ริมฝีปากของคุณปู่เย่ด้านที่ถูกถังจื่อโม่เช็ด ไม่ได้ม่วงเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว แต่กลับมาเป็นสีปกติ

กู้หวูอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากขึ้น ท่าทีแกล้งไร้เดียงสาของคุณชายน้อยไม่มีใครสู้ได้จริงๆ เขารู้ดี่วาคุณชายน้อยตั้งใจทำ อีกทั้งคุณชายน้อยยังมีแผนการอีกด้วย คุณชายน้อยเตรียมกระดาษเปียกเอาไว้แต่แรกแล้ว

อีกทั้งกู้หวูอยู่ใกล้กับถังจื่อโม่ ได้กลิ่นบางอย่างรอยมาจางๆ ดังนั้นกู้หวูมั่นใจอย่างมาก คุณชายน้อยต้องผสมน้ำยาพิเศษบางอย่างลงไปในกระดาษเปียกแน่นอน ซึ่งน้ำยานั้นใช้ดียิ่งกว่าคลีนซิ่งล้างเครื่องสำอางทุกอย่าง

ใช้น้ำยาแบบนี้เช็ดรับประกันว่าเช็ดเครื่องสำอางทุกชนิดได้ ดังนั้นที่เมื่อกี้คุณชายน้อยบอกว่าเขาแค่เช็ดเบาๆคือความจริง

ไม่พูดไม่ได้จริงๆว่าคุณชายน้อยรอบคอบมาก ตอนแรกตั้งใจทำให้คุณย่าเย่โมโห ทำให้คุณย่าเย่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ หลังจากนั้นก็ใช้ข้อดีของตนในการเข้าใกล้เตียงของคุณปู่เย่อย่างไม่ทิ้งร่องรอย เตรียมน้ำยาเอาไว้ล่วงหน้า แค่ลงมือก็สามารถเช็ดเครื่องสำอางบนริมฝีปากของคุณปู่เย่ได้สำเร็จ

เวลานี้คุณปู่เย่ยังคงนอนอยู่บนเตียง 'หมดสติ'ต่อไป เพราะถึงอย่างไรเขาตื่นขึ้นมาในตอนนี้ก็ไม่เหมาะเท่าไหร่

ดังนั้นนักข่าวทุกคนจึงตกตะลึง ชั่วขณะหนึ่งดึงสติกลับมาไม่ทัน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

คุณย่าเย่รู้ดีที่สุดว่าคือเรื่องอะไร สีหน้าของคุณย่าเย่ในตอนนี้น่าเกลียดอย่างมาก หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลง เห็นได้ชัดว่าโมโหอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้มีนักข่าวอยู่ด้วยจำนวนมาก เธอไม่กล้าพูดจริงๆว่าตนจะทำอะไรลงไป

"ทำไมพวกคุณต้องมองผมแบบนี้ด้วยครับ? ผมเห็นว่าปากของคุณปู่สกปรกมาก ก็เลยช่วยคุณปู่เช็ดเท่านั้น" ถังจื่อโม่กะพริบตาปริบๆ แล้วกะพริบปริบๆ สีหน้าของเขายิ่งไร้เดียงสา

"พวกคุณดูสิครับว่าหน้าของคุณปู่สกปรกนิดนึงด้วยใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นผมช่วยเช็ดหน้าให้คุณปู่สักหน่อยแล้วกัน" ถังจื่อโม่เห็นว่าทุกคนต่างไหวตัวไม่ทัน จจึงหยิบกระดาษเปียกขึ้นมาแล้วยื่นมือไปเช็ดหน้าคุณปุ่เย่อีกครั้ง

"หนูจะทำอะไร?" คุณย่าเย่เห็นการกระทำของถังจื่อโม่ ดวงตาคู่นั้นหรี่เล็กอย่างรวดเร็ว แววตาเหี้ยมโหด ฉายไปทางถังจื่อโม่ ตอนนี้เธออยากจะบีบคอเด็กคนนี้ให้ตายจริงๆ

"ช่วยคุณปู่เช็ดไงครับ ปากของคุณปู่ หน้าของคุณปู่สกปรกมาก คุณปู่เอาแต่หมดสติ อาจจะเป็นเพราะที่ปาก ที่หน้าสกปรกมากก็ได้ ไม่แน่ว่าพอผมช่วยคุณปู่เช็ดจนสะอาดคุณปู่อาจจะฟื้นขึ้นมาก็ได้นะครับ" ถังจื่อโม่เบิกดวงตากลมโตที่ตาดำและตาขาวแยกกันอย่างชัดเจน เวลานี้เขาเหมือนเด็กที่ใสซื่อและไร้เดียงสา